Wat was je laatste wandeling / wandelavontuur / wandeltocht?
Mijn laatste wandeltocht was gisteren: een wandeling van een kleine twee uur langs de Waal met de hond.
Wat is je mooiste festivalervaring?
Sinds januari 2011 zijn wij de trotse bezitters van een SRV-wagen. Het is een elf meter lange verkoopwagen, die toen wij hem kochten de broodkruimels en de spliterwten nog in de voegen had. We hebben hem omgebouwd tot rijdend theater, compleet met licht, geluid en zitplaatsen voor zo’n 50 bezoekers. Deze SRV-wagen heeft afgelopen jaar op De Zwarte Cross en Theaterfestival Boulevard gestaan, en staat deze zomer onder andere op Mundial, en op Reuring Festival Purmerend.
Het avontuur begon al bij het verzekeren van de wagen. Eerst belden we de maatschappijen waarbij wij verzekerd zijn. Daar maakten we snel kennis met elk kastje en alle muurtjes die hun grote verzekeringspanden rijk zijn:
- "Om wat voor een voertuig gaat het meneer?"
- "Een verkoopwagen?"
- …
- "Nee, we gaan hem niet gebruiken om er groente en fruit mee rond te rijden,
maar we gaan er wel de weg mee op. Het is een rijdend theater."
- "Het kenteken?"
- "Dat heeft ie niet."
- "Hoe wilt u hem dan verzekeren?"
- "Geen idee, u bent de verzekering. Ik heb geen idee."
- …
- "Ik probeer het verder."
- "De verkoopwagen kan maar 25 kilometer per uur."
- "Een snorfiets?"
- "Nee, het is geen snorfiets. Maar als u wilt, mag u hem wel verzekeren als snorfiets. Een van elf meter lang en ruim 8000 kilo."
- "Dat gaat niet? Daar was ik al bang voor."
- "Het chassisnummer?"
- "Dat heb ik wel voor u. Nee, hij is niet gesloopt. Dat staat wel op de site van de
RDW? Ik bel wel verder…"
- "Waarom hebben jullie eigenlijk een SRV-wagen gekocht die maar 25 kilometer per uur kan? Die zijn bijna niet te verzekeren!"
- "Goede vraag!"
- "Dus als ik het goed begrijp, hebben jullie een SRV-wagen gekocht zonder kenteken. En u denkt toch zelf niet dat dat legaal is? Wel?"
- "Hadden jullie niet een vouwwagen kunnen kopen? Die hoef je niet te verzekeren."
- "Volgens mij moet hij verzekerd worden op het chassisnummer."
- "Oh, het ding heeft wel een chassisnummer? Een ogenblik, ik zet u even in de wacht."
- "Nee, het spijt me meneer, een dergelijk object is niet bij ons te verzekeren. Misschien dat onze conculega’s van Het Muurtje het weten en anders kunt het natuurlijk ook bij Het Kastje proberen."
- "Jahaa mevrouw, onze verkoopwagen mag van de RDW en KLPD zonder kentekenplaten de weg op. Hij mag dan maximaal 25 kilometer per uur rijden en niet op snelwegen, sterker nog, wij mogen dat ding besturen… Als!”
Vervolgens kwamen we bij een verzekering terecht die carnavalswagens, trekkers, en zelfs auto’s van bestuurders die veroordeeld zijn voor ramkraken verzekerd. Deze verzekering bleek echter zo duur, en de voorwaarden zo bizar, dat we toch nog maar even verder hebben gezocht. Uiteindelijk bleek onze kunstenaarsverzekering via de Nederlandse Toonkunstenaars Bond de wagen gewoon tegen een normaal tarief te kunnen verzekeren.
Op weg dus. Naar de Zwarte Cross, om het enige gemotoriseerde theater in Nederland te vullen met bierdrinkende Achterhoekers. Over binnenwegen, ventweggetjes, fietspaden (omdat de enige brug naast de snelweg - waar we uiteraard niet op mochten - afgesloten is) en vervolgens naar Festival Boulevard in Den Bosch.
Ons laatste ritje ging naar Bergeijk om de wagen voor de winter te stallen. We vertrokken in het pikkedonker, met defecte accu’s, maar met genoeg vaart om met behulp van de dynamo onze koplampen aan te krijgen. Geen kip op de weg en het laatste elfdaagse festival nog in de benen. Onze elf meter lange wagen had al een hoop meegemaakt, maar hield zich kranig. Met een gangetje van 40 kilometer per uur crossten we door het donkere Brabantse landschap. Tot we zo’n vijftien kilometer voor onze bestemming stil kwamen te staan op een provinciale weg. Niet alleen viel de motor stil, ook onze verlichting stopte acuut. Er was een behoorlijk gevaarlijke situatie ontstaan: een elf meter lange, onverlichte SRV-wagen midden op de weg waar 80 gereden mocht worden. Maar de meeste automobilisten reden veel harder en er was geen lantaarnpaal te bekennen. Hoe kregen we hem van de weg af? Duwen was geen optie en naast de weg lagen een zachte berm en een sloot. En wie gaan we bellen om vier uur ’s nachts? Uiteindelijk hebben we de wegenwacht maar gebeld:
- "Ja, we staan met een tot theater omgebouwde SRV-wagen stil op de N-zoveel."
- …
- "Een SRV-wagen, een verkoopwagen."
- …
- "Nee, sorry geen kenteken. Nee, geen kenteken, het is eigenlijk een soort landbouwvoertuig op papier."
- …
- "Nee, geen trekker."
- "Nee, gewoon een SRV-wagen, u weet wel van vroeger, maar dan zonder melk en fruit."
- …
- "Ja, hij mag gewoon op de weg."
- …
- "U heeft toch een kenteken nodig… Wacht we geven wel een kenteken van onze eigen auto."
- "Ja, we zijn lid van de ANWB!"
- "Nee, niet als bedrijf."
- "Oh."
- …
- "Maar we staan hier echt heel gevaarlijk! We zijn een muziektheatergroep. Kunt u niet gewoon een oproep doen? En dan kijken we daarna wel hoe…"
- …
- "Ah, het systeem vraagt om een kenteken."
Wij dachten: als de monteurs in de regio een oproep horen dat er een elf meter lange oude SRV-wagen met pech op een provinciale weg staat, dan spuiten daar waarschijnlijk vier mensen tegelijk op af. En inderdaad, veel eerder dan afgesproken met de telefoniste van de ANWB, was er een zeer vriendelijke ANWB-man die ons eerst naar een parkeerplek heeft gesleept en zich toen over onze industriële diesel boog. Alles zag er goed uit en na ongeveer tien minuten was er maar één conclusie mogelijk: geen diesel meer.
Drie mannen, een opgevoerde snorfiets van een slordige elf meter die op hun eerste flinke reis zonder brandstof komen te staan. De man van ANWB had de dag van zijn leven. Hij heeft ons glimlachend van diesel voorzien en van ons het verzameld werk van Piepschuim op cd’s gekregen. En hij beloonde ons met een wijze raad: als je rijdt, op tijd tanken.
Wat is volgens jullie de gouden tip voor de-Affaire festivalganger?
Kom zodra het terrein open is, neem een stapel munten in je zak en blijf de hele dag lekker hangen in de luwte van de Zomerfeesten, waar de muziek wel goed is.
Wat mogen we in de toekomst van jullie verwachten?
Een dikke cd uit de studio van Excelsior-producer Frans Hagenaars in september. Een theatertournee 2012-2013 met volle zalen en een moddervet derde theaterprogramma vanaf maart 2014. Oh ja, er komt nog een stripboek aan, dat hoort bij de nieuwe plaat.
Welke vraag mag er nooit meer gesteld worden door een journalist?
Waarom heten jullie eigenlijk Piepschuim? NOOOIIIT MEER! Echt nooit meer. Dan houdt het interview meteen op!