In 2010 won BillyConnected, toen nog BillyConnectedSiameseTwins, de Kunstbende met Disappear Here. In dit dromerige nummer, met invloeden van Pink Floyd, Sigur Ros en Radiohead, wordt de spanning langzaam opgebouwd tot een muzikale explosie van een verzameling gewone en ongewone muziekinstrumenten. BillyConnected ontwikkelde zich de afgelopen anderhalf jaar tot ‘floating rock uit de Achterhoek’ en presenteert op 11 juni zijn eerste ep in de Lindenberg in Nijmegen. Een interview met drie van de zes bandleden: Coen Elferink, piano en synthesizer, Jiri Feliks, gitaar en percussie en Tom Broshuis, gitaar en ‘lap steel’.

Wat moet ik me voorstellen bij ‘floating rock’ uit de Achterhoek?
Jiri: ‘Simpel: we maken sferische rock en komen uit de Achterhoek!’
Tom: ‘Het was lastig om onze muziek een passende naam te geven, eerst noemden we het postrock, maar floating rock is beter. Onze muziek dankt haar naam en ook haar specifieke sound vooral aan de delay, het echo-effect dat vier van de zes muzikanten gebruiken. Dat geeft de muziek meer sfeer en zorgt voor een zacht geluid.’

Jullie wonnen de Kunstbende 2010 toen jullie nog BillyConnectedSiameseTwins heetten, waar komt die naam vandaan en waarom hebben jullie de bandnaam ingekort?
Coen: ‘Daarvoor moet je bij Jiri zijn!’
Jiri: ‘De bandnaam komt van het nummer Geek USA van de Smashing Pumpkins waarin de zanger (Billy) zingt: “In a dream/we are connected/Siamese twins.” Die zin roept precies de dromerige sfeer op van onze muziek. De reden waarom we de bandnaam hebben ingekort, is omdat mensen het niet konden uitspreken en/of onthouden.’

Wat ging er vooraf aan de Kunstbende 2010?
Coen: ‘Ik weet het nog goed, 21 maart 2010, de Steigerzaal in Nijmegen. We wonnen toen de Kunstbende Gelderland en dat had geen van de bandleden verwacht. We wisten de dag van tevoren niet eens wat de Kunstbende was en we hebben nog getwijfeld of we er wel heen zouden gaan!’  
Tom: ‘Ja, eigenlijk begon het daarvoor al, in januari 2010, bij de Slag om Paaspop. We dachten dat we daar van het podium zouden worden geschopt, maar we werden met een goed juryrapport tweede en kregen meteen een uitnodiging voor dit jaar.’

Hoe vinden zes Achterhoekers met dezelfde muzieksmaak elkaar?
Coen: ‘We kennen elkaar van de middelbare school.’
Tom: ‘Ik speel sinds mijn dertiende gitaar en heb lang gedacht dat niemand van dezelfde soort muziek - Pink Floyd en Sigur Ros - zou houden als ik. Totdat ik samen met Coen een nummer van Pink Floyd ging spelen voor school; hij bleek daarnaast ook naar Sigur Ros te luisteren. Toen moesten we natuurlijk een band beginnen! De andere bandleden hadden we al op het oog: Mark (bass en melodica) en Jiri (ook van school). Toevallig bleken Mark en Jiri precies hetzelfde idee te hebben.’
Coen: ‘Ja en toen zochten we alleen nog een drummer en dat werd Pim.’
Jiri: ‘Ja, die luisterde Radiohead, dat was goed genoeg!’
Coen: ‘Juni 2009 zijn we voor het eerst gaan jammen en in januari 2010 werd het dus serieus met de Slag om Paaspop.’

En Margot, de violiste?
Tom: ‘Die is er in juni 2010 bij gekomen.’
Coen: ‘Ja, we waren benieuwd of een viool zou passen in onze band, dus hadden we haar gevraagd een keer mee te spelen. Dat beviel zo goed dat ze meteen is gebleven. Maar Margot heeft wel een heel andere muzieksmaak dan wij, ze houdt van Joss Stone en speelt in een orkest. ’

11 juni is de release van jullie eerste ep in de Lindenberg in Nijmegen. Lijken jullie nieuwe nummers op Disappear Here, waarmee jullie de Kunstbende wonnen?
Tom: ‘Nee, eigenlijk helemaal niet. In de nieuwe nummers zit meer zang en vergeleken met Disappear Here hebben we nu onze eigen stijl veel verder ontwikkeld.’
Coen: ‘Ja, over de zang hebben we trouwens nog een leuke anekdote. Op een dag stapte zomaar een enthousiaste Zuid-Afrikaan onze oefenruimte binnen: hij speelde in een soortgelijke band en wilde met ons jammen. De daaropvolgende twee weken kwam hij iedere dag langs en speelde met ons mee. Met zijn zang heeft hij Pim (ten Have, drummer, glockenspiel en zang) aangestoken. Sinds de komst van de Afrikaan hebben wij zang in onze muziek.’
Jiri: ‘Ja, het is toch bizar dat er zomaar een vent uit Zuid-Afrika je studio - in nota bene de Achterhoek! - binnen wandelt met dezelfde muzieksmaak. Hij is nu trouwens wel met zijn band gestopt.’

Zijn jullie tevreden met alle nummers op de ep?
Tom: ‘Op zich wel, maar we moesten alles in een dag opnemen en dat was gewoon veel te kort.’
Jiri: ‘Ja en het heeft ook lang geduurd voordat we konden beginnen met opnemen. De ep geeft daardoor weer hoe we een jaar geleden klonken. Ondertussen hebben we ons muzikaal alweer verder ontwikkeld.’
Tom: ‘Ja, dat is zeker waar! Daarom zouden we binnenkort wel weer wat willen opnemen.’

Waarom hebben jullie Nijmegen gekozen voor de release van jullie ep?
Jiri: ‘Omdat we hier meer vrijheid hadden om het programma in te vullen zoals wij wilden. Bovendien hebben we in de Steigerzaal de voorronde van de Kunstbende gewonnen, waarmee we uiteindelijk de mogelijkheid kregen om daadwerkelijk iets op te gaan nemen. We hebben dus vooral goede herinneringen aan de zaal!’
Tom: ‘Ja en de Achterhoek was geen optie, want daar worden we toch nooit groot. Daar gaan mensen naar het café voor bier, niet voor muziek.’

Waar zien jullie jezelf over vijf jaar?
Coen: ‘Ah, dat is wel een leuke, want we hebben kort geleden deelgenomen aan een groepstherapiesessie, als onderdeel van het begeleidingstraject dat we bij de Kunstbende hadden gewonnen. We dachten eigenlijk dat we een soort coaching zouden krijgen, maar het liep uit op een dag praatsessies over elkaar en de toekomst van de band. De gemene deler was wel dat we over vijf jaar twee albums (Jiri en Tom: ‘Nou, minstens één album!’) willen hebben.
Jiri: ‘En op Lowlands staan natuurlijk!’
Tom: ‘Ik denk overigens dat we in Nederland niet echt groot zullen worden, daar is onze muziek niet main stream genoeg voor.’

11 juni begint om 20.30 uur de releaseparty van de ep van BillyConnected in de Lindenberg in Nijmegen. In het voorprogramma speelt Stan Antheunis aka Choirboy Invisible, de winnaar van de tweede plek van Kunstbende 2010.