Improvisatie, avontuur en experiment voeren de boventoon tijdens het driedaagse festival Music Meeting, dat dit jaar voor de 26e keer wordt georganiseerd. Sinds 2005 vindt het festival in de openlucht plaats. Gedurende het pinksterweekend wordt park Brakkenstein omgetoverd tot een muzikale ontmoetingsplaats waar kruisbestuivingen tussen muziekstromingen uit alle windrichtingen centraal staan.
 
Een groot maar vooral veelzijdig publiek is naar het park gekomen en geniet van optredens op de verschillende podia de Kathedraal, Haai, de ‘Mixed Media Lounge’ en het Doerak podium voor lokaal talent. Voor de Kathedraal moet men een kaartje kopen, de overige podia zijn gratis toegankelijk.

Music Meeting biedt meer dan alleen muziek: er worden muzikale films en documentaires vertoond en er zijn workshops, kraampjes en lekkernijen van over de hele wereld. Hoewel de muziek niet voor iedereen op de voorgrond treedt, is er toch sprake van een intieme sfeer. Music Meeting biedt zowel ruimte om met volle aandacht op te gaan in de muziek als om gezellig te picknicken met de muziek als aangenaam decor.

We beginnen de dag met een optreden van Nederlandse bodem. Formatie The Ploctones van Boy Edgarprijs winnaar Anton Goudsmit opent de Haai op deze eerste festivaldag. Goudsmit is ondermeer bekend als de gitarist van het jazzcollectief New Cool Collective. Bij The Ploctones geeft Goudsmit zijn eigen ideeën vrij spel. De band bestaat verder uit bassist Jeroen Vierdag, saxofonist Efraïm Trujillo en drummer Martijn Vink. Het resultaat: een veelzijdige mix van stijlen als jazz, funk, latin, rock en blues, gebracht met een even wonderlijk als aanstekelijk enthousiasme.

Het samenspel van de band wordt gekarakteriseerd door subtiele, intieme interacties. Op een stevig fundament van complexe en opzwepende ritmes kronkelen bas, sax en gitaar om, over en door elkaar heen. Nooit staat een partij op zichzelf. De virtuoze bandleden lijken geweldig op elkaar ingespeeld. Plotselinge crescendo's en avontuurlijke improvisaties houden het spel boeiend. De muziek tovert met gemak een grijns op de gezichten van de swingende menigte. “Ik geloof dat we het naar ons zin hebben”, verkondigt ook Goudsmit zelf. Goedlachs praat hij de nummers aan elkaar. Titels als Kont, Paalangst, FF Dimmen en The Pig’s Eye Popsuckle (een hommage aan de penis) onderschrijven zijn lollige inslag. Op het podium gaat een bordje de lucht in dat ons allen oproept 18 juli weer te komen kijken naar het optreden van de band op het Habana podium tijdens de Affaire. Een oproep waar ongetwijfeld gehoor aan zal worden gegeven. Onder luid applaus verlaten Goudsmit en kornuiten het podium.

Vervolgens is het de beurt aan Kottarashky live band om de Haai te betreden. Kottarashky is het pseudoniem van de uit Bulgarije afkomstige samplekunstenaar Nikola Gruev. Sinds kort vormt hij een groep om zich heen en vanavond brengt hij voor het eerst met live band zijn muziek ten gehore. Het studiowerk van Kottarashky vormt een verrassende collage van samples uit traditionele stijlen als balkan en gypsy, verweven met elementen uit de elektronische muziek. Live nemen een bassist, een drummer en een klarinettist een groot deel van zowel de elektronische onderlaag als de melodieën voor hun rekening en is er tevens ruimte voor improvisatie. Synthesizer en gitaar maken het geheel compleet. De muziek klinkt als een op Oost-Europese leest geschoeide mix van triphop, club, lounge en dub.

Kottarashky roept alom verwondering op. De repetitieve baslijnen en klarinetriedeltjes in combinatie met de opzwepende samples en funky ritmes hebben een hypnotiserende, bezwerende werking. Het publiek danst uitzinnig. Gruev ontwaart zich op het podium als een eigenzinnige en mysterieuze samplegod die door de overige bandleden met een grote lach wordt bewonderd. Hij vormt het stralende middelpunt van de band. Toch verdienen ook de overige bandleden alle lof. Het gebruik van live instrumenten brengt de muziek bijna letterlijk tot leven; het geluid is hierdoor heel organisch. Een succesvolle wereldprimeur dus voor de Kottarashky live band.

Op het kleine Doerak podium krijgen lokale talenten de kans om hun kunsten te vertonen. De band Next Generation is ontstaan uit een samenvoeging van talentvolle leerlingen van centrum voor de kunsten de Lindenberg. Er worden nummers gespeeld uit de hoek van pop, funk en jazz. Het repertoire bestaat deels uit covers maar ze brengen ook eigen nummers ten gehore. Wat opvalt is de spontaniteit van het groepje. Waar professionele muzikanten het gevaar lopen de muziek té serieus te nemen, is hiervan bij Next Generation absoluut geen sprake. Het spelplezier is duidelijk zichtbaar en het hoge niveau van deze doerakjes wekt zichtbaar bewondering op, vooral tijdens de individuele solo's. De band, bestaande uit Kika Sprangers, Eline Lischer, Ties van Rozendaal, Jort Terwijn en Thomas Jaspers, kan de aandacht van het publiek tijdens het halve uur dat hun optreden duurt moeiteloos vasthouden.

De programmering van de Haai wordt vandaag afgesloten door het uit Nederland afkomstige The Mirror Conspiracy, ondersteund door improvisaties van gastmuzikant Erik Truffaz op trompet, weleens lovend de Franse 'Miles Davis' genoemd. Geheel passend bij de filosofie van het festival, brengt Mirror Conspiracy een mix van stijlen, waaronder jazz, funk, triphop en diverse dancestijlen. Opvallend is de werkwijze van de band: geïnspireerd door beeldende kunst wordt de muziek als een schilderij opgebouwd uit een palet van klanken.

Helaas doet dat de muziek soms wat onbeduidend overkomen. Het is moeilijk om echt op te gaan in de muziek, ondanks een uitgebreid arsenaal aan instrumenten, waaronder viool, sopraansax, fluit en percussie. Hoewel de sfeer prettig is en de sound solide, 'grijpt' The Mirror Conspiracy de luisteraar niet. The Mirror Conspiracy lijkt vooral leuk als achtergrondmuziek in een loungy atmosfeer.