Een uitverkochte Vereeniging is het strijdtoneel voor de releaseparty van het langverwachte tweede album van De Staat: Machinery. In tegenstelling tot het debuutalbum Wait For Evolution dat uit de creatieve geest van frontzanger Torre Florim is ontsproten, toont Machinery de muzikale ziel van de groep als een geheel. Ook tijdens het optreden is deze ontwikkeling duidelijk aanwezig.

Het concert is er één waar de afzonderlijke skills van de bandleden op sublieme wijze samenvloeien. De ontstane eenheid is tot in de kleinste details te merken. Zelfs de refreinen klinken elke keer een klein beetje anders, waardoor er een zeer dynamisch geheel ontstaat. De grootste fans van De Staat, afgezien van de vele familieleden en vrienden die op het balkon zitten, hebben Machinery al gememoriseerd en zingen hard mee met de karakteristieke low-pitchstem van Torre. Deze spuwt hij met zoveel kracht de zaal in dat iedere emotionele afstand al snel wordt overbrugd.

Iets anders dat behoorlijk in het oog springt bij de Nijmeegse rockers is hun ‘Staat’ of mind. Hun energieke uitspattingen gaan zeer gelijkmatig op met het volume en de intensiteit van de gitaren die de zaal haast opblazen. Het catchy Sweatshop is hier een goed voorbeeld van. Dit nummer weet zich met subtiele twisten vast te nagelen in je onderbewuste, om er de volgende ochtend onder de douche in de vorm van wat geneurie en gehum weer uit te komen.

De grote metalen machine die midden op het podium staat blijkt zoals verwacht alles behalve eye-candy te zijn. Wanneer drummer Tim op theatrale wijze de switch omgooit, ontstaat er onmiddellijk een mechanische mengelmoes van rammelende kettingen en beukende hamers. Voor even gaan De Staat en de machine een gezonde symbiose met elkaar aan. Het siert De Staat dat het - in tegenstelling tot de stereotype ‘boys with toys’ - een grote mate van zelfbeheersing toont door geen excessief gebruik te maken van het machinale monster.

De Staat oogt vanavond als een soepele machine. Piepjes, kraakjes of scheurtjes zijn er nauwelijks te bekennen en makkelijk te vergeven. Pure rock stroomt door de aderen van de mannen. Alles wat ze er op het podium uitbloeden, wordt netjes gebruikt om de machine mee te smeren. Het publiek blijft aan het einde van de avond dan ook achter met een substantiële deuk in de hersenpan.