De dag start druilerig. Het handjevol publiek dat de regen niet als vijand beschouwt, wordt in de middag op twee sterke hiphopoptredens getrakteerd. De Nijmeegse Discipline en Rather Real zijn wederom aangevuld met Victoire. Ze laten zien dat zij nog beter met een groot podium overweg kunnen dan met een kleintje, zoals laatst tijdens de voorronde van de Roos van Nijmegen. Het trio verkeert vandaag in bloedvorm. Hun positieve insteek zorgt voor veel bijval uit het nog mondjesmaat aanwezige publiek. Zowel groots als onderhoudend (ingetogen op de rand van het podium) flowen deze wonderboys op lekkere beats. Erg sterke opening van de dag.

Hetgeen een pracht van een opmaat is naar Neerlands hiphopsensatie in bange dagen. Weg met de slappe Sef en Gers Pardoel-shit. Leve het gegrom van Dope D.O.D. De Groningers blaken van het zelfvertrouwen na hun buitenlandse aandacht en tour(s). Bruut en lomp zijn de sleutelwoorden om dit zooitje ongeregeld te begrijpen. Hiphop om te headbangen, zo u wil. Hoewel de tongval nog erg Nederlands-Engels  is tijdens enkele passages, mag dit de pittige pret niet drukken. Dope D.O.D. is vandaag keihard in je smoel. Niks vrijheidsbeleving; beklemming in een wurggreep.

Hierna valt er een gat in het hoofdpodiumprogramma. Deels veroorzaakt door noodzakelijke en statische herdenkingszaken als een praatje van de burgemeester, het ontsteken van de vrijheidsvlam en voorgedragen stukjes van jongeren. Maar daarnaast ook doordat Mdungu hierna geprogrammeerd staat. De wereldmuziek aangelengd met westerse zaken staat er wat verloren bij tussen het frisse en tamelijk stevige programma. De zevenkoppige band, aangevuld met wat dansende koters, hoort meer in Wageningen thuis dan in Nijmegen op deze dag. Netjes musicerend, leuke swing voor in de heupen, hartverwarmend (zoals verplicht is bij zo’n band), maar daarentegen ook erg degelijk en mogelijk saai.

Haagse onrustclub De Kraaien komt hierna chaos schoppen op het Bevrijdingspoppodium. Wat een walgelijke bende met slechte en flowloze rhymes, belachelijk botte beats en dito presentatie. Toch is het vermakelijk. Met een privétap, schaars geklede dames en een hoop grappen en grollen weten deze gemaskerde mafkezen een grijns op het gezicht te brengen. Je bent na ieder nummer weer benieuwd waar ze mee op de proppen komen. Een slimme act, die het publiek op gewiekste wijze direct voor het podium weet te krijgen. Deel gratis maskers uit en de Hollanders staan te trappelen van ongeduld. Een act die het echt van hun presentatie moet hebben, want de New Kids en Jeugd Van Tegenwoordig-achtige branie doet het goed. Of dat terecht of onterecht is, mag u zelf bepalen. Kostelijk is het in ieder geval dubbel en dwars.

De Give It Dub Crew zet de uitzinnigheid niet direct voort. De Nijmegenaren bouwen hun set traag op. Hierdoor gaat het, tegen de verwachting in, niet los. De bijbehorende MC jengelt wat zaken door de microfoon om het publiek op te hitsen. Dit slaat werkelijk als een lul op een dikke vette bassdrum. Gaandeweg de set toomt (het geluid van) de MC wat in en gaan de bassen en het totaalvolume omhoog. De muziek wordt minder afstandelijk. Het crowdpleasende element neemt almaar toe. Het tempo blijft dubstepgetrouw traag, maar de intensiteit zwelt aan en groeit. Aan het einde van het uur staat er uiteindelijk toch een dansende meute voor het podium.

Helaas is dit feest dan al gauw weer over, want er wordt plaats gemaakt voor de oudgedienden van Le Peuple De L’Herbe. De Franse cross-overformatie, die al sinds mensheugenis mee gaat, doet vandaag wat ze moet doen. Ze zet een erg fijn optreden vol hiphop, funk, rock, scratches, toeters, samples in combinatie met een loeistrakke ritmesectie neer. Vernieuwend is het allerminst, kwalitatief is het des te meer. Deze blowvereniging is nog lang niet uitgerangeerd. Prima show die de stille hoop doet rijzen dat volgend jaar Asian Dub Foundation uitgenodigd wordt op dit festival.

Kraantje Pappie mag hierna inkoppen. Het trio is bij machte om het veld om te toveren in een feestende meute en doet dat dan ook exact volgens verwachting. De tamelijk simplistische, maar doeltreffende muziek doet z’n werk. Het feest gaat aan. Iets wat een lastigere taak blijkt voor het nog immer jonge Jungle By Night. Hun muziek is mogelijk nog vrolijker, maar daarentegen net wat ingewikkelder van aard. Dit beukt niet en moet het ook niet hebben van geïndoctrineerde oneliners. Het clubje oogt als een schoolklasje dat door lessen tot dit product is gekomen. Dat laatste mag er zeker wezen, maar het is te serieus, te netjes en lief. Als programmaonderdeel functioneert Jungle By Night (net als vorig jaar) prima. Maar de knallende afsluiter is het niet.

Daarvoor kan er beter uitgeweken worden naar het uitpuilende kleine tentje, aan de andere kant van het terrein. Een paar dj’s, onder de noemer Tactics, doen daar met stompende beats en dikke bassen het licht uit. Eerder in de avond was het er al een mooi feestje met Scrambled onder de I Feel Luv vlag. ’s Middags bij de N.E.W. showcases werd er andere aandacht van de feestvierder gevraagd, meer intelligentie, minder uitzinnigheid. Ook daar is ruimte voor, en terecht.

In Nijmegen gingen vandaag voor de vrijheid witte ballonen de lucht in. Evenals vele handen, vuisten, V-tekens, middel- en wijsvingers. Daarvoor kregen we,  behalve de regen, ook leuke optredens en een goede sfeer terug. Volgend jaar weer!