3xNiks is vier keer heel veel

Eerste avond van gebundelde krachten staat in het teken van vervreemding

Tekst: Bas Bevers / Foto's: Rianne Luiten ,

De onorthodoxe campagne voor 3xNiks, met post-its en haiku’s op Twitter, was de voorbode van wat de gebundelde krachten van Doornroosje, Wintertuin en productiehuis ON te bieden hebben. Middels een serie van vier optredens geeft 3xNiks een vervreemde kijk op het dagelijkse leven.

Eerste avond van gebundelde krachten staat in het teken van vervreemding

De onorthodoxe campagne voor 3xNiks middels post-its en haiku’s op Twitter was de voorbode van wat de gebundelde krachten van Doornroosje, Wintertuin en productiehuis ON te bieden hebben. Verstevigde kartonnen dozen als stoelen en bijzettafeltjes, blues en free jazz als achtergrondmuziek; hier wil zich iemand duidelijk afzetten van de massa. Middels een serie van vier optredens geeft 3xNiks een vervreemde kijk op het dagelijkse leven en biedt tegelijk een alternatief.

De Wintertuin levert de grootste bijdrage aan deze avond met het concept van short story cinema. Aan hand van een korte film van Hiba Vink hebben Maartje Wortel en de Vlaamse Els Moors elk een kort verhaal geschreven en lezen deze voor. In de film zijn korte shots van alledaagse beelden te zien, zoals voorbijgaande mensen, vlekken op een muur, gordijnen, de zee en het licht in huizen. Wortels hierop gebaseerde verhaal is nog het meest absurd en surrealistisch. Een persoon wisselt alledaagse impressies af met illusies en denkbeelden in zijn hoofd. Els Moors beschrijft situaties in een park met terras en fontein, situaties die zich voortdurend herhalen en meer en meer door elkaar heen lopen.

Doornroosje levert uiteraard een muzikale bijdrage en ook deze wordt op ongebruikelijke manier uitgevoerd. Het hiphop-duo Zo Moeilijk doet het eens zonder hun harde en klappende beats. A capella is hiphop eigenlijk geen hiphop meer. Het lijkt meer op beat poetry en zou niet misstaan in een literaire vertoning van Wintertuin. Duidelijk is wel dat de heren er veel moeite mee hebben. Ook voor hun is het een ongewone ervaring. Teksten worden hier en daar vergeten, maar het duo heeft voldoende humor om hier mee om te gaan. Mocht het met de hiphop misgaan, dan kan Zo Moeilijk altijd nog stand-up comedy gaan doen. Ter afsluiting brengt het duo Superbad zoals gewoonlijk met beats ten gehore. Het is dan alsof er ineens een totaal verschillende act op het podium staat. Tekstueel gezien past het nummer goed in het thema van de avond, aangezien het gaat over het dagelijkse leven in Nijmegen, de nabije omgeving en wie het duo werkelijk is.

Ten slot schotelt het productiehuis ON het publiek het Rigor Mortis Ensemble voor. Het muzikale repertoire van dit trio bestaat volledig uit moordliederen. Opmerkelijke moorden uit de Nederlandse geschiedenis passeren de revue en worden elk op een aparte manier uitgebeeld. De meer gevoelige nummers vinden meestal plaats in het hoofd van het slachtoffer zoals de weduwe Wittenberg uit de Deventer moordzaak of het meisje van Nulde. Maar ook worden moorden op een cabareteske en humoristische manier uitgebeeld. Hoewel de daden verschrikkelijk zijn, lijken ze door de uitvoering te absurd om waar te zijn. Het zijn stuk voor stuk duistere chansons die het publiek diep onder de indruk achterlaten.