Rond 12.00 uur trapt Ram’s Pocket Radio het festival af. Erg druk is het nog niet, want deze band zal nog niemand wat zeggen. Opvallend is de zanger/toetsenist. Hij bespeelt zijn piano als een kat die op een muis jaagt, voorovergebogen met zijn handen gereed om de piano aan te vallen. De band maakt stadionpopmuziek in het straatje Coldplay, U2 en Snow Patrol. Vernieuwend is het niet, maar voor de mensen die nog wat moe en verdwaald Rockin’ Park inlopen, is deze band een prima start voor de rest van de dag. Geen wilde fratsen of gerekte solo’s, gewoon makkelijke, toegankelijke nummers om in de sfeer te komen.

De aftrap op het tweede podium wekt vooral vraagtekens op. Een grote banner van The Dirty Denims hangt op het podium, maar volgens de flyer moet Here We Go Magic spelen. Na een sterke instrumentale intro vertelt zangeres Mirjam enthousiast dat ze vanochtend zijn gebeld om in te vallen. Met alleen een ep en een 3FM-hitje op zak is het erg knap dat deze Hollandse rockers al op Rockin’ Park staan. Potentie hebben ze in ieder geval. Na de intro blijkt het publiek, dat vandaag voor de rock is gekomen, zeer tevreden met deze onbekende invaller. Het enige nadeel is het minimale contrast tussen de nummers, waardoor de band snel in herhaling lijkt te vallen.

Ze kwamen op de fiets: Nijmeegs trots De Staat. Het is inmiddels erg druk en De Staat geeft deze middag een show weg om het grote publiek ook dit jaar te overtuigen. Zanger Torre Florim is uitgegroeid als een uitstekend frontman. Hij begint in zijn eentje, met zijn gitaar, met de intro van Serial Killer waarna de band volgt.  Zowel nummers van Machinery als Wait For Evolution passeren de revue. Een spannende drumsolo tijdens My Blind Baby en veel interactie zorgen ervoor dat deze heren vandaag het publiek in de thuisstad weer veroveren. Ze wijzen naar het plekje waar ze altijd voetballen en spelen de toekomstige nieuwe hit Vuvuzela. Waar veel bands bij elk album toegankelijker en simpeler lijken te worden, doet De Staat precies het tegenovergestelde. Toch slaat ook dit nummer aan. Iedereen schreeuwt op het eind “Vu-vu-zela, Vuvuzela” mee. De set wordt afgesloten met de woorden “ik weet dat het nog vroeg is, maar ik denk dat alles nu wel kapot mag” waarna Ah, I See start.  In voetbaltermen gesproken scoort De Staat goal na goal vanmiddag. De band is een van de grote winnaars tijdens deze thuiswedstrijd. ‘In de pocket’ zullen we maar zeggen.

Het bier vloeit rijkelijk vandaag en wat is leuker dan hossen op de viool-accordeon-gitaarrock van Flogging Molly. Deze Ierse band lijkt vandaag bijna favoriet te zijn en is ook een van de weinige bands die past bij de naam ‘Rockin'’ Park met hun Ierse folkpunk. Simpele nummers die na een halfuur steeds meer en meer op elkaar beginnen te lijken, maar de band zorgt voor energie en enorm veel plezier. De pit voorin is vanaf de eerste akkoorden een grote dansende meute, bedolven onder vliegend bier. De zanger maakt tussendoor briljante grappen; van de kredietcrisis tot het voetbal en zelfs “I see a couple of red heads over there, very nice”.  Het publiek draagt deze man een warm hart toe en dit is wederzijds. Misschien niet de meest briljante muziek, maar een goede show weten ze wel neer te zetten. Zelfs voor het nuchtere publiek!

De rustpuntjes op het tweede podium zijn Fink en M. Ward. Zowel Fink als M. Ward spelen prima muziek om even lekker bij in het zonnetje te liggen. M. Ward wordt na een kwartier steeds spannender en lokt een paar zonnebadende mensen naar het podium om even te kijken. Toch blijft het vandaag vooral luistermuziek om wat bij te eten of drinken. Waar M. Ward er nog wat spanning inbouwt, zijn Finks luisterliedjes vooral bedoeld voor mooie concertzalen. Op een festival als Rockin’ Park is dit net iets te rustig, waardoor ook Fink het publiek niet aan zich weet te binden. Er blijft een groep vooraan staan, maar de meeste mensen lopen toch weer snel voorbij. Volgende keer maar weer in de concertzalen.

The Temper Trap heeft sinds kort een nieuw album uit. De band weet velen enthousiast te maken, want dit is de eerste keer dat het album in Nederland te horen is. De zanger heeft een wat vreemde stem die mooi samentrekt met de muziek. Alleen jammer dat de band het makkelijke werk doet en het lastige werk aan de technologie overlaat. Het zou toch voor wat meer bekijks op het podium zorgen.  

Net als De Staat geeft dEUS een van de betere shows vandaag. De heren beginnen met megahit The Architect: een fijne verrassing. Ook Instant Street van het album The Ideal Crash, waarbij gitarist Mauro het riffje steeds sneller en sneller opbouwt,  is een verademing live. Het zorgt ervoor dat Rockin’ Park weer even haar naam verovert. Onze zuiderburen zijn één van de hoogtepunten dit festival met een ijzersterke set. De band is vele albums sterk en zelfs het nieuwe werk (Following Sea) is voor de meeste mensen te behappen.

Elbow mag zich bij topbands dEUS en De Staat voegen, ook al is deze band allesbehalve rock. Toch zijn de fijne nummers van deze band prima toeven na het after dinner dipje. Frontman Guy Garvey bewijst zich in Nederland keer op keer als één van de beste frontmannen die het muzieklandschap vandaag rijk is. Een wave van voor naar achter, leuke grapjes en de vele meezingmomenten met het publiek zorgen ervoor dat we Elbow weer met Open Arms, misschien wel het hoogtepunt uit de set, mogen ontvangen.

Selah Sue brengt op het tweede podium veel energie in de set. Dansen op zulke hakken is al een compliment waard, maar ook de nummers slaan erg goed aan bij het publiek. Afgelopen december stond ze nog in een uitverkochte Vereeniging, nu in het park, maar wel op het tweede podium. Toepasselijk zingt ze bij het neerstrijken van de zon achter de hoge bomen “the sun comes down”. Ook haar nieuwste nummer, dat Selah Sue pas voor de vijfde keer live speelt, is een aangename toevoeging aan het programma.

En dan is het tijd voor headliner Snow Patrol. Gary Lightbody kent de kneepjes van het frontmanschap. Net als Guy Garvey weet hij energie in het publiek te pompen en met sympathieke gebaren het publiek te entertainen. Bij het nummer New York daalt hij zelfs van het grote podium om dit met het publiek te zingen. Toch is het materiaal van Snow Patrol nog niet sterk genoeg voor het headlinen van een festival dat de naam rock draagt. Zeker niet een uur en drie kwartier lang.

Na Snow Patrol loopt het Goffertpark al snel leeg. We mogen concluderen dat Rockin’ Park ondanks een slechte start, sterk terug is gekomen. Een vol park en niet al te prijzig. Ook de afwisseling tussen rustige en energieke bands op deze hete dag heeft prima gewerkt. Bravo!