Daybroke, een poprockband uit Noord-Brabant is vanavond in de NDRGRND om de boel op stelten te zetten. Deze jongens zijn podiumbeesten eersteklas met goed neergezette, strakke en hitgevoelige meisjesrock. Een statement dat zichzelf meteen bewijst door de dansende en lonkende dames voor het podium. Hoewel ik niet zo van dit smoothe genre houd, is het zeker fijn om deze positieve energie gevoerd te krijgen.

De drummer valt als eerste op door zijn interessante en originele intro’s, een houding die hij helaas binnenin de nummers onmiddellijk laat varen. Hij is duidelijk de opzwepende factor binnen de band. Maar hij kent alleen standje vrolijk en snel. Het is jammer dat de andere bandleden (zelfs de zanger) niet lijken te experimenteren met ritmewisselingen ten opzichte van de drummer. Een gemiste kans die de muziek meer diepte zou kunnen geven. Ze zijn echter wel meesters in overgangen, stiltes en spanningsbogen, wat maar weer bewijst hoe strak de band is.

De zanger heeft een uitzonderlijk goede stem die precies de juiste toonhoogtes weet te raken om niet op te gaan in de muziek, maar wel synergie weet te bereiken. De bassist is een slag apart. En dat bedoel ik letterlijk, want hij speelt met plectrum, wat over het algemeen een naar geluid oplevert, maar in dit geval geeft het donkere geluid juist de rock aan de pop. Stiekem hoor je ook wat zwaardere, stuwende invloeden in de muziek doorklinken, allemaal met dank aan deze man.

De band wordt niet alleen beïnvloed door het zwaardere genre, maar ook door dromerige bands als Muse en Radiohead. Helaas blijft het ook hier bij een stiekem geluid wat niet op de voorgrond treedt. De pop neemt in deze band de overhand en houdt het geheel oppervlakkig. Het uitbouwen van de verschillende stijlen en invloeden zou een gevarieerder geheel geven wat de band ook een eigen gezicht zou opleveren. Nu is het te veel Top 40. Het is echt niet erg om jezelf en anders te zijn.

Rond het eind van de set en pas in de outro van het nummer Scratch The Surface komt alles bij elkaar en heb ik eindelijk het gevoel dat de band zichzelf helemaal geeft en zich ook verliest in de muziek. Op deze overgave heb ik de hele avond gewacht en gehoopt. Daybroke, neem een risico en verlies je vernis.