Kultuurkuur was een festival waar heel Lichtenvoorde elk jaar voor uitliep. Het werd zelfs zo succesvol dat het zich heeft afgezonderd van het lokale jongerenopbouwwerk en zelfstandig is geworden onder de naam Over de Top. Nieuwe naam, nieuwe locatie, maar wel de oude, vertrouwde formule van muziek, kunst, cabaret en vermaak voor de kleintjes.

De blikvanger van het festival is de 1500 pallets tellende ingang van de OKunstroute. De tent die hierna volgt hang vol met kunst uit verschillende disciplines, gemaakt door jong en oud. Picasso in graffiti, popfotografie en een ‘echte’ Chesterfield, gemaakt van sigarettenpakjes van het gelijknamige merk. Bij de kunstroute hoort elk jaar een bijzondere muzikale act. Niet zomaar een bandje op een podium, maar een act die zich onderscheidt door de presentatie. Vorig jaar was dit the Big Bang Theory, die de hele dag met hun drumstel en Hammond korte shows gaven in een piepkleine caravan. Dit jaar zorgt het Alan Gascoigne Trio voor muzikaal vermaak. De oud-gitarist van Normaal heeft de boerenrock achter zich gelaten, maar toch schemert er een klein stukje Achterhoek door in zijn muziek. De gitaar, contrabas en drum worden in de maat gehouden door de felrode tractor die vandaag als alternatieve click-track wordt gebruikt.

Proper Outfit kreeg afgelopen jaar landelijke bekendheid nadat ze werden verkozen tot Serious Talent. De band heeft ook werkelijk alles in huis om indruk te maken op een groot publiek. Vijf goedgeklede dames en heren, een goede podiumact en uiteraard ook doordachte popsongs. Even leek het er op dat ze de grote publiekstrekker zouden worden. Totdat na het eerste nummer de hemel voor de tweede keer vandaag losbarst. Voor de dertig mensen die zo slim waren om een paraplu mee te nemen, spelen ze verder. Ondertussen staan de tent (waar niks te doen is), het filmhuis en de OKunstroute vol.

De van oorsprong Aaltense singer-songwriter Gerhardt weet de tent wel vol te krijgen. Of dit komt door zijn kwaliteiten als muzikant is te betwijfelen: het kletsende publiek en de nog steeds naar beneden komende druppels overstemmen zijn eenmansact volledig. Na slechts een half uur gevoelige gitaarliedjes wordt er door een klein aantal mensen geklapt. “Ja, fijn.”

De Aaltense ska-formatie Spawn doet een poging om de zon terug te laten komen. Dit duurt helaas niet erg lang. Na een aantal nummers valt de stroom uit. Ondertussen houden een drumsolo en een blazerssolo het publiek nog even zoet. Later valt op twitter te lezen dat het een simpele, menselijke fout was: “Sorry jongens, het aggregaat had gewoon dorst”.

Heist wordt in het programmaboekje neergezet als een mix tussen Soundgarden, Queens of the Stone Age en Motörhead. Toch zit drie kwartier lekker rocken er niet in. De band weet in elk nummer een ritme te stoppen dat onbegrijpelijk is. Het is moeilijk om mee te bewegen op de nummers, vandaar het stilstaande publiek.

Bij het gebrek aan een groot publiek durft niemand zich echt te laten gaan op de dansbare mengelmoes van Zorita. De band heeft zich hier op voorbereid door voor een fles tequila te zorgen. De meute verzamelt zich vooraan het hek om zich vol te laten gieten. Nadat sommige festivalgangers al voor de zesde keer met de fles aan de lippen zijn gezien, wordt het effect goed duidelijk. De armen worden in elkaar gehaakt en de eurobiljetten komen tevoorschijn: er is duidelijk sterke drank voor nodig om er een echte Balkanparty van te maken.

Lou Patty is misschien wel de meest eigenzinnige band uit de regio. Het Winterswijkse viertal werd al eerder vergeleken met Rage Against the Machine. Ja, ze zijn hard, maar halen ook veel invloeden uit hiphop, jazz, funk, eigenlijk alles wat je kunt bedenken. De vijf(!) synths en keyboards die voor de toetsenist staan dragen de nummers, waarop de rest van de band vol energie verder jamt. Festivalmascotte the Pimpmeister is naast enthousiast presentator ook goed in rappen en het rondschallen van sfeerverhogende oneliners. Dit blijkt wanneer Lou Patty Drop It Like It’s Hot van Snoop Dogg en Pharrel inzet.

Het festival wordt afgesloten door een dj. Een dj met de naam Dol In De Kop, die dezelfde danskrakers draait als de gemiddelde dj op de kermis of in de discotheek. Toch is dit de beste afsluiter die je kunt wensen. Iemand vertelde me dat het gewoon een dj was en dat er wat opblaasbeesten het publiek in werden gegooid. Voordat je het weet sta je met je paraplu in de stromende regen tussen honderden mensen die elkaar tegen de grond proberen te werken met honderd enorme strandballen, opblaaskrokodillen en zwembadjes.