The Boxer Rebellion heeft alle elementen in zich om door te breken. Toch lijkt het maar niet te lukken het grote publiek te bereiken. Het zou kunnen komen doordat hun platenmaatschappij failliet ging en ze sindsdien alles zelf financieren. Een andere oorzaak kan zijn dat ze niet in het voorprogramma van The Killers konden staan door een bijna-dood ervaring van de zanger. Hoe dan ook is het onterecht. En dat bewees dit Brits-Amerikaans-Australische kwartet tijdens hun optreden in Doornroosje.

De Amsterdamse band Tiger Pilots verzorgt vanavond het voorprogramma. Ze geven een ietwat vreemd optreden, met een bas die soms functioneert als gitaar, en een gitaar die qua geluid wat weg heeft van een synthesizer. Ze spelen aardig, maar het enige memorabele zijn de dans- en handbewegingen van de zanger.

Tegen het eind van het voorprogramma is de zaal bijna helemaal gevuld. Het is tijd voor het optreden van The Boxer Rebellion. De combinatie van een Amerikaanse zanger, een Australische gitarist en twee Britten op bas en drums zorgt voor een apart geluid. Het is geen britpop, het is geen americana, maar het zit er ergens tussenin. Qua vergelijkingsmateriaal komt het misschien wel het dichtst in de buurt bij een lichtere versie van Interpol of een donkerdere versie van Elbow.

Met de opener Step Out Of The Car wordt al vrij snel duidelijk dat de band aardig wat podiumervaring heeft. Drum en bas sluiten naadloos op elkaar aan en de zanger laat direct horen wat zijn kwaliteiten zijn. Enkele nummers later blijkt dat hij ook de hoge noten zonder moeite haalt. Zijn stem is uniek en loepzuiver. De zanger, bassist en gitarist zijn niet vies van andere instrumenten en vervullen allemaal zo nu en dan de rol van toetsenist. Bij Flashing Red Light Means Go worden extra drums uit de kast gehaald en speelt de bassist tegelijkertijd bas en hi-hat tamboerijn. Dit soort toevoegingen geven het concert iets extra’s wat de plaat niet heeft.

Hoe verder het concert vordert, hoe enthousiaster het publiek echter wordt. Na het laatste nummer wordt dan ook met luid applaus gevraagd om een toegift. De band geeft hier gelukkig graag gehoor aan. De toegift bevat onder andere het meest bekende nummer No Harm. Een nummer dat opvalt door het ontbreken van gitaren en de drijvende kracht van de drums. De afsluiter is The Gospel of Goro Adachi. Een van de weinige smetjes op het concert is dat dit nummer niet echt bij de rest van de setlist past. Het ontaart in een muzikale chaos, met een bassist die op zijn knieën op zijn effectenpedaal ramt.

The Boxer Rebellion bestaat uit vier verschillende bandleden, die allemaal de aandacht trekken door hun uitstraling. Het is duidelijk merkbaar dat de band al tien jaar bij elkaar is. Ze gaan er voor de volle honderd procent voor om een goede show neer te zetten en slagen met vlag en wimpel.