Binnen tien minuten zijn Eurosonic en Noorderslag (ESNS) uitverkocht. Tien luttele minuten, daarna zijn alle kaarten voor de twee Groningse festivals vergeven. Om iedereen die geen kaart heeft weten te bemachtigen, toch een beetje van de twee fijne festivals te laten proeven, besloten Plato en Gigant om Groningen naar Apeldoorn te halen. Met een programma variërend van Kris Berry naar Automatic Sam en van De Kraaien naar Rats on Rafts brengt Afterslag de dag na ESNS voor iedereen wat wils. In totaal staan er tien bands op het programma, die elkaar afwisselen in de popzaal en het café van Gigant.
Aan Wolfendale de eer om de dag te openen. Vanaf 15.00 uur vult de popzaal zich met de prettige geluiden van deze Eindhovense band. De dag ervoor traden ze nog op in Groningen en dat is enigszins te merken. De band moet de eerste twee nummers nog wat op stoom komen, maar daarna pakken ze de zaal in. Naast grote complimenten aan de geluidsman voor het fantastisch afgestelde geluid, kan er alleen maar lof gaan naar Wolfendale. De nummers van het album Foghorn staan als een huis en met name de stukken samenzang tussen zanger en gitarist Sander Strik, gitarist Tijn Berkelmans en toetsenist Remko Jansen zijn indrukwekkend. Ook al zijn de nummers bij het grote publiek nog onbekend, ze werken aanstekelijk. Zelfs een lang instrumentaal stuk verveelt geen moment. Wolfendale is een geweldige start van de dag en meteen al een hoogtepunt.
Later is het in de popzaal de beurt aan het Nijmeegse Automatic Sam. In het begin lijkt de band wat terughoudend, maar halverwege het optreden gaan ze flink los. Zanger en gitarist Pieter Holkenborg laat zijn haren flink swingen in de instrumentale stukken en probeert het tamme publiek verder naar voren te lokken. Helaas zonder resultaat, en dus besluit de band om nog fanatieker en harder te spelen. Met de snoeiharde garage- en bluesrock van het album Texino weten de mannen uiteindelijk wel wat hoofden te laten schudden. Laten we het er op houden dat de bezoekers ook nog wat op gang moeten komen.
Na deze twee gitaargerichte bands, is het de beurt aan Bart Constant. Rutger Hoedemaekers laat met zijn nieuwe project, samen met twee dames op drums en toetsen, het volle café swingen. Naast de elektronica en de nasale, afgeknepen stem die we van Hoedemaekers gewend zijn, brengt Bart Constant pop in de ruime zin van het woord. Het ene na het andere instrument passeert de revue. Accordeon, keytar, trompet, elektronisch drumstel, allemaal komen ze voorbij. Voeg bij de verrassende nummers een wat ongemakkelijk, maar charmant dansende Hoedemaekers, veel energie en een dansend publiek, en het tweede hoogtepunt van de dag is een feit.
Over dansend publiek gesproken: De Kraaien weten ook hoe ze een zaal enthousiast moeten maken. Vanaf het moment dat de vier mannen het podium betreden, hebben ze de aandacht van het publiek. En dat is knap, want het publiek dat op Afterslag is afgekomen bestaat met name uit gitaarliefhebbers. De Kraaien zijn vandaag dan ook een beetje de vreemde vogels in de bijt. Met hun maskers, bizarre teksten en dikke beats weten ze het publiek echter wel in te pakken. De popzaal van Gigant is verre van gevuld, maar met name een groep enthousiaste bezoekers voor in de zaal, weet hoe je moet dansen op de muziek van de Hagenezen. Na een korte set van vijf nummers, laten de mannen het publiek achter, hopend op een snelle terugkomst naar Apeldoorn of omgeving.
Afsluiter van de dag is Moss. Op 30 januari verschijnt hun derde album Ornaments en naar verwachting zal de band hier een flink aantal nummers van spelen. In een redelijke rustige zaal presenteert Moss, tegenwoordig zonder gitarist Bob Gibson, inderdaad een aantal nieuwe nummers. Deze liggen gelijk lekker in het gehoor. Ze klinken fris en vernieuwend, maar toch o zo vertrouwd Moss. Het publiek pikt de nummers goed op, danst op de luide en deint op de kalme klanken. Na ongeveer een half uur gaat het mis, een versterker springt. Na het vinden van een vervangend exemplaar pakken zanger Marien Dorleijn en de zijnen het optreden weer op met I Apologise. Het is een goede zet om na een lange pauze terug te komen met deze hit, maar toch lijkt de focus weg bij Moss. Er volgen nog twee nummers, waarin No Limit van 2 Unlimited moeiteloos is verweven. Hierna vertrekt de band definitief van het podium. Moss brengt muzikaal een erg sterk optreden, zelfs na het verliezen van de focus. De problemen van de show liggen totaal buiten de schuld van Moss, maar toch geeft het een zure bijsmaak aan het optreden. Hopelijk worden deze problemen snel vergeten, en concentreert de band zich op de sterke, nieuwe nummers die bij de Apeldoorners meer dan goed in de smaak vielen.