Als een lokale band met internationale allure als The Gathering besluit om een benefietconcert te geven in Chili, wil 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen daar het fijne van weten. Een interview over de uitkomst van dit concert met gitarist René Rutten.

Hoe is het idee voor het benefietconcert ontstaan?
“We waren op tour in Griekenland toen we het nieuws kregen. Alle familie van mijn vriendin Gema zit in Chili en we konden de eerste dagen geen contact met ze krijgen. Zo’n gebeurtenis heeft een diepe emotionele impact en had ook zijn effect op alle bandleden. We moesten iets doen en dit was het eerste wat in ons hoofd opkwam. We hebben daarom zelf de opbrengst van de tour in de vliegtickets naar Chili gestoken, maar dit was maar genoeg voor een derde van het bedrag. De rest is door Sena (muziekrechtenorganisatie) gesponsord.”

Waarom hebben jullie ervoor gekozen om in Chili het benefietconcert op te zetten en niet in Nederland een actie te beginnen?
“We hebben als band al een goede band met het land opgebouwd. In 2004 zijn we daar geweest om een show te geven, waar een tweede show achteraan geplakt moest worden vanwege het grote enthousiasme. In 2006 zijn we teruggegaan en in 2007 hebben we er (als eerste buitenlandse band) onze dvd A Noise Severe opgenomen. Door het opnemen van die dvd hadden we er al contacten opgebouwd en konden we snel aan die korte lijntjes trekken. In Chili zijn we verzekerd van een grote fanbase en we wilden graag terplekke zijn. Dicht bij het vuur, waar de mensen met eigen ogen hebben gezien en meegemaakt wat er met hun land gebeurd is.”

Jullie hadden weinig tijd voor de promotie voor het concert, hoe is dat gegaan?
“Door alles uit de kast te trekken. Het is belangrijk om niet te lang te wachten met het optreden, mensen zijn veerkrachtig en pakken al snel hun oude leventje weer op. We hadden daarom in totaal maar drie weken om de promotie voor elkaar te krijgen. En dat valt niet mee in een land waar de infrastructuur helemaal stuk is en de communicatiemiddelen beperkter aanwezig zijn. Je moet je voorstellen dat mensen geen tv en computer meer hebben, simpelweg omdat die stukgevallen zijn, of gebarricadeerd in kamers die door de aardbeving niet meer toegankelijk zijn. Daarnaast zijn de bladen in Chili nog een heel populair medium, maar daar waren we met maar drie weken de tijd al te laat voor. Radio is onze grootste uitkomst geweest, maar we hebben ook de voorpagina van de grootste nationale krant gehaald!

We hebben veel reclame kunnen maken en zelfs onze eigen radiospotjes ingepraat. Bovendien hebben we een live radio optreden gegeven, waar mensen ook een kaartje voor konden kopen. Verder vonden we het belangrijk dat we de mensen die het niet konden betalen ook een kans gaven om ons concert bij te wonen. Onze vrienden hebben 70 tickets betaald en deze kaartjes werden verloot tijdens het radio optreden en een gedeelte is uitgedeeld op twee scholen. Aan de dagkas was te zien dat het optreden nog veel extra publiciteit heeft opgeleverd.

Tijdens het concert was er ook een loterij met onder andere een door Eastwood ter beschikking gestelde gitaar waar ik die avond op gespeeld heb, en je kon een ‘Meet and Greet’ winnen. Het was prachtig om te zien hoe een man op het balkon maar bleef juichen nadat hij de gitaar gewonnen had.”

Hoe is het optreden gegaan, was het een succes?
“We hadden een zaal geboekt voor 5000 man, die we hebben kunnen vullen met 3.500 mensen! Dat is heel erg veel gezien de korte promotietijd en het feit dat de bezoekers uitsluitend uit Santiago kwamen. Het concert vond op een zondag plaats en doordat bijna alle bruggen waren ingestort en wegen gerepareerd werden, was het ondoenlijk om voor één dag naar Santiago te reizen. Een stuk van 100 km kostte nu ruim drie uur. Hierdoor hebben we een groot deel van onze fanbase niet kunnen bereiken.

De zaal zelf was perfect geregeld. De muziekinstrumenten moesten gehuurd worden, maar waren van topkwaliteit. Ook konden we vanwege de kosten niet ons eigen personeel meenemen zoals een PA en een lichtman, we hadden alleen onze eigen geluidsman bij ons. Alles is echter vlekkeloos verlopen en zoiets maak je maar zelden mee.

De kosten van een kaartje hebben we moeten terugbrengen van de gebruikelijke 30  naar 10 Dollar. De mensen hebben niks meer en het moet wel leuk blijven. Maar alles bij elkaar hebben we 30.000 dollar opgehaald voor het Rode Kruis! Om een vergelijking te maken: Placebo was door de regering gevraagd een benefietconcert te geven. Met een grotere zaal, de reguliere prijs van 30 dollar en een langer en uitgebreider promotietraject hebben zij 20.000 dollar opgehaald. Ik zou willen zeggen dat onze actie een groot succes was!”

Wat voor impact heeft deze trip op je gehad?
“Het is heel raar om zoiets mee te maken. Het begint al als je op het vliegveld komt, waar je al de ingestorte pilaren ziet staan. Zo vlak na de aardbeving waren er ook nog veel naschokken. In het hotel waar we verbleven, konden we niet lager slapen dan de achtste verdieping. Bij een ‘klein’ naschokje van 3 op de schaal van Richter voelde je het hele hotel alle kanten op ‘golven’.

Na het benefietconcert ben ik langer gebleven. Ik wilde de cheque graag persoonlijk uitreiken aan het Rode Kruis. Via via ben ik in een dorp in de bergen terecht gekomen, waar ik heb meegeholpen met het opbouwen van de huizen. Helaas moesten we vroegtijdig stoppen, omdat het hout op was. Daar in de bergen zie je pas echt wat er met het land gebeurd is. Mensen die al helemaal niks hebben en moeten leven van een paar vierkante meter land, die met vier of vijf graden Celsius buiten of in tenten moeten slapen. Ik heb een oude vrouw ontmoet die met haar volwassen geestelijk gehandicapte dochter en haar zoon buiten sliep. En dan nog wordt de kip voor je geslacht om je te eten te geven. Als ik dit eerder had geweten had ik het geld misschien wel niet aan het Rode Kruis gegeven…”