Ruben Hoeke besproeit de Bayou met zweetdruppels
Ruben Hoeke en zijn band laten de eerste zweetdruppels langs de hoofden van de Boergondiërs druipen door op dit relatief vroege tijdstip vanaf het eerste nummer te knallen. De bluesrockband van Nederlandse bodem wordt omschreven als 'onnederlands goed'. Wat dat precies is, is moeilijk te ontdekken, maar bovengemiddeld interessant is het optreden zeker.
De Boergondiër op zondag
De weergoden begrijpen dat de Bayou in de zon op z’n best is
Rond een uur of twee in de middag hebben de campinggasten uitgeslapen en de dagbezoekers de ellenlange files richting Lichtenvoorde getrotseerd. Het terrein wordt langzaam maar zeker bezet door 65.000 festivalgangers en daarmee is de Zwarte Cross voor het eerst dit weekend helemaal uitverkocht. Een perfecte dag om het festival te bezoeken: de modder is opgedroogd, de zon schijnt en het kwik loopt langzaam op naar 25 graden. In de Bayou maken de barbecuemannen zich op voor een lange dag boven de grill en even verderop wordt nog een extra lading whisky-cola de koelkast ingepropt.
Beth Hart rockt hard!
Watte? Vet hard? Ja, vet hard. Beth is een podiumbeest, en dat wrijft ze er zo hard mogelijk in. Vuig is ze, rock-‘n-roll, en opwindend. Vanzelfsprekend mag zij op het grootste toneel van de cross verschijnen, want dit optreden rockt van begin tot eind. Haar muziek mag dan niet ieders smaak zijn, ze weet iedereen te entertainen vandaag. Hart veegt haar reet af met Alanis Morissette-platen, gooit dartpijltjes op een foto van de kont van Anouk en zou het liefst zelf op een motor over het podium heen springen. Met de energie en onbezorgdheid van een viertaktcrosser met drie liter Nozem Oil achter de kiezen stuift ze over het podium. De Zwarte Cross houdt van Beth Hart, en Beth Hart van de Zwarte Cross. Een ijzersterke presentatie van een übercoole rockbitch. Zij verdient een troon die door de Kaiser Chiefs over het terrein wordt gedragen.
The Cyborgs verbazen en overtuigen
Op de frontporch van de Bayou staan een elektrische gitaar en een slimme constructie van een drumstel, keyboard, bastoetsen, toeters en bellen. Het beeld dat volgt zodra de bijbehorende muzikanten het podium opkomen, is op z’n minst apart: twee Italianen, verpakt in zwarte pakken en verstopt achter grote lasmaskers. Deze Cyborgs zien eruit alsof ze elk moment de meest futuristische blues over het publiek kunnen uitspuwen, maar schijn bedriegt. Het geluid dat ze produceren, is bijna vooroorlogs. Van achter zijn masker weet Cyborg Zero gek genoeg goed contact te maken met het publiek. Hij loopt met z’n gitaar het publiek in om een solo te geven terwijl Cyborg One met zijn drumstokken verder tikt op het masker van de gitarist. De aanwezige luisteraars hebben onverwacht een geweldige band ontdekt en dansen met een lach op hun gezichten mee met Dancy en The Cyborgs Boogie.
North Mississippi Allstars zijn de Amerikaanse Achterhoekers
De eer om de eerste editie van deze geweldige festivalweide af te sluiten gaat naar the North Mississippi Allstars. Al sinds 2000 maakt de band van latere Black Crowes-gitarist Luther Dickinson furore in de vorm van een bluestrio. Waar veel blanke bluesmuzikanten een tenenkrommende poging doen om zwart te klinken, blijven deze Allstars gelukkig bij hun eigen roots. De thema’s zijn zoals we ze hier kennen: de laidback lifestyle en de rustige omgeving. Een uur lang zittend, dansend, staand, liggend en hangend genieten van het perfecte The Bayou-sfeertje, met afwisselend rustige nummers en de heerlijke, jankende herrie van een elektrisch wasbord.
Bij een nieuwe weide op de Zwarte Cross is het altijd afwachten of het aanslaat. Want "wat ’n boer neet kent dat vret hee neet" maar op The Bayou is daar absoluut geen sprake van. The Bayou grill gloeit alsof half Louisiana van spareribs bediend moet worden en de muziek gaat erin als knobi*. Er wordt gesproken over een The Bayou-fanpagina en gevraagd of ze naast een festivalweide later in het jaar ook een gelijknamig festival willen organiseren. Kortom, The Bayou is een gigantisch succes. De combinatie van goede muziek, lekker eten en drinken en de geweldige aankleding doet bijna vergeten dat je op de Zwarte Cross bent. Volgend jaar weer!
*Knobi: de specialiteit van The Bayou. Een rond brood met een hele dikke laag knoflooksaus, jalapeño's, uien en olijven.