De Staat met gasten: 1+1 is niet altijd 3

De Psycho Discotheque toont verschillende gezichten van een unieke band

Fred Hubers ,

Je mag jezelf behoorlijk in de handen knijpen als je De Staat als begeleidingsband hebt voor je eigen liedjes. Janne Schra, Blaudzun, Timo van Stuurbaard Bakkebaard en Bombay Show Pig plukten er ieder de vruchten van, zij het niet altijd met overtuigende resultaten.

De zaal is goed gevuld wanneer De Staat aanvangt met hun avondvullende programma The Psycho Discotheque. Het publiek is zichtbaar nieuwsgierig naar wat er vanavond allemaal gaat gebeuren. "Het is één groot experiment vanavond,” merkt Torre Florim later op de avond op.

Dat experiment gaat van start met twee relatief trage nummers van de band, alvorens de eerste gast verschijnt: Janne Schra, alias Schradinova. Met haar worden twee liedjes gespeeld, die ook vrij langzaam zijn. Haar dromerige zang met veel echo kenmerkt het eerste nummer, terwijl het tweede meer een jazzy bluesgevoel heeft. Zo hebben we De Staat in ieder geval nog niet eerder gehoord. Het is wel jammer dat het concert op deze manier een beetje laidback begint. Daarna speelt De Staat de Tom Waits cover Goin' Out West, bekend van de solo-uitvoering van Torre in De Wereld Draait Door. Dat lijkt er al meer op.

Blaudzun is de volgende gast. Hij maakt niet alleen indruk door zijn imposante fysieke verschijning, hij is ook prima bij stem. Samen doen ze drie liedjes. De Staat beperkt zich ook hier tot begeleiden, zij het natuurlijk op een stevige manier. Blaudzun vindt het zo te zien prima en zijn vele fans in de zaal ook. Het is een verrassende combinatie, maar het is jammer dat de band zich hier zo bescheiden opstelt. Dat blijkt wel als vervolgens de chaingang chant wordt ingezet die uitmondt in het gruwelijk rockende Sleep Tight. De intense lichtshow ondersteunt het nummer perfect en de impact is groots.

Het nummer loopt naadloos over in het eerste liedje van Bombay Show Pig. De varkensmaskers zijn ditmaal thuisgelaten. Alleen de drumster en de gitarist maken ruige muziek. Met zijn tweeën creëren ze een flinke wall of sound, lekker trashy en met dubbele zangpartijen. Na drie songs komt De Staat erbij. Samen spelen ze nog drie nummers van Bombay Show Pig, die volledig overtuigen. Het samenspel is als gegoten. De band applaudiseert zelfs voor hun gasten na afloop van een van de liedjes, en terecht.

Met Timo van Veen van Stuurbaard Bakkebaard verandert de stemming weer. Het doet denken aan een harde versie van Fun Lovin' Criminals; lekkere grooves en grappige refreinen (“Où est le bonbon”). Het optreden sluit af met vijf nummers van De Staat waarbij drumster Linda van Leeuwen van Bombay Show Pig meespeelt. Door de dubbele drums klinken de liedjes nog vetter dan we gewend zijn. Livefavorieten Old MacDonald, Sweatshop (met zangeres Kelly Thijssen!) en Ah I See brengen de Psycho Discotheque naar een indrukwekkende climax.

Na twee uur spelen zit het erop. Het publiek heeft meer dan waar voor zijn geld gekregen. De Staat toont vanavond verschillende gezichten en het is knap dat de band al deze uiteenlopende stijlen beheerst. Het unieke bandgeluid komt echter pas volledig tot bloei wanneer ze hun eigen ding kunnen doen, of wanneer ze samenspelen met artiesten die verwant zijn aan de ronkende, stampende sound van De Staat.