Bassist Gerben Bielderman is zenuwachtig. Hij vertelt hoe de bassist altijd als laatste wordt ingelicht bij belangrijke gebeurtenissen en vanavond twee minuten voor de show erachter komt dat hij nog steeds geen stroom heeft. “De bassist weet het altijd als laatste!” Dit doet vermoeden dat hij slechts een bijrol speelt, maar daar is in het geval van Orange Maplewood niks van waar. Waar normaal alle ogen op de zanger zijn gericht, moet frontman Jordy Sanger de hoofdrol delen met de jonge bassist. Een Oscarwaardige hoofdrol weliswaar.
Al vanaf het eerste akkoord is te horen dat de band als trio zoveel krachtiger is dan dat ze als vijftal ooit zijn geweest. In het verleden kregen ze de stempel stoner opgedrukt. Van dat ‘simpele’ genre is bijna niks meer terug te horen; de nummers zitten vol diepgang, een randje grunge en veel creatievere ritmes dan bij het bovengenoemde genre. Neem bijvoorbeeld Waltz, een wals waarop geheadbangd mag worden. Het is niet zomaar een show lang één bak herrie. De rustige nummers hebben een randje psychedelica en barsten bij hun climax uit in de ultieme Mekka-ervaring: je bent jezelf even kwijt in het grotere geheel.
Het gaat vanavond uiteraard om de ep. Deze telt helaas maar twee nummers, maar niet getreurd: deze twee nummers zijn een goede voorbode voor het album dat Orange Maplewood in het najaar hoopt uit te brengen. De naam van titelnummer Mekka is perfect gekozen. Er zit een duidelijk oosters tintje aan en weet met de zware, stoïcijnse baslijn ook te knallen. De perfecte soundtrack voor een keihard woestijnritje in een oude Camaro, achtervolgd door een stel boze oliesjeiks. Het nummer Ten Years is het perfecte voorbeeld van het climaxbouwen waar de band zo goed in is. Een rustige opbouw, een aantal zweverige stukken om het luchtig te houden en daarna het keiharde hoogtepunt. Er wordt afgesloten met het opmerkelijke nummer Eisbär. Het verschrikkelijke nummer van Grauzone uit 1981 werd erin gegooid als inside joke, maar is wel op zo’n manier omgetoverd tot brutaal nummer met een goede punkfeel dat ze deze gerust vaker mogen spelen.
Een verse ep, een hele partij nieuwe nummers, een dampende kroeg en een knallende show. Dit is slechts een bescheiden begin van een goed jaar.