Na een heel weekend op Oddstream te hebben rondgehangen voelt het festivalterrein voor deze schrijvers als thuis. Maar vier dagen festival is ook een uitputtingsslag. Door zowel de medewerkers als pers wordt deze vierde en laatste dag van Oddstream gebruikt om een beetje te relaxen. Middels het programma speelt Oddstream daar slim op in. Er staan vandaag, zeker in de middag, overwegend rustigere acts op het affiche, waarbij het, al dan niet zittende, goed toeven is.

3VOOR12/Arnhem-Nijmegen stapt aan het einde van de middag in bij Indasol aka Niek Pronk. Deze singer-songwriter wordt door velen op handen gedragen als zijnde een uitzonderlijk talent. En hoewel ondergetekenden niet de grootste liefhebbers van het genre zijn, worden ook zij ingepakt door de ruwe benadering van Indasol. Korte oprispingen voeren de boventoon in het aangebodene. Niek is een wereldvreemde kwak met het hart op de tong; een eerlijk en sterk optreden tot gevolg hebbende.

In de tent staat daarna Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) klaar om voor het eerst in tijden weer een teken van live-leven te geven. Het tot kwintet geslonken gezelschap speelt vandaag veelal nieuwer werk voor zowel Oddstreambezoekers, als voor thuisblijven via een realstream. Toch gaat er bij een optreden natuurlijk niets boven de live-live ervaring. DNRWAYF is vandaag namelijk in bloedvorm. De nieuwe setting zonder tweede blazer en gitarist werkt. Alle individuele muzikanten hebben en krijgen nu veel meer ruimte voor hun spel. Het levert een donderend heftig en intens optreden op, waarbij opvalt dat de vier mannen en dame een stuk donkerder en duisterder overkomen dan voorheen. Het beest sleept, kreunt en is van Teutoonse makelij. De band doet alles behalve hun naam eer aan en plaatst zich per direct aan de top van de Nederlandse avant-garde.

OIIO start hun set mierzoet. Het folky vijftal, met nieuwe leden in de gelederen, haalt het tempo volledig weg uit de dag. Het vermoeden rijst dan ook dat dit optreden in plaats van zitmuziek zal ontaarden in zitzakmuzak. Totdat de band ineens het licht ziet en de tweede helft van de set het over een andere, lees betere, boeg gooit. De nummers bezitten meer opbouw, spanning en diepgang en zeker het verfijnde gitaarwerk trekt je de muziek in. OIIO’s tweede helft is bij vlagen ontroerend mooi. Jammer dat dit gezelschap nog niet de volledige drie kwartier overtuigt.

Oddstream is een festival waar je dingen ontdekt. Vergeet de namen die je al kent; ga op zoek naar de rare dingen in het programmaboekje. OY! is een van die rare namen. Volgens het boekje is het een mix van onder andere spoken word, soul, electronic, klassiek, jazz en rock. Kun je er iets bij voorstellen? Nee. Absoluut niet. Wat je ziet is een simpel meisje met een keyboard die ons wil vertellen over haar jeugd. Over hoe lelijk ze was toen ze een tand kwijt was, enge heksen en MSN-seks tussen dertienjarigen. Samples maakt ze met behulp van speelgoed en andere rare objecten zoals pingpongballetjesploppistool, nietmachine, etc., en ook de oeh’s en ah’s spreekt ze ter plekke in. Door tegen haar knuffelbeesten aan te tikken voegt ze geluiden toe en krijgen de nummers stap voor stap meer vorm. Met als resultaat een mix van Beck, een gospelachtige manier van vertellen en vooral veel Alice in Wonderland on acid.

Okieson verrast hierna een flink deel van de aanwezigen met hun stevige en elektrische set. Bij het rootsy Okieson viert niet de gezapige Americana de boventoon; in plaats daarvan broeit en rockt Okieson vanavond als een bezetene. De band kan zich met gemak meten aan stijlgenoten als Calexico, The Hold Steady, Thin White Rope, en zelfs oude Springsteen. Het mag opmerkelijk heten dat dit viertal nog niet veel groter en bekender is dan nu. Want wanneer het clubje op volle stoom komt, stijgt het kippenvelgehalte tot grote hoogten. Okieson is van uitzonderlijk niveau en singersongwriter Roel Smeets, die eerder op de dag al in zijn uppie had opgetreden, is het daar roerend mee eens. Hij heeft de band gek gezeurd om een liedje mee te mogen doen. Dat wordt gehonoreerd en Smeets staat zes minuten op het podium te glunderen als een kleuter met een immense ijslolly. Dit Okieson optreden had nog wel een half uurtje langer mogen duren, niet alleen voor hem, maar voor ons allemaal.

Hierna is het rennen geblazen naar binnen om Madensuyu aan het werk te kunnen zien. Het Belgische duo is, voor vandaag, uitgebreid tot een kwartet. Beeldend kunstenaar Jan Mast verzorgt de bloedmooie visuals en een basklarinetspeler vult de drum/toetsen/gitaar-partijen van Madensuyu aan. Het levert een palet van kakofonie tot serene verstilling op. Een haast onaardse schoonheid maakt zich meester van de Vasim binnenruimte, waarbij een ieder op eigen wijze de muziek beleeft. De ene danst, de ander zijn mond hangt open van verbazing, en de volgende droomt weg in stilte. Het optreden duurt dan ook veel te kort voor menigeen.

Tubelight is eveneens uit Belgenland overgekomen om op Oddstream acte de présence te geven. Het viertal is duidelijk geïnspireerd door de rockende kant van Jesus and Mary Chain en steekt dat niet onder de verspreid staande stoelen of banken in de tent. Op het eind van de set komen binnen een eigen nummer zelfs letterlijk flarden van hun helden voorbij. Ook Interpol mag zo te horen tot de favorieten gerekend worden. Maar om de band hiermee af te doen als een oneigen tributeband of covermutsen, dat gaat te ver. Tubelight is een fijn, licht noisy, galmrockgroepje dat naar alle waarschijnlijkheid, ook tot eigen teleurstelling, niet opgepikt gaat worden door een groter publiek. Al zouden ze het zeker wel verdienen.

Chicks on Speed is de grote afsluiter van vier dagen Oddstream. De grote knaller waar iedereen op heeft gewacht? Het is aardig rustig, maar het aanwezige volk gaat wel volledig uit z’n dak. De twee hooggehakte, goedgeklede dames durven zichzelf te laten zien. Letterlijk. Naast de dansbare bliepjes die ze produceren, tonen ze op groot scherm ook de meest rare begeleidende beelden: een dameskont die een nummer lang de klappen opvangt, naakte dames die achter elkaar aan rennen en de halfnaakte Chicks on Speed zelf! Terwijl de mannenogen vooral op het videoscherm gericht zijn, laten de aanwezige vrouwen zich helemaal gaan.

Hierna is het gedaan met deze eerste editie van Oddstream. Oddstreamfestival en club Oddstream hebben op een pracht locatie een gevarieerd en uitdagend (muziek)programma op de planken gebracht. Mogelijk dat het een ‘tikkie’ te prestigieus en pretentieus is opgezet. Er zou meer totaal-sfeer in het festival komen indien het terrein en het programma wat beknopter zouden zijn; maximaal twee dagen en drie nachten. Toch hopen wij op een vervolg, want deze kunstzinnige speeltuin verdient meer waardering en vooral een groter publiek. Het initiatief is sterk. Hulde voor het lef en doorzettingsvermogen van de organisatie, medewerkers en natuurlijk alle eigenwijze acts die Oddstream vorm hebben gegeven. So odd!