In Bosch staan voor de Gesel-vrijdagavond eerst drie acts geprogrammeerd van jongens met een gitaar. Twee van hen hebben personele versterking meegenomen: Plastic Evolution en Achterdochtig. Choirboy Invisible treedt in zijn eentje op. Alle sets duren dertig minuten.

De eerste act is Plastic Evolution. Het is druk in de zaal maar ook op het kleine podium. Gitarist Gerben Elburg heeft afgelopen tijd de nummers die hij als eenmansformatie maakte, bewerkt om met vier bevriende muzikanten on stage uit te voeren. Hij wordt aangevuld door twee gitaristen, een bassist en een drummer. Zelf neemt hij af en toe een melodica ter hand.

Het is het eerste optreden van Plastic Evolution als band, maar het geheel maakt een compacte indruk. Zeker ook door tweestemmige zang, die de melodieuze muziek dromerig inkleurt. Veel sfeer, maar weinig verschil in tempo tussen de verschillende nummers. Dit maakt de set uiteindelijk wat eenvormig. Gerben heeft het druk deze Geseleditie. Hij speelt namelijk ook in de pittige band Geiser en in Avtovaz, dat qua sfeer meer tegen het Plastic Evolution-project aanleunt.

Choirboy Invisible won vorig jaar de tweede prijs in de categorie Muziek bij de landelijke finale van Kunstbende, na het winnen van de Gelderse voorronde. Een erg jonge singer-songwriter met een akoestische gitaar, vingervlug spel en intense zang. Niet zomaar liedjes met een doorsnee structuur van couplet en refrein, maar vol grillige lijnen en spannende afwisseling van subtielere passages en dan weer felle uitbarstingen die je bij de les houden. Nog niet alle songs zitten er helemaal strak in, een paar keer vertraagt het gitaarspel wat ongemakkelijk waardoor de vaart eruit raakt. Op zo'n moment lijkt het alsof het talent, dat deze Choirboy Invisible beslist is, net iets te veel wil. Maar dat komt allemaal nog wel goed.

De derde en laatste act Achterdochtig was, volgens oprichter Bram Derksen, "oorspronkelijk een death metal-project." Inmiddels treedt zanger-gitarist Bram solo, soms ondersteund door tapes en/of muzikanten, op met weemoedige en meer of minder zwartgallige Nederlandstalige liedjes die nog maar weinig metalinvloeden verraden. Alhoewel de set van deze avond een Napalm Death-cover (van twee seconden) bevat.

Speelde Achterdochtig als opmerkelijke jongen met akoestische gitaar op de vorige Geseleditie nog in z'n eentje op het dak van De Jacobiberg, nu klinkt Achterdochtig ook als band coherent. Het gitaarspel van Bram komt vanavond zelfs beter uit in deze setting, want stevig ondersteund door een barrevoetse gelegenheidsbassist en een drummer (sinds september vast lid van het collectief). De zang is wat naar de achtergrond gemixt wat de verstaanbaarheid van de teksten niet ten goede komt. Daarmee wordt Achterdochtig een meer doorsnee en minder opmerkelijke act. Toch is dit optreden heel geslaagd te noemen, ook gezien de reacties uit het publiek dat graag precies de volle dertig minuten volgespeeld wil horen. Wat overigens niet gebeurt, tot verdriet van de kleine schare fans in de zaal.