Het festival Sound of Science is een jaarlijks terugkerend evenement op bètafaculteit. Ondanks de kleinschaligheid, is er een ruim aanbod aan muziek en cabaret, gecombineerd met audiovisuele snufjes. zoals het aanvragen van nummers via een computersysteem. Die snufjes worden hier verder buiten beschouwing gelaten, er is genoeg muziek, van Blue Mickey &Leander, Cool Ice Crush Killers, Oceana Company en The Sin Committee.

De middag begint om vier uur met Blue Mickey en Leander, de winnaars van singer-songwriterwedstrijd Nootuitgang. Deze heer en dame zetten een teder optreden neer, met zo af en toe een venijnige cynische ondertoon. De stem van het vrouwelijk schoon doet sterk denken aan Amy MacDonald, wat niet betekent dat de liedjes niet origineel zijn. De set is erg divers, met liedjes van geloof tot ware vriendschap. Jammer is wel dat de samenzang niet echt bestaat uit twee verschillende stemmen: de zang van Leander is de mannelijke versie van de krachtige en breekbare stem van Mickey. Het optreden van Blue Micky & Leander is een mooi begin van de middag in een met zon gevulde zuid-kantine.

Het programma wordt vervolgd in de noord-kantine met cabaret van Hjerre en Floor, de winnaars van het Nijmeegs Open Podium. De show begint met rake grappen maar zakt een beetje weg naar het midden toe. Met een sterk einde scoren ze toch een ruime voldoende.

Rockband Cool Ice Crush Killers speelt vandaag zeer verdienstelijk. De muziek klinkt als een sapje van Red Hot Chili Peppers, Incubus en Rage Against The Machine in een funky blender. Ondanks het gehalte vitamine F(unk) toegevoegd aan de dosis vitamine D van de zon, is de muziek niet heel spannend. De bassist steekt er met kop en schouders bovenuit en zou in sommige nummers wat meer de overhand mogen hebben. Het vruchtvlees is af en toe net iets teveel gekloond van de eerder genoemde bands. Iets meer uitdaging voor de luisteraar is wel gewenst.

Die uitdaging wordt na een erg sterk optreden van cabaretier Pieter Derks, doordrenkt met gevatte liedjes, wel verzorgd door Oceana Company. Voor mij brengt deze band echter iets té uitdagende muziek. Het steekt allemaal erg goed in elkaar en de band speelt erg strak. Maar bij mij heerst het gevoel dat de Zwollenaren, zoals de meeste progrockbands die ik gehoord heb, meer streven naar het maken van zo moeilijk mogelijke composities dan naar het vermaken van hun publiek. Toch zitten er blijkbaar veel fans van Oceana Company in de kantine. Met de kwaliteit is niets mis, maar op mij heeft het vooral het effect dat ik daarna buiten uitgeput per ongeluk een slokje van mijn sigaret neem en een hijs van mijn biertje.

De laatste band van de muzikale middag is het Nijmeegse The Sin Committee. Deze blaast duidelijkheid de kantine in: beuken! De hard/metalcore van de Nijmegenaren is zeer goed verteerbaar. Opvallend is de stem van de zanger; die is namelijk zeer divers, zowel qua hoogte als stijl en grunts en cleane zang, en loepzuiver. De heren beginnen niet al te strak, maar dat trekken ze al snel recht. Jammer genoeg is het niet zo druk meer, maar zoals het een goede liveband betaamt, trekt The Sin Committee zich daar niets van aan. Het geheel klinkt erg fris en de band groeit naarmate de show vordert.

Een waardige afsluiter van een lekker muziekfestival dat ook schitterde door zijn entreeprijs, nul euro, de bierprijs, zestig cent, en de prijs voor een pastamaaltijd, twee euro. Cultuur op de Campus verdient een dikke pluim voor de organisatie, het publiek kon tevreden en verzadigd huiswaarts keren.