Disappears het absolute hoogtepunt van Oddstream dag 3, Eklin de verrassing!

The Gathering covert zichzelf

Tekst: Eelco van Eldijk en Eric Veltink / Foto's Eric Veltink ,

Oddstream, een nieuw vierdaags festival in Nijmegen. Een evenement waar muziek en interactieve, al dan niet beeldende, kunst de boventoon voeren beleefde de vuurdoop op Hemelvaartsdag. Vier dagen denderen tal van bands en acts in sneltreinvaart over het Vasimterrein. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen was er bij en deed verslag.

The Gathering covert zichzelf

De derde dag van Oddstream, met wederom stralend weer en een vol programma.

Streamstage staat het hele weekend in het teken voor elektronische muziek. Vandaag vieren de krakers hoogtij op dit podium. Dr. Graftak schudt in de vroege middag iederen wakker met een chaotische, maar knoepharde set tekno. Razzle neemt van hem het stokkie over maar gooit het over een andere boeg. Hij start met lome dubstep, maar voert al vorderende zijn set via jungle en drum ´n’ bass op tot een heftig en stampend hoogtepunt. Oddstream draait weer op volle toeren!

In de bloedhete middag geeft Oddstream tevens ruimte aan lokale hiphop op de Concrete Stage. OJC Staddijk heeft hier vrij spel gekregen in de programmering. Hoewel het animo niet al te groot blijkt voor deze muzieksoort, geven onder andere Boba en Anders Niemand twee nette shows in het genre.

Hierna is het toch echt weer tijd geworden om bandjes te gaan kijken. In de tent, op de Oddstage staat Daily Bread klaar. Vandaag zijn ze met zijn vieren, in verband met een operatie aan de hand van de frontvrouw. Daily Bread begint hun optreden voorzichtig, maar schakelt na vijf minuten gelukkig wat gas bij. Toch, tot een knetterend hoogtepunt willen de drie heren en dame vandaag maar niet komen. De liedjes zijn het allemaal nét-niet. Hoewel de zaken lekker rammelen, er flink leentjebuur wordt gespeeld bij het fantastische Death From Above 1979 (basgeluid) en Daily Bread’s muziek opzwepend genoeg zou moeten zijn, blijft het optreden wat saai. De simplistische composities weten niet te verhullen dat er veel van dezelfde drumpartonen en muzikale trucjes de revu passeren. Het optreden gaat dan ook als een spreekwoordelijke nachtkaars in de namiddag uit.

Het Amerikaanse Disappears is momenteel op een korte tour door Europa en doet gelukkig ook Oddstream aan. Zodra het optreden begint valt direct het niveauverschil met vele van de afgelopen dagen op Oddstream spelende bands op. Dissapears is hen grote stappen voor. Deze band is verre van stuurloos en weet donders goed waar ze mee bezig is. De ervaring druipt er zogezegd vanaf. Het feit dat men Sonic Youth’s drummer Steve Shelly in de gelederen heeft zou hier natuurlijk aan kunnen bijdragen.

Dissapears speelt een klein uur vol, met hun repetitief minimalisme. Op basis van een overdonderend strakke ritmesectie leggen de twee gitaristen hun klanktapijten. Hypnotiserend en snerend zorgen deze voor een heerlijke laag ruis en knetter. Spaarzaam extra effecten toevoegend aan de zagende gitaarflarden, weet Dissapears te imponeren met hun muziek. Eén van de hoogtepunten van Oddstream, dat staat vast.

Knalpot mag het hierna gaan doen op de Oddstage. Het duo met de lekker bekkende naam heeft afgelopen jaar serieus hoge ogen gegooid op Lowlands. Dat maakt nieuwsgierig. Toch komen we al spoedig van een koude kermis thuis. Knalpot is niet veel meer dan een gimmick van een tweetal (muzikale) aanstellers. Na één nummer hebben ze hun hele arsenaal aan speeltjes al laten zien en horen. Wat rest is een totaal overbodige set moeilijkdoenerij om niks.

Tussen het geweld van Disappears en Knalpot door brengt Marten de Paepe met zijn band een warme en volwassen set voor het voormalige thuispubliek ten gehore. Voormalig Nijmegenaar Marten is gegroeid. In vergelijking met enkele jaren geleden maakt de zanger een nog zekerder indruk en is hij een nog steviger podiumpersoonlijkheid. Daarbij straalt hij net als de rest van de band zowel rust als erg veel spelplezier uit. Pop, folk, intelligent getokkel, Nick Drake Neil Young: alle beschrijvingen komen voor in Marten's recensies. Slotsom deze keer is dat de band een prachtige set neerzet en dat het wachten is op de nieuwe plaat die binnenkort verschijnt.  

Terwijl een gezuurstofmaskerde dj pompende beats over asfalt en grasveld drapeert, springen de Meldy Peaches in witte jurkjes rond. Als dromerige maar tegelijkertijd gevaarlijke banshees pogoën ze tegen het publiek op, smijten tafels (en relaxed zittend publiek) omver, zingen, krijsen en toveren tot slot een partijtje waterballonnen tevoorschijn waarbij het lamlendig toekijkende publiek een makkelijk slachtoffer is. Leuk contract tussen ingedutte toeschouwers en fel krijsende spookdanseresjes.

Het volstrekt onbekende Eklin staat in het schaarser wordende licht op het open podium. Hoe verder de laatste zonnestralen achter de Electrabelcentrale verdwijnen, hoe meer de impact van Eklin toeneemt. Het eclectisch vijftal put inspiratie uit Massive Attack (lome dub en aanzwelling) en Portishead (ijzigheid en ijle zang). Toch smeden de vier heren en dame dit tot een behoorlijk eigen geheel. Het kalme en onderhuids broeiend optreden is theatraal en meeslepend en werkt toe naar een sterke climax. Concluderend kan gesteld worden dat dit tot één van de verrassingen van het volledige festival behoort. Jammer dat de band in de tent tegenover dit podium meent te moeten soundchecken op vol volume, dat verstoort de flow die Eklin op gepaste wijze opwekt.

Boosdoener van deze overlast is The Gathering. Dit vijftal speelt vanavond een thuiswedstrijd. Ooit was The Gathering een grote naam, nu is het een speler in de marge geworden. Sinds het vertrek van de charismatische frontvrouw Anneke van Giersbergen is het gaan kwakkelen met deze band. Inmiddels heeft men een Noorse Anneke-lookalike aangetrokken met dito stem, maar dat mag de feestpret niet verhogen. The Gathering speelt vandaag een set met veelal nieuwer werk, met een enkele oude bekende, maar dit kan niet voorkomen dat het gevoel bekruipt dat we hier naar een hele saaie kopie van staan te kijken. Muzikaal zijn de zaken nog steeds strak en sterk op orde, maar goed; dat kan een tribute of coverband ook. Zou de band dit zelf ook doorhebben en durven toe te geven?

Om de cirkel van de dag rond te maken wordt er nog eens een kijkje genomen op de Stream (lees: kraak) Stage. Sensory Overload brengt daar op dit late festivaluur een soort van keiharde industrieel aandoende electro, met daaroverheen een psychedelische lappendeken van geluiden. Treffende muziek voor de omgeving, waar het nog goed toeven is deze op warme avond. Daarnaast, weer een mooie opstap om de nacht in te gaan met Club Oddstream, met onder andere een vette partij dubstep en aanverwanten op het programma.