Firma Irma neemt je mee op een ‘reis’ langs de Witte Wieven. Reisleidster Irma (we gaan er voor het gemak maar vanuit dat ze zo heet) wordt vergezeld door een eenmans-Kraftwerk dat een net zo gezellig als lullig casioreggaedeuntje uit zijn keyboard tovert. Na een halfuurtje zijn we weer ‘geland’ en kunnen we terug naar de plek des onheils, de Theaterweide. Missie geslaagd.

Het Mobiele Naaiatelier pimpt je Def Leppard shirt met een door een Puch Maxi aangedreven naaimachine. Dat is dus ‘brommers kieken’ terwijl je genaaid wordt.

Je kunt je eigen ‘tegelspreuk’ opschrijven en deze prijkt dan voor eeuwig op de caravan.

In de cursus Nedersaksisch Jodelen leggen twee ‘Beierse dames’ uit wat een Nedersaksische jodel is.
Die Supertolle Schlager Schwestern Gaby und Carina zijn de gastvrouwen en ‘jodeljuffen’ tijdens deze cursus. Na de warming-up en een snelcursus met als leidraad de drie ‘Ellen’, Laif, Luft und Lol is het aan het Publikum om de geleerde skills te tonen.
Twee ‘vrijwilligers’ uit het publiek eindigen de cursus in een heuse jodelbatlle. De vrolijke Henriëtte neemt het op tegen de verlegen Klaas, of Klaus zoals jodeljuf Gaby hem noemt. In de godsonmogelijke Nedersaksische jodeltongbreker Jo Dela Jo Dela Itie en Hol Ti Pen Uoti Hol komt Klaas als grote winnaar uit de bus. Uiteraard bepaald door de goudeerlijke human applausmeter: het publiek. Henriëtte krijgt een gesigneerde ansichtkaart van Carina und Gaby en een flesje Schnapps en Klaas ontvangt een heupflacon Jägermeister en een foto van Gaby en Carina voor boven zijn bed.

Alan Gascoigne was in een vorig leven ‘Alan de Gaspiepe’ en gitarist bij Normaal en is zijn hele leven al verslingerd aan de slidegitaar.
In een uitpuilende Theatertipi vertelt Gascoigne in zijn eigen slang, een combinatie van Achterhoeks en Engels, wat de basis is van het bespelen van de slidegitaar. Open G, de blues, mineur, majeur, alles komt voorbij. "Eerst uitvissen met de vingers en dan spelen." Het klinkt wat cryptisch maar het publiek begrijpt wat Alan bedoelt. Met zijn leesbril op het puntje van zijn neus en de slidegitaar op schoot legt Alan uit dat het allemaal niet zo complicated is. "Ga gewoon spelen vanuit de chords." Na 30 minuten college van Uncle Alan kan iedereen de slidegitaar bespelen. Of wil, dat kan ook.

Pete & Paul reizen al meer dan een decennium de hele wereld over met hun straatstunttheater. Altijd gekleed in een net iets te krappe string en ontdaan van elk plukje lichaamshaar hebben ze iedere keer weer het publiek bij de (reet)veter. Skate Naked combineert slapstick met zelfkastijding en een spervuur aan snelle en scherpe woordgrappen. Uiteraard met de gortdroge Britse humor. Hun freakshow eindigt met een act waar Pete (of is het Paul) een sigaret in de bilnaad steekt van Paul (of is het Pete) en deze met een zweep doormidden splijt.
De aloude Tommy Cooper-truc, het net zo lang uitstellen van de grap zodat je hem van een kilometer af aan voelt komen, is een tweede natuur van Skate Naked. De twee clowns beheersen deze truc tot in de perfectie.
Met de geijkte woordgrappen als ‘Lucky Strike’, ‘cigarette butt’ en ‘asstray’ zou je zeggen dat het plat vermaak is maar met de timing, gevoel voor humor en de snelheid van de Britten is het juist de perfectie fitnessoefening voor je lachspieren.

De lokale bard Henry Welling zingt in het dialect. De zogenaamde Elendzanger (wat ‘n mooi woord) zingt kleine verhaaltjes in het Achterhoeks. Uiteraard is alle ellende te verwaarlozen, ook in de Achterhoek. Om Welling maar te citeren: "blues is happy music."

De Theaterweide is een prachtige plek voor outlaws, grappenmakers, komedianten en moppentappers. Met net zo briljante als slechte woordgrappen als: "Pudding in de benen? Saromatherapie!" is de Theaterweide een ideale vrijstaat voor iedereen met een gevoel voor humor, hoe geniaal of flauw het ook mag zijn, en voor iedereen die ‘goed te pas’ is.