Op het Conventplein in Wageningen vindt alweer de vijfde editie van Bergpop plaats. Het jaarlijks terugkerend gratis festival, georganiseerd door Stichting Popcultuur Wageningen, bestaat uit drie rond het kleine plein gecentreerde podia. Daarnaast is er de Villa Bloem Espressobar, voor de gelegenheid omgedoopt tot Café 3VOOR12/Gelderland, waar bands naast hun reguliere optredens ook een akoestische set weggeven.

Het weer is goed en de stemming onder het voornamelijk uit studenten bestaande publiek opperbest. De zeer diverse line-up heeft voor iedereen iets te bieden, van reggae tot electro, indie en metal van bands uit de regio en ver daarbuiten. Ook het Duitse Der Tante Renate, een favoriet onder de Wageningse studenten, komt de 1300 man publiek met een optreden verblijden.

Sessies in Café 3VOOR12/Gelderland
De kleinschalige espressobar Villa Bloem, een paar straten verderop gelegen, huisvest gedurende het festival Café 3VOOR12/Gelderland. Een vijftal bands die tijdens Bergpop optreden, geven tevens hier voor klein publiek een akoestische sessie. Dit blijkt een gouden zet te zijn: alle optredende bands weten een fijn publiek te trekken, dat aandachtig luistert en met luid applaus bedankt. Toevallige voorbijgangers laten zich verrassen door wat binnen gebeurt en blijven even staan luisteren. Terecht, want het onversterkte geluid klinkt puur en de bands laten zich van een geheel andere kant zien. 

Pien Feith doet het zonder elektronica en samples en geeft daarmee een origineel en intiem optreden, waarbij zelfs de radiator dient als percussie. Nausica, hier voor de allereerste keer akoestisch, overdondert het publiek door de indrukwekkende stemuithalen van zangeres Edita Karkoschka. The Jacobites weten met gitaar en mondharmonica een vol geluid te produceren en hun nummers krijgen hierdoor nog meer diepgang. Fruit of the Original Sin geeft aan hun harde gitaarnummers een extra dimensie door in de akoestische versie de zang voorop te stellen; hiermee lukt het de band zelfs om te ontroeren. En bij het duo van ECHOVOX, zichtbaar in hun element, lijkt de kleinschalige setting perfect te passen - zoals ze zelf zeggen: het is precies zoals hun muziek eigenlijk bedoeld is.

The Cohens, zelfverklaard powertrio uit Nijmegen, zijn een beetje laat maar dat mag de pret niet drukken. Het openingsnummer is meteen kenmerkend voor de sound van de band – dissonant en ontzettend dansbaar. De retro orgelsound en snelle ritmes zorgen ervoor dat het publiek al snel opwarmt voor de energieke Nijmegenaren, die de toeschouwers massaal aan het dansen krijgen. Zanger Joost Nellen schreeuwt zich de longen uit het lijf, maar zingt naar eigen zeggen op de ep wel zuiver. Laatste nummer Firecracker komt eigenlijk te snel en blijft tot in het einde der tijden in je hoofd hangen. Kort, maar zeer, zeer krachtig.

Met Fruit of the Original Sin lijkt het hard te gaan, na de vele positieve reacties op hun nieuwste album Beneath the Surface en hun selectie voor de komende Popronde. In de kelder van café 't Gat klinkt het geluid wat hard en schel, maar de band speelt erg strak en verkent vele dynamische uithoeken. Het optreden is hierdoor spannend en de alternatieve gitaarrock/stonerrock komt uitstekend tot zijn recht.

Mozes And The Firstborn, wederom een Eindhovense band, is vooral jong en hard. Zompige, lome drums en herhaalde gitaarriffs doen de band klinken als de soundtrack van een roadmovie. Het geluid is vintage en licht psychedelisch, de bandleden dynamisch en goedgemutst: de bassist vindt ons “the best audience ever”. Of dat nou sarcastisch is of niet, de drie mannen blijven lachen. Afsluiter I Got Skills leent zich met zijn pakkende refrein uitstekend tot meeblèren.

Geiser sluit de inmiddels stampvolle kelder van het Undergroundpodium af, en doet dat met een strakke, energieke en loeiharde show. Frontman Kars Penninx gromt, springt en rolt over de grond en weet zo de psychedelische, breed uitgesponnen nummers aan het publiek te verkopen. Het vele publiek gaat net zo hard uit zijn dak als hijzelf. De show en de undergroundsfeer blijken perfect aan te sluiten bij de donkere sound van Geiser.

Als afsluiter van het hoofdpodium is daar The Benelux uit Amsterdam. De vierkoppige band brengt electrorock met trompet en catchy refreinen. Charismatische frontman Jaap Warmenhoven pakt het Bergpoppubliek moeiteloos in en neemt ze mee in zijn opzwepende dance moves. Over deze band hoeft niet veel gezegd te worden, het is moeiteloos, strak, pakkend, onweerstaanbaar. Knallen en dansen geblazen! Een echte festivalband, en een ideale afsluiter van het hoofdpodium.

Het Arnhemse Leeways kondigt aan de zon te laten schijnen op het festival en verdomd: dit lukt ze ook daadwerkelijk. Hun opvallend strakke en professionele reggae/funk/rock valt direct in de smaak en brengt het publiek aan het dansen. Hier staan regionale talenten die het hopelijk nog ver gaan schoppen.

Hunting The Robot uit Eindhoven ziet er niet alleen bijzonder stijlvol uit in hun skinny jeans, colberts en goede kapsels –de beste afro die er zaterdag in de stad te vinden was bevond zich zonder twijfel op het hoofd van leadzanger Elvin Usidame. Hunting The Robot barst van energie, de vier heren spelen strak en ademen een ontegenzeggelijke indierockvibe. Opvallend zijn de sterke harmonieën, het gebruik van vocale samples en de voortdurende interactie met het publiek. Hunting The Robot is nergens bang voor. 

Het Arnhemse Nausica brengt filmische, poëtische en meeslepende indie, met bijzondere melodieën en afwisselende ritmes. De band houdt de aandacht van het publiek stevig vast, mede door de soms breekbare, rauwe stem van zangeres/toetseniste Edita Karkoschka en de stevige drumsolo’s. Nausica houdt het rustig, maar wordt nooit saai – wat is deze band een genot om naar te luisteren!

De jongens van The Jacobites uit Nijmegen hebben de taak om het festival te openen. Door middel van een knallende show vol frisse britpopsongs is dit goed gelukt. Helaas spelen ze wegens het tijdstip voor een wat te klein publiek, maar ze hebben er desondanks vast weer een hoop nieuwe fans bij. 

De twee heren van ECHOVOX uit Amsterdam krijgen het publiek stil met hun mooie, akoestische nummers. Op het knusse Second Stage in café de Zaaier komt hun muziek erg goed tot zijn recht en wordt het publiek betoverd door de gedragen performance.

Headliner van het festival Pien Feith laat in een klein uur haar complete album Dance on Time horen aan een dankbaar publiek. De vier bandleden zetten een show neer vol elektronische, ritmische popliedjes en experiment, waarbij de stem van Pien de grote drager is. Vergeleken met de albumversies klinken de nummers dynamischer en wordt vaker een climax gezocht. Hiermee wordt de aandacht vastgehouden en boeit het optreden van begin tot eind.