Knuckles of Frisco, een Arnhemse band met nog maar 8 optredens op hun naam, treedt in augustus op voor 30.000 man, op het Taubertal festival: in de internationale finale van Emergenza. 3VOOR12 maakte voor het eerst kennis met hen toen ze de finale van Pocketpop wonnen. Twee gewonnen wedstrijden op een rij en de finale van de Gesel van Gelderland en Emergenza nog in het verschiet. Tijd om uit te zoeken waar dit talent verstopt heeft gezeten. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen had een gesprek met bassist Ronald van Beveren en Koert van Essen, frontman van de band.

Wat betekent het voor jullie om zo’n grote wedstrijd als Emergenza Benelux te winnen?
“Het betekent erkenning voor onze muziek, waardering voor alle energie die we erin hebben gestoken. We hadden 40 man publiek bij ons, maar er hebben 100 mensen op ons gestemd, waardoor we naar de juryronde konden. Het publiek dat voor andere bands kwam, heeft dus op ons gestemd omdat ze het goede muziek vonden, dat betekent veel voor ons. We hopen dat het winnen van de finale van Emergenza een begin is en geen eindstation. We hebben het gevoel dat we nog veel betere nummers kunnen maken.”

Wat was het jurycommentaar?
“Ze vonden dat we zeer authentieke en diverse muziek maakten, en dat onze podiumpresentatie erg solide was. Maar het mooiste commentaar was dat we sinds de eerste voorronde van 18 november zo enorm gegroeid waren. Dat was toen ook ons eerste officiële optreden.”

Er komt nu een internationale finale. Hoe schatten jullie je kansen in?
“Daar zijn we eigenlijk niet echt mee bezig. Er zijn 18 winnaars, dat zullen allemaal goede bands zijn. En eigenlijk zijn bands ook heel slecht met elkaar te vergelijken, het is net of je een hockeyer een wedstrijd tegen een voetballer laat spelen.”

Jullie lijken een beetje uit de lucht te komen vallen. We hebben nauwelijks wat van jullie gehoord en opeens winnen jullie wedstrijden. Hoe komt dat?
“De vibe binnen de band is heel goed en die energie komt over op het publiek. We maken er ook geen showtje van, maar we hebben gewoon plezier. De teksten zijn ook heel persoonlijk, en omdat we elkaar heel goed kennen, weten we allemaal waar het over gaat. Daardoor brengt iedereen hetzelfde gevoel mee in het nummer en wordt het een geheel.

Bovendien zijn we heel close, en dat maakt het ook zo intens. We hebben in andere bands nooit eerder meegemaakt dat het schrijven zo natuurlijk gaat. Als we gaan jammen, dan gebeurt er iets. We hebben er zelfs een tijdje over nagedacht om alleen optredens te doen waar we gingen jammen, maar het uitwerken van een nummer is ook wel heel leuk.  Koert komt met de meeste concepten en daar heeft de rest bijna meteen een idee bij. Een nummer ontstaat eigenlijk al heel direct. Alleen zijn we dan wel zo perfectionistisch dat we het niet meteen ten gehore willen brengen. Het heeft dus even geduurd voordat we de oefenruimte uit kwamen.”

Jullie kracht lijkt te zitten in lang uitgesponnen nummers. Je hoort vaak van bands dat ze de nummers niet te lang willen maken, omdat ze niet willen dat het gaat vervelen. Denken jullie dat het publiek nog wel de rust heeft om naar die lange nummers te luisteren?
“Er komen meer van die lange nummers. We hebben conceptuele nummers en we beschouwen elk nummer als een kunstwerkje. We willen een gevoel overbrengen en daarvoor zijn alle middelen geoorloofd.  In de oefenruimte zijn we eigenlijk ook niet zo bezig met wat het publiek van onze muziek zou kunnen vinden, we maken muziek die ons hart ons ingeeft. Maar we horen juist van mensen dat ze ons langste nummer het mooiste vinden. Dat verbaast ons soms, omdat een nummer met een lange spanningsboog veel van de aandacht van het publiek vraagt. Maar je wordt meegezogen in de roes, wijzelf als we spelen, en het publiek ook.  

We zijn compromisloos, we willen niet mainstream worden om aan te kunnen slaan. Natuurlijk zouden we het leuk vinden om op Lowlands of Pinkpop te kunnen spelen, daar droomt elke band van. Maar we zijn niet bezig met bekend worden. Het is belangrijker dat mensen ademloos naar ons staan te luisteren, in plaats van met hun rug naar ons toe aan de bar een biertje zitten te drinken”

Jullie muziek is heel divers, maar er lijkt toch een lijn in te zitten. Hoe zou je jullie identiteit omschrijven?
“Dat valt ons zelf ook weleens op, de nummers zijn heel erg anders, maar ook heel erg Knuckles. In het begin waren we er bang voor dat de nummers te ver uit elkaar zouden liggen, maar dat wordt door ons publiek juist gewaardeerd. De eenheid zit hem in de dynamische verschillen.  Als een nummer rustig begint, dan weet je dat het ergens wel gaat knallen. Onze muziek wordt niet snel saai, maar je moet er wel van houden. Misschien past alles ook wel bij elkaar omdat wíj het zijn die de muziek maken. We zouden net zo goed kinderen voor kinderen als metal kunnen maken en dan klinkt het nog als ‘ons’.

Binnen de band kan je overal mee komen, daar is de ruimte voor. We hebben ook vier heel verschillende muzikale achtergronden. In het begin was dat lastig, het was best een proces om dat op één lijn te krijgen, de verschillen waren zo groot. Op een gegeven moment hebben we het geaccepteerd en omarmd. Maar als één van ons uit de band zou stappen, zouden de Knuckles niet meer kunnen bestaan.”

Nieuwsgierig geworden en wil je meer horen van de Knuckels of Frisco? Binnenkort komt hun ep Black Holes uit. Daarnaast zijn ze op 7 augustus te zien op festival de Klaproos in Wolfheze, kun je ze natuurlijk komen supporten op Taubertal op 12, 13 en 14 augustus, en staan ze in de finale van de Gesel van Gelderland op 17 september in onze eigen Willemeen.