Op speelplaats Thialf is het rond half twee nog erg rustig. De zon brandt op het kunststof speelveld, waardoor de plaatselijke temperatuur nog wel zal blijven stijgen. Thialf is een schitterende locatie voor een festival. Het is geheel omsloten door bomen waardoor je niet meer het idee hebt dat je midden in Arnhem staat. Terwijl de bezoekers langzaam binnendruppelen, zorgen de medewerkers dat alles klaar staat voor de grote massa. Zo is er een Indisch buffet en ook de Italiaans ijsverkoper is van de partij, die gezien de temperatuur goede zaken zal doen. Hopelijk zijn de bands net zo goed als de gebakken bananen.

De eerste aangekondigde band is Juul + support. Support slaat op een ouderwetse stofzuiger op het podium. De stofzuiger doet helemaal niks tijdens het optreden. Juul is dus in zijn eentje. Dat doet hij voor het eerst. Hij speelt rock, vergelijkbaar met Lenny Kravitz, waardoor het ietwat funky overkomt. Juul + support klinkt als zeer goede straatmuziek, maar voor een podium is het iets minder geschikt. Toch is het publiek enthousiast, wat ook Juuls humeur beïnvloedt. De grap dat crowdsurfen toegestaan is, komt goed over in de praktisch lege zaal. Jammer dat hij de grap twee keer maakt.

De verwachtingen zijn hoog gespannen: Phoenix Park speelt ook op Spijkerrok. De vier rockers spelen zoals verwacht, hard en strak. Het viertal knált meteen met een explosief rocknummer. Ondanks het hoge volume ligt de muziek bijzonder goed in het gehoor. Het lijkt een combinatie van hardrock en rock 'n roll. Zoals altijd speelt Phoenix Park op het eind de klassiekers Helter Skelter en Whole Lotta Love.

Buitenlands bezoek op Spijkerrok, de Antwerpse rockband Sinic betreedt het podium. Ondanks de matig gevulde zaal en de ellende op de A2 bij Eindhoven zijn de sinjoren opvallend goedgemutst. Ze hebben er zin in. Het blijkt, want Sinic speelt inspirerende, snelle rock. De zang doet wat denken aan Kane. Sinic heeft een toetsenist, wat het geluid een extra dimensie geeft. Af en toe worden geluidseffecten gebruikt, zodat er ook elektro-invloeden te horen zijn. Sinic is een leuke band met goede muziek en ze zouden vaker in Nederland moeten spelen.

Gehuld in Leger des Heils-achtige pakjes betreedt Krach het podium. Het valt meteen op dat drie van de vijf mannen een gitaar bespelen. Later blijkt dat de derde gitarist dezelfde is als de toetsenist die elektronische vleugjes aan de muziek toevoegt. De muziek, goed te omschrijven als americana-achtige rock, ligt goed in het gehoor. Vooral de elekto-invloeden van de toetsenist maken het interessant om naar te luisteren.

Het is de beurt van The James. Deze band blijkt al jaren op het programma van Spijkerrok te staan. Enkele bandleden blijken in de organisatie te zitten. Het viertal speelt een tikje dertien-in-een-dozijn-rock, maar toch is het niet erg cliché. The James is erg leuk om naar te luisteren, vooral door de sterke zang en de strak spelende bandleden. Het is echter jammer te constateren dat er weinig spektakel te bespeuren is. Het blijft allemaal wat oppervlakkig. Toch misstaan ze niet op Spijkkerrok en volgend jaar spelen ze vast weer op Thialf.

Dan gebeurt iets opmerkelijks: een meisje uit de buurt zet een tafeltje neer. Daarop komt een oven en een bak meel. Hier wordt niet alleen live muziek gemaakt, maar ook live koekjes gebakken! De koekjes vliegen als warme... koekjes over de toonbank. Voor slechts een munt krijg je vijf koekjes, verpakt in zelfgemaakte kunst.

Na de verse koekjes staat de laatste formatie op het programma. Reggaegroep Strawl &Out of Many sluit de dag. Maar liefst negen man staan op het podium. Naast de reguliere instrumenten heeft Strawl & Out of Many ook nog een blaaskwartet meegenomen. Voor het eerst vandaag gaat het publiek helemaal los, niemand kan stil blijven staan bij deze reggae. Het is heel typische reggae, inclusief een Rastafarian als zanger. Als gevraagd wordt naar voren te komen, doet iedereen dat ook. Dit lijkt de meest populaire band van de dag. Misschien is het tijd voor een reggaefestival?