Bij binnenkomst in Merleyn hoort men niet de gebruikelijke indie, rock of electro. Voor de verandering hoort men eens reclameliedjes van lang geleden. Van 7UP, auto’s en Zaandam. Het is weer tijd voor 3xNiks. Met vandaag onder andere iets ouds in een nieuw jasje, onbekende mensen, punk poetry en de sfeer van een David Lynch film.

Oscar Wyers is een dichter en schrijver die zich laat begeleiden door zijn laptop. Een ritmisch verteld verhaal met op de achtergrond loungy electro. Het verhaal over verschillende visies op de wereld, zij het via digitale media, beslagen ramen of drugs, kent veel dubbelzinnige woorden. Daardoor ontstaan er abstracte overgangen en literaire spitsvondigheden à la Spinvis. Meer en meer worden woord en muziek één en wordt de sfeer beklemmend. Door het abstracte woordgebruik en de dolende electro roept Wyers steeds sterker associatieve beelden op die niet zouden misstaan in een film van David Lynch.

Een drumcomputer, een gitaar en een ‘anti-Rob de Nijs’ met een dik Rotterdams accent. Meer hebben de punk poets van Hausmagger niet nodig. De gedrogeerde versie van Rob de Nijs heet in het echt Theo Wesselo, beter bekend als een van de Rembo’s. De muzikale begeleiding is zeer monotoon en langdradig. Men gaat zich dus meer richten op de humoristische gedichten van Wesselo. Deze gaan voornamelijk over seks en zijn te vaak flauw en niet grappig. Het zou niet misstaan als moppentapperij in een bruin café. De laconieke houding van de twee Rotterdammers vergoedt echter veel. Hoogtepunt is het gedicht ‘Voetbalplaatjes’: “Heb ik. Heb ik. Heb ik. Heb ik. Heb ik. Heb ik. Heb ik. Heb ik.”

Het cabaretduo Onbekende Mensen begint met het langzaam opnoemen van namen. Dit mondt uit in een absurde grap met veel mensen in een kleine ruimte. De twintig minuten worden aangevuld met korte sketches over de zoektocht naar een paard, het welzijn van onbekend zijn, een pleidooi tegen dikke mensen op hun kleine scooter en een hoorspel over een priester en zijn misdienaar. Die laatste is zo geestig en tegelijk zo confronterend, dat men er om lacht met het schaamrood op de kaken.

Collectief Roest en Wrakhout is zeker het eerste klassieke orkest in Merleyn. Dan gaat er dus iets speciaals gebeuren. Dit orkest gaat echter keihard tekeer met de enige echte raggende man van Nederland: Bob Fosko. Hij blijkt nog over een uitstekende set stembanden te beschikken en schreeuwt er lustig op los. Bekende nummers zoals ‘Poep In Je Hoofd’, ‘Nee’s Niks’ en ‘Dit Jaar Wil Ik Sneeuw’ worden in een klassiek jasje gestoken. De Raggende Manne mogen voortaan als classic rock bestempeld worden. (Hoewel het concept voor kenners van het Vitamin label al bekend is). De blazers spelen ska en gaan chaotisch over de strijkers heen. De strijkers geven het geheel een duister randje maar kunnen ook makkelijk schakelen om het luchtig en vrolijk te houden. In de komende zomer gaat deze unieke combinatie toeren.