Vandaag begint het muziekprogramma van Zwarte Cross al vroeg met het geroutineerde Disabuse op het Aardschokpodium. Het stoom komt uit hun oren, want deze mannen spelen een potje hardcore waar je gebalde vuist van gaat trillen. Disabuse manifesteert zich als solide hardcoremachine.

Op het zonnige openluchtpodium zorgt Tim Knol voor een relaxed begin van de festivaldag. De weide stroomt snel vol op dit vroege tijdstip met publiek in alle leeftijdscategorieën. Om het publiek alvast voor te bereiden op de Undercoversessie die hij ’s middags met zijn band doet, trakteert hij de mensen op Neil Youngs Cinnamon Girl. De perfecte popliedjes met het valse randje zijn een goede achtergrond voor bij het ontbijt.

Op het fijnproeverspodium kunnen we lekker wakker worden met de 50’s jazzy pop van Ape not Mice. De vrolijke, uit Eindhoven afkomstige band, maakt optimaal gebruik van het felle zonnetje. Een contrabas maakt zo’n bandje toch net ietsje leuker en de ambiance sfeervoller. De interactie met het publiek is een mooi gezicht, van deze band word je blij! Dus laten we hopen dat we nog lang van de zoete Julie Andrews-achtige stem van de schattige frontvrouw Diede Claesen mogen genieten!

In 2010 leek het einde van de Twentse rootsband Cuban Heels wel erg dichtbij, maar met een kleine wisseling in bezetting werd de band toch gered. Waar ze bij hun album ‘Gutbucket Music’ nog een oud en vooral heel vet bluesgeluid hebben, is ‘Gritbag’ bedoeld voor een groter publiek. De knikkende vijftigplussers en a-ritmisch springende kids vermaken zich dan ook prima met het album dat qua geluid vaak wordt vergeleken met ‘Brothers’ van The Black Keys. Vooral de altijd duidelijk aanwezige mondharmonica voert je naar de moerassige gebieden in het zuiden van de Verenigde Staten.

Na Cuban Heels temmen de vijf meiden van Katzenjammer vrijwel onmiddellijk de schreeuwende boeren die vooraan staan. Marianne is de blanke versie van Tina Turner, de overweldigende stem is geschraapt en wel. Solveig, Turid, Anne Marit en Marianne beginnen een grote ruilshow met hun instrumenten; de grote kattenbas wordt door allen bespeeld, Solveig zit met haar gitaar achter het drumstel en Anne Marit speelt drie instrumenten tegelijkertijd: accordeon, xylofoon en mondharmonica. De dames zijn duidelijk gecharmeerd van Nederland, ze spelen het swingende nummer Bar in Amsterdam en wagen zich zelfs aan Schipper mag ik over varen? Verder komen Ierse folk en Franse chansons voorbij en ze blazen zelfs het stoffige Land of Confusion van Phil Collins nieuw leven in.

Go Back to the Zoo doet waar het goed in is: het afvuren van een salvo hits. Voor een band waarbij de helft van de geschreven nummers binnen no time transformeert in onvermijdelijke radiohits, is het moeilijk om in het publiek niemand te zien meezingen. Schuilend voor de beginnende regen is de Megatent ook tot de nok gevuld. Een uur lang wordt de tent getrakteerd op wat er van deze band verwacht mag worden: een strakke show, gevuld met meezingnummers.

Lichtenvoorde is dit weekend een grote mengelmoes van accenten. Toch valt er om het platte Rotterdams van Dave von Raven het meest te lachen. Zijn gebrek aan een goed praatje tussen de nummers van The Kik door, vergroot het geglimlach in het publiek des te meer. Een uur lang wordt er getwist op de ouderwetse Merseybeat met een vleugje ADHD.

Als Royal Republic op het hoofdpodium verschijnt, klettert het nog flink door. Toch blijven trouwe fans en overige geïnteresseerden als een stevige muur voor het podium staan. Als je aan Royal Republic denkt, dan zie je bakvissen met beugeltjes voor je. Maar ondanks de enorme geliktheid van de set, klinkt de muziek van de Zweden een beetje als de hyperactieve rockband The Hives.

Hoewel de-Affaire al bezig is in de oudste stad van Nederland, speelt het Nijmeegse The Gospel vandaag op het Fijnproeverspodium. Ze jammen er keihard op los en de belangstelling groeit en werkt toe naar een climax. Wanneer de zanger twee dames het podium op vraagt om te schuilen, komt de security in actie. Terwijl de kleerkast de twee lieftallige dames van het podium wil verwijderen, krijgt hij een sambabal in zijn hand gedrukt en slaan de meiden hun armen om hem heen. Uiteindelijk ontpopt het optreden zich in een flashmob; twee slingers mensen dansen op elkaar af en de show eindigt in een fijn regenfeestje.

Tijdens Monster Magnet staan hooguit 300 doorweekte festivalbezoekers voor het hoofdpodium en glijden om de haverklap uit op het spekgladde veld. De band wordt vooral omschreven als Amerikaanse stonerband, al is hier weinig van terug te vinden. Het ‘klassieke’ stonergeluid wordt overstemd door de hardrock- en metalinvloeden. Goede show, goed licht, maar voor wie spelen jullie?

Tom Holkenborg - alias Junkie XL - zou volgens geruchten ter ere van zijn vrijgezellenfeest om tien uur ’s avonds optreden op één van de kleinste podia op het terrein: de Fijnproeversweide. En ja hoor: geblinddoekt en met een grote koptelefoon op, strompelt Junkie XL het podium op. Deze verrassing (voor ons, maar vooral voor hem) laat voor iedereen de regen verdwijnen en verandert de modderpoel voor het podium in één grote springende en dampende massa.

Terwijl de laatste tonen van de Lichtenvoordse dj klinken, hijsen de mannen van Krach zichzelf in hun jasjes. Veel mensen haken af bij het zien van een band die gebruik maakt van ‘echte’ instrumenten. Slechts een handjevol weet wat ze kunnen verwachten bij de Arnhemse band. De achterblijvers stampen vrolijk door op de verrassend goed passende mix van dance en stonerrock.

In de jaren ’80 begon de Cavalera-familie met hun metalbandje Sepultura, dat een decennium later uitgroeide tot een van de grootste trashmetalformaties op deze planeet. Tegenwoordig is Max Cavalera allang niet meer de zanger, maar blijft de band wel zijn kindje. Derrick Green heeft het stokje van Max overgenomen en grunt er net zo hard op los als onze ouwe Max. Maar eerlijk is eerlijk… iedereen wacht gewoon op de afsluiter die voor bijna alle kwarteeuwers jeugdsentiment is, Roots. Bij de eerste basklanken wordt het publiek wild en schreeuwt de nostalgie uit zijn schorre longen: ROOOOOTS, BLOODY ROOOOOOTS!!!