De eerste band van de avond is Phantom Puercos. Deze Nijmeegse rockers zijn de veertig reeds gepasseerd. Toch is het geen ouwe-lullenmuziek. Het viertal maakt americana-achtige classic-rock, dat doet denken aan JJ Cale, maar wel iets Nederlandser. Scheurende solo's wisselen de rustiger rockende riffs af.

Phantom Puercos straalt plezier uit, dat naar voren komt in de humor. Één nummer gaat over verloren liefdes. Waarbij een bandlid opmerkt dat “de was opvouwen lastiger is dan je denkt.” De lead-gitarist heeft meer meegenomen dan zijn 'gewone' gitaar: ook zijn baby-gitaartje en lapsteel zijn aanwezig in Arnhem. Het geeft het geluid een extra dimensie. Phantom Puercos verveelt geen moment, mede door het contrast in tempo en volume.

Hoge verwachtingen, want Mister Blue Sky betreedt het podium. Vier meisjes staan klaar om te knallen. Het is opvallend -vooral omdat het vrouwen zijn- dat de kleding niet bepaald op elkaar afgestemd is. Ook zijn er twijfels bij de kledingkeus van de toetseniste: een space-pak vol glitters. Zeker in combinatie met haar kapsel lijkt het net alsof ze zojuist geland is.

De muziek, want daar gaat het om, is zeer goed te noemen. De virtuoze dames vliegen met de vingers over de snaren of toetsen. Het klinkt erg strak, maar vooral hard. De drumster drumt een beetje als een houthakker, maar dat past wel bij de stijl. Veel melodie is er niet te ontdekken. Dit is niet erg, de dames moeten het vooral hebben van hun ritmisch sterke composities.
Ook humor bij Mister Blue Sky, er wordt een nummer opgedragen aan de meneer met de camera en die coole gast bij de bar (Hé, dat ben ik). Het is echter de vraag of het een compliment is, want de tekst van het refreintje luidt “Get your penis out of my face”. Daar is geen woord Frans bij.

De avond wordt afgesloten door Lushus, een band die al vijftien jaar bestaat. De muzikanten zijn echter in de loop der tijd steeds vervangen. De band bestaat tegenwoordig uit twee heren en twee dames. Wat meteen opvalt is de dubbele basbezetting. Het geeft de sound van de band een extra laag karakter.

De stijl is lastig in een hokje te plaatsen. Het klinkt als georganiseerde herrie, maar strak in de maat. De zang is iets minder, soms is het ronduit vals. Ook het nogal dominante Nederlandse accent is licht storend. De gitarist is tevens toetsenist en trompettist. Vooral de trompet voegt iets toe aan het geluid en het Spaans klinkende thema doet het goed. Lushus is een vrolijk ogend bandje, met een bijzonder geluid. Het is geen punk en geen new-wave, de waarheid ligt in het midden.