In voorprogramma van het optreden van DeWolff is de pop/rockband Nona. De jonge Utrechtse band bestaat uit een gitarist, bassist, drummer, toetsenist en een zangeres. Ze zijn begonnen in 2009 met een demo en komen binnenkort met hun eerste EP. Na twee keer bij 3FM te zijn geweest en in Tivoli gespeeld te hebben is nu Estrado in Harderwijk aan de beurt.

De eerste indruk die Nona geeft is dat ze een erg ambitieus en energiek bandje is. Je merkt aan ze dat ze echt in hun muziek opgaan zonder oog voor het publiek te missen. Het publiek zelf moet er even inkomen, maar omdat de band zelf veel energie uitstraalt gaan ze vanzelf mee. Het is een jong, krachtig en getalenteerd bandje dat het ver zou kunnen schoppen, maar het lijkt nog wat in de demofase te hangen, want een echt eigen unieke sound is niet voorbijgekomen.

Niet lang erna komt de Limburgse band DeWolff op, een band die onderhand bijna overal in Nederland  hun psychedelische blues heeft laten horen. Deze jonge, getalenteerde blues-rockband bestaat slechts uit drie man en is begonnen in 2007. In oktober 2009 brachten ze hun debuutalbum Strange Fruits and Undiscovered Plants uit.

DeWolff begint met hun bekendste nummer Gold and Seaweed en het publiek vooraan gaat er op los. Het lijkt wel alsof ze al jaren met elkaar spelen, zo goed zijn ze op elkaar ingespeeld. De band weet goed sfeer te zetten met hun catchy eerste nummer, maar ook met bijvoorbeeld hun rustige Medicine weten ze de aandacht van het publiek erbij te houden. 

Er zit in bijna elk nummer een erg knappe minimaal drie minuten durende solo die van zowel de toetsenist, gitarist of drummer kan zijn. Het geluid in Estrado is goed voor elkaar. Het enige minpuntje is dat tijdens het intro van het twee-na-laatste nummer (Red Sparks Of The Morning Dusk) de microfoon van de zanger Pablo zo zacht staat dat je hem nauwelijks meer hoort.

Met het nummer The Thrills That Come Along With The Landing Of A Flying Saucer begint de toetsenist Robin Piso op een theremin te spelen. De theremin is een elektronisch apparaat dat je niet  aan te raken om te bespelen maar slechts met hand- en armbewegingen in de lucht bespeelt. Dat geeft een geestverruimend effect aan het nummer.

Het laatste stuk dat DeWolff speelt voor ze van het podium stappen bestaat voornamelijk uit geïmproviseerde solo’s. Ook staat de gitarist ineens tussen het publiek te spelen terwijl de roadie al weer een andere gitaar aan het stemmen is. Ze verlaten het podium, maar komen al snel terug voor een extra nummer dat ze enorm enthousiast en krachtig spelen. Het was een bijzonder indrukwekkend optreden, waar het publiek eerst luisterde naar de krachtige klanken van Nona om vervolgens over te stappen op de erg knappe band DeWolff die het publiek betoverde met hun sixtiesrock.