Het jaarlijkse festival GESEL XL is weer aan de gang. Vandaag spelen vijf, in stijl verschillende bands in de Arnhemse popzaal The Stage. Weten de bands de zaal plat te krijgen?

De grap ligt eigenlijk té voor de hand als je als band The Punctuals heet en vervolgens veel te laat in je gammele bandauto komt aantuffen bij The Stage. Gelukkig ziet de zanger zelf ook de ironie van het geheel in en maakt tijdens het optreden zelf maar de grap over de bandnaam en tijdstip van arriveren.

Terug naar het begin. Na een ultrakorte soundcheck gaan de vier jonge heren van start met hun door tijdnood ingekorte set. The Punctuals staat garant voor lekkere rock-’n-roll waar je buitengewoon vrolijk van wordt. Dat er soms wat onvolkomenheden klinken, met een vals nootje hier en daar en een matige geluidbalans, ben je als publiek bereid te vergeven. Want de dampende en stampende rock, gecombineerd met een flinke dosis jeugdig enthousiasme maakt veel goed. Deze jonge honden uit Rossum en Zaltbommel moeten gewoon veel speeluren maken in oefenruimtes en vooral ook op podia; oefening zal dan zeker kunst baren.

Streetcarb is de volgende Gelderse band op het kleine podium van The Stage. Ze zijn in ieder geval op tijd, dat is een pluspunt. Na een rommelige start -de instrumenten blijken tijdens de intro van het eerste nummer toch niet goed gestemd te zijn- trapt de band af. De rauwe grunge van Streetcarb klinkt lekker in de oren, waarbij de bassist met zijn groovy basloopjes in positieve zin de hoofdrol opeist. Zijn spel is een dragende factor in de muziek. De stijl kenmerkt zich verder door een rauwe en intense zang. Minpuntje is dat in het publiek de aandacht na een tijd wat verslapt. Mogelijk het gevolg van de wat magere interactie tussen deze Doetinchemse band en het publiek.

Bij Burning Paris is de aandacht van het publiek zo getrokken. De zang van zangeres Zila Sessink is zeker in combinatie met de stevige gitaarrock een genot om naar te luisteren. De muziek doet denken aan Paramarore, maar ergens ook aan Bettie Serveert en in de krachtige uithalen van Zila kun je zo nu en dan een vleugje Anouk ontdekken. De band speelt erg clean en verzorgt een hele fijne pot goedverzorgde melodieuze rock. Het Gesel XL-optreden en de nummers op de MySpace van Burning Paris doen uitkijken naar het nog te verschijnen album.

Nadat Burning Paris de zaal van The Stage in lichterlaaie heeft gezet, is het aan de drie ervaren mannen van Curduroy om de lijn door te trekken. Maar niet voordat een foto van Arie Ribbens een mooi plekje heeft gevonden op het podium. Nadat niemand uit het publiek reageert op de vraag of iemand Arie voor de duur van het optreden wil vasthouden, vindt de volkszanger een plaats op de basversterker. Wie in vredesnaam Arie Ribbens is? Een wat oudere zanger die al jarenlang veel schnabbelsucces heeft met onder andere een nummer over lange Brabantse nachten…

De mannen van Curduroy omschrijven zichzelf vanavond gekscherend als 40-plussers. Maar leeftijd speelt in de kwaliteit van hun muziek geen rol want dit ervaren drietal weet hoe indierock gespeelt moet worden. De nummers zijn kort en kennen veel zuivere driestemmige zangpartijen, waarbij het spelplezier ervan afspat. Het is jammer dat de zang niet altijd goed verstaanbaar is, maar Curduroy gooit alle remmen los en krijgt de zaal aan het dansen. Rock-’n-roll, raggen en stampen: vanaf de basversterker ziet Arie dat het weliswaar niet verrassend, maar wel goed is.

Geiser sluit de avond af. Wie als afsluiting een licht toetje verwacht, komt bedrogen uit. Want de psychedelische noiserock van Geiser ligt loodzwaar op de maag. Gierende gitaren, een drummer die met zijn mokerslagen voor een strak ritme zorgt en veel effecten over de zang van de frontman leveren een muur van geluid op die je even op je moet laten inwerken. Geiser moet je leren begrijpen. Wie dat doet zal onder de indruk zijn van de uithalen van de zanger die niet alleen zijn stembanden, maar zijn gehele lichaam in de strijd gooit om de urgentie van zijn teksten te benadrukken. Het is zware kost die niet iedereen zal kunnen waarderen, maar fascinerend is het wel.