Met gitaar, drum, zang, bandrecorder en de nodige elektronica creëert Belch een grille sfeer. Het lijkt alsof je in een cementmolen zit die ronddraait, vervolgens vastloopt en waar soms een vleugje melodie door een muur van noise doorsijpelt. Belch trakteert het publiek op een set die vol staat van de tegenstellingen hard en zacht, maar wars van enige vorm van strakheid. Singer-songgrinder is een goede omschrijving van de muziek. Iemand uit het publiek omschreef het optreden van Belch ook mooi: “als het niet op de rails zit, kan het ook niet ontsporen”.

Het Utrechtse April zorgt er voor dat de eerste voetjes van de vloer gaan deze avond. De muziek van dit sympathieke drietal is doordrenkt van basmelodieën en gitaardeuntjes die doen denken aan The Cure, The Sisters Of Mercy en The XX. Gecombineerd met mooie samenzang en pakkende nummers zet April een prima set neer. De lengte van de nummers mag af en toe iets worden ingekort, maar verder weet het trio de aandacht van het publiek zonder enig probleem vast te houden. April zou zeker niet misstaan op een van de komende zomerfestivals. Ze staat garant voor een prima show en een glimlachend publiek.

Helaas vergaat het lachen zodra de eenmansformatie TΏY SWEET TΏY op het podium verschijnt. Zichtbaar nonchalant wordt er met behulp van een batterij effecten het ene na het andere stuwende ritme Extrapool ingeslingerd. Helaas blijft het hierbij. Er gebeurt te weinig om de aandacht van het publiek vast te houden. Het wordt dan ook steeds rumoeriger in Extrapool en het geroezemoes neemt toe. Het optreden van TΏY SWEET TΏY wordt hierdoor steeds onzekerder en sterft uiteindelijk een stille dood.

In De Onderbroek, waar de PLVS VTRA-avond wordt vervolgd, is iedereen direct weer bij de les. Vanaf de eerste seconde laat het Nijmeegse Dead Neanderthals horen waar het bij deze twee heren om draait. Repeterende, hakkende en voorstuwende drumpartijen die laag per laag worden voorzien door snerende en gierende saxofoontonen. Hierdoor ontstaat langzaam maar zeker een indrukwekkende soundscape. Sluit je ogen en het lijkt alsof je langzaam maar zeker wordt ingesloten door een groep bulldozers die in cirkelende bewegingen steeds dichterbij komen. Dead Neanderthals is beangstigend, uitdagend, hard, uitputtend, integrerend en er is geen ontsnappen mogelijk. Het optreden is de start van een korte Europese tour. Wie dit duo nog nooit heeft gezien, doet er goed aan de muziek van de heren live een keer te gaan ondergaan.

De avond wordt afgesloten door het Amsterdamse Katadreuffe. In een rap tempo brengt het viertal noisy rock vol met ingewikkelde patronen en tempowisselingen. Het gevaar van de muziek van Katadreuffe is dat het allemaal te gemaakt, te doordacht klinkt. Gelukkig is dat niet het geval. De deuntjes blijven lekker hangen. Zodra de verveling om de hoek dreigt te komen, wordt er een nieuwe strakke rif ingezet. Het enige minpuntje is dat er op het podium niet echt veel gebeurd. Muzikaal maakt Katadreuffe dat echter meer dan goed.

Deze PLVS VTRA-avond heeft het aanwezige publiek getrakteerd op vijf zeer uiteenlopende muzikale optredens. Net als de Ultra-avond in maart, was deze PLVS VTRA prima met een uitstekende ambiance. Hopelijk krijgt ook deze avond weer een vervolg…