Een gloednieuw technofeest moet mensen deze zaterdagavond naar het in West gelegen Waalhalla lokken.Bij binnenkomst staat er bedachtzame beveiliging ter begroeting. Die is niet vies van ferme fouillering; een onderzoekende vingertop wordt nog net niet in de poeperd geduwd. In de strijd tegen voortwoekerend drugsgebruik lijken schaamtegevoelens en behoud van privacy gemakkelijk overboord te worden gegooid. Dat is begrijpelijk. Alleen jammer dat het bar weinig uithaalt.

Menno Overvliet is de eerste die op main mag draaien. Het klinkt echter alsof de beste man bij het ontwaken vergeten is om wakker te worden en om zijn wekker af te zetten. De beats beuken wel wat, maar het is vooral heel veel van hetzelfde.

Als een geluk bij een ongeluk wordt ter afwisseling ook het voorste gedeelte van de ruimte gebruikt, waar de dj’s hun gang kunnen gaan. Hier draaien achtereenvolgens Bassie, Neok en Mauricee, Krimi, Koekie en Joost S.O.S.: muziek met een break, van rave tot dubstep. De sets doen compacter aan, wat natuurlijk kan liggen aan de benepen, maar zeker gezellige, ruimte.

Dit kleine podium is de hele nacht veel funky-er. Het tempo ligt hoger en daarmee is het een gedegen tegenhanger van de hoofdoptredens. Het geluid uit deze ruimte wil het andere podium nog wel eens in een galmende dreun bereiken – andersom is dit niet het geval. 

Estafête, nu represent door Estroe en Dj Lin, brengt na Menno een über-organisch geluid. De muziek is subtiel maar vooral loom, een echte doorbraak blijft achterwege. De dames hebben wel hoorbaar nagedacht over de setopbouw: de tweede helft kent oplevingen en is flink steviger, waar het publiek gretig op reageert.

Waalhalla heeft een sterk industrieel uiterlijk, wat goed past bij de muziek. Tot 2 uur ‘s nachts is de hal zeker te groot voor het aanwezige aantal mensen, waardoor het even behelpen blijft. De constructies in het gebouw, normaal bedoeld voor de sportende jeugd overdag, nodigen sommige bezoekers nog uit tot het doen van tricks zonder skateboard. En zolang dat geen botbreuken oplevert is het best vermakelijk.

Minpunt in de organisatie van het feest is de opstelling van de nieuwe plees. Bij een behoorlijke drukte is het daar maximaal dringen geblazen in de nauwe doorgang. Omdat het lang duurt eer je bij de plaats van bestemming bent om je te ontlasten, halen vele mannen buiten al hun geval uit hun broek om tegen het hek aan te gaan pissen. Het is onnodig te vermelden: dat is niet al te fris.

Ille Bitch, als opvolger van Estroe en Dj Lin, levert zeker niet waar al een paar uur op is gewacht. Na de meer gemütliche tonen van de voorgangers had er uitgepakt moeten worden. Maar deze dj is hoogstwaarschijnlijk de monotoonste van het stel: alleen maar bas met een enkele, vage bliep. Dat gaat toch nergens heen, zou je denken? En dat doet het helaas ook niet. Ja, naar huis. En dat is bijzonder spijtig voor Remy en Patch Park. Deze nacht zijn het de dj’s die misschien wel het tegendeel hadden kunnen bewijzen.