Dit moet wel het stoerste profielwerkstuk zijn in de geschiedenis van het Montessori College in Nijmegen. Kika organiseert een benefietconcert met haar orkestband Black Sound Orkestra, opgezet voor het internationale Musicians without Borders. Net als de razend populaire concerten van Blaudzun, Spinvis en Heideroosjes deze maand, laat ook de scholier het poppodium Doornroosje doen uitverkopen. Het project verscheen de afgelopen maand onder andere in De Gelderlander en kwam op Radio Nijmegen 1.
De achttien Nijmeegse muzikanten, onder leiding van Kika, starten hun avond met een korte documentaire met muzieklegendes. Daarna volgt een verzameling soul en funk klassiekers geïnspireerd door de zwarte muziek. Vijf zangeressen zingen om de beurt de lead vocals en zijn daarnaast back vocalists. Zo zingt Carmen knap en met sterke stem de cover She Ain’t a Child No More van Sharon Jones en danst vrolijk op de muziek. Het podium is volledig volgebouwd met onder andere violen en blaasinstrumenten zoals trompet en saxofoon, gitaar, bas, drums, keyboard en zelfs een harp. Op het einde laat Kika een knappe, eigen compositie horen.
In het gezelschap bevindt zich ook rapper Simon die al beatboxend een R&B song inleidt, gevolgd door één van de zangeressen met een verrukkelijk stemgeluid. Midden op het podium staat Kika met haar rug naar het publiek toe wild met haar armen te zwaaien om het geheel te leiden. Voor een afgeladen zaal zijn de jongeren wat ingetogen en durven zich niet volledig te geven. Het eerste (en enige) optreden van Black Sound Orchestra dreigt soms ook wat rommelig en chaotisch te klinken. Toch is het spektakel een uitzonderlijke prestatie van de jonge muzikanten: Kika, Mitch, Thomas, Jort, Jan, Violet, Carmen, Bart, Hester, Sake, Pepijn, Raissa, Roxie, Floor, Malou, Eline, Marieke en Simon.
Op het moment dat Kika de saxofoon vast klikt aan haar nekriem, ontstaat er een golf van enthousiasme in het publiek. De solo’s van de 17-jarige saxofoniste zijn gruwelijk goed en haar ervaring op het podium is duidelijk te merken. Ze speelt al mee met de hiphop van Discipline & Rather Real en ook heeft ze opgetreden met coverband Dexter. Kika heeft vaak een speciale band met de muziek. Zo spelen ze een nummer waarop ze vroeger met haar moeder danste. Haar grote voorbeeld is altsaxofoniste Candy Dulfer. Voor ze een prachtige cover van haar heldin speelt, vertelt Kika dat ze Candy Dulfer voor de eerste keer hoorde op jonge leeftijd. Vanaf dat moment was ze vastbesloten door te gaan met het instrument om minstens zo goed te worden.
Het publiek dat grotendeels uit familie en vrienden van het orkest bestaat, maar ongetwijfeld ook uit een hoop nieuwsgierige jazzliefhebbers, is uitgelaten. Elke solo wordt dankbaar beloond met een uitbundig gejuich en het bedanken van iedereen die betrokken is geweest bij het benefietconcert lijkt een eeuwigheid te duren. Als Kika voor dit werkstuk geen G’tje krijgt, eet ik mijn hoed op.