Planet Eyelash heeft meer bijzonderheden dan alleen de vreemde geografische samenstelling. Het is een girl group, maar dan één die zeker niet vergeleken kan worden met de Spice Girls. Vrouwelijke meisjes die stoere muziek maken: punk/grunge/powerpop. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen wil meer weten en had een gesprek met Arina Banga, bassiste van Planet Eyelash.

Jullie hebben een ep presentatie in 5 verschillende steden, omdat jullie verspreid door het land wonen. Hoe werkt dat in de praktijk in de band?
We oefenen nu in Zwolle, omdat dat voor iedereen ongeveer een uur reizen is. Maar we zijn niet zo ver uit elkaar begonnen. Ik woonde in het begin net als twee andere bandleden in Groningen en de vierde woonde in Leeuwarden. Zij kwam toen altijd naar Groningen toe. Maar nu is iedereen verhuisd om verschillende redenen. Ik heb een baan gekregen in Nijmegen, gitariste Marjolein ging op kamers in Utrecht en de vriend van gitariste Claire kreeg een baan in Enschede.

Jullie oefenen elke week, dus dat is twee uur reizen per week om te kunnen repeteren, je hebt er wel wat voor over.
De band is inderdaad een groot deel van mijn leven. Maar het feit dat we naast bandleden ook hele goede vriendinnen zijn, helpt ook om de band in stand te houden. Soms gaan we eerst een uur thee of biertjes drinken voordat we beginnen met oefenen.

Wat is jouw rol binnen de band?
Ik schrijf veel van de nummers. Ik maak dan een basis op de bas, en dan vullen we met zijn allen het nummer verder in. Maar ik regel ook veel voor de band. Optredens bijvoorbeeld, die zijn voor ons logistiek altijd weer een uitdaging. Hoe komen we zo goedkoop en efficiënt mogelijk met al onze spullen vanuit vijf steden naar punt B? Maar iedereen heeft zo haar eigen taak in de band.

Eyes On The Road is wat toegankelijker dan jullie eerdere werk, er zit meer melodie in. Hoe zie je deze ontwikkeling zelf?
Toen we begonnen waren we nog maar met zijn vieren en hadden we nog maar één gitariste. De tweede gitariste geeft ons veel meer mogelijkheden. Doordat we op voorhand een punk-insteek hadden, waren onze nummers in het begin ook sneller. Het eerste nummer vind ik ook nog steeds het moeilijkst om te bassen. Qua zang stonden we er toen ook nog niet bij stil dat het melodieuzer kon. We kenden onze zangeres via internet en we wisten toen nog niet dat ze veel meer in haar mars had en dat de punk zangstijl eigenlijk niet zo goed bij haar stem past. Muzikaal gezien zijn we nu ook beter geworden, we letten meer op de opbouw. Het is minder een bak herrie en maar raggen.

Zou je jullie muziek dan nog steeds als punk omschrijven?
Je hoort nog wel dat we een punkachtergrond hebben, maar het is meer powerpop geworden. Eigenlijk gebruik ik dat woord liever niet, maar misschien moeten we er dan toch wel aan.

Het valt op dat jullie redelijk korte nummers hebben, soms maar van twee minuten. Hebben jullie haast?
Bedoel je in het algemeen of met onze nummers? Ik denk dat we bang zijn dat de nummers saai worden. We willen niet het couplet en refrein steeds weer afwisselen, zodat elke keer hetzelfde stuk terugkomt. We timen de nummers ook in de oefenruimte. Toch is tijdsduur niet het criterium, we sleutelen net zo lang aan een nummer totdat het af is. En inderdaad, het enige nummer van vier minuten dat we hadden, hebben we geschrapt.

Punk is ooit ontstaan vanuit een groep mensen die een statement wilden maken. Hebben jullie een boodschap met jullie muziek?
In het begin waren onze teksten iets feministischer. We sloten aan bij een stroming uit de jaren ’90: Riot Girl. Ook al waren we ons daar in het begin niet van bewust. De teksten zijn veranderd en het gaat nu meer over dingen zoals de liefde of ze proberen een sfeer uit te drukken. Misschien doen we dat wel omdat we er niet de nadruk op willen leggen dat we vrouwen zijn. Maar we zijn het wel, eigenlijk is dat op zich al een statement. Sommigen van ons zouden denk ik wel meer politieke teksten willen, maar we verschillen allemaal te veel van mening om daar consensus over te krijgen. En we laten de teksten toch ook liever over aan de zangeres, zij moet erachter staan en het overtuigend kunnen brengen op het podium.

Hoe zijn de reacties op een all girl band? Want dat zie je niet veel.
We zijn al meerdere keren weggestuurd backstage, omdat mensen dachten dat we geen band waren. Soms door andere bands en soms zelfs door de organisatie. Maar meestal vinden mensen het wel leuk.

Worden jullie serieus genomen?
Ik denk het wel, maar er zijn altijd wel weer mensen die ons willen uitleggen hoe onze eigen versterkers werken. En eigenlijk zijn we ook niet heel erg technisch. In zalen waar we niet onze eigen apparatuur gebruiken, weten we niet altijd welke versterker voor welk instrument gebruikt wordt. Onze muziek wordt wel steeds serieuzer genomen en ik denk dat dit komt doordat we onszelf ook steeds serieuzer nemen. We wisten in het begin nog niet veel van muziek of hoe we een nummer moesten schrijven. Deze ep is niet alleen veel professioneler opgenomen, maar we zijn ook als muzikanten en als band gegroeid. Al deze dingen samen maken een ep waar ik trots op ben.

Wat kunnen we nog van jullie verwachten de komende tijd?
We hebben in alle vijf steden waar we wonen een ep-presentatie gepland. Daarnaast treden we deze zomer op meer festivals op. We hebben al op Prilpop gespeeld, Weistock komt eraan, en we zijn geboekt op Oddstream. Misschien komt daar nog een vierde festival bij, maar het is nog niet duidelijk of dat gaat lukken. Verder gaan we in oktober weer op weekendtour in Engeland. We kijken erg uit naar al deze optredens.

Planet Eyelash presenteert Eyes On The Road op zaterdag 14 mei in de NDRGRND.