Als donderdagmiddag de Walhalla-camping van de Zwarte Cross volstroomt, blijkt al snel dat er veel vooroordelen over de Zwarte Cross weg te strepen vallen. Geen modder, geen bier, wel campingburgemeesters en bewaking die iedereen nauwlettend in de gaten houden. “Kiek uut, ik heb ow in de smiezen!” staat er achter op het shirt van een brede securityguard. Eén voor één rollen de ‘slaapwagens’ (caravans zijn het niet eens meer te noemen) binnen. Versierd met teksten als ‘Kuttehut’ en ‘zoep’n, brek’n en angoan’ zoeken ze de plekjes waar ze het meest opvallen. Na de nodige biertjes verplaatsen de campinggasten zich langzaam naar het optreden van Jovink, die het festival officieel openen met een show van anderhalf uur.

De vrijdagmiddag begint heet bij het openingsoptreden van Normaal. Het voltallige publiek van de Zwarte Cross staat al ruim van tevoren op de plek waar maandagochtend nog een tegen windkracht elf bestande tent stond. Natuurlijk kan niet iedereen zeggen dat hij hier is als fan, maar bij dit festival is het simpelweg traditie om met Oerend Hard mee te zingen en bier richting het podium te gooien.
 
Na Normaal is het in de megatent de beurt aan de Nijmeegse band Black Bottle Riot.  Black Bottle Riot brengt lekkere zompige rock. Heerlijk op deze tijd van de dag. Aangezien er geen andere band geprogrammeerd staat heeft Black Bottle Riot het hele festival voor zich. Helaas is Black Bottle Riot voor de meeste een onbekende naam en gaat men eten, drinken en het festivalterrein verkennen. Alleen een schare trouwe fans - een bus met 50 fans is met de groep meegekomen - en een behoorlijke groep geïnteresseerden blijft staan.  Een vroeg hoogtepunt in de set is het nummer Texas Pete, waarbij gitarist Mike Sedee zijn ‘White Falcon’ gitaar bespeelt met een bottleneck. Dit geeft het geheel een eng mooi effect. Er wordt een strakke set, vol zelfvertrouwen en lef afgewerkt. Zanger Simon Snel kijkt raar op als hij na het derde nummer bekogeld wordt met bier, maar ook dat is de Zwarte Cross. Black Bottle Riot mag zich gelukkig prijzen met dit optreden en zal een hoop nieuwe fans, uit een onverwachte (Achter)hoek, in de armen kunnen sluiten.

Muziekblad OOR host dit jaar op de Zwarte Cross een podium. Deze Fijnproeversweide staat ter beschikking van de kleinere lokale bands. Boven de ingang hangt dan ook een poster met de tekst: ‘‘Een podium voor muziekliefhebbers, fans van Jovink niet welkom.’’De mensen die door de plotse regen bij de show van de Paceshifters naar binnen worden gehaald, krijgen een energieke  en gezellige show voorgeschoteld. Bij deze drie rustige jongens verwacht je absoluut geen rock-show van dit kaliber. Het is wachten op de eerste moshpit, die na het derde nummer al begint. De zaal staat vanaf het eerste akkoord op springen. Het publiek is wild en wil graag, maar de band bouwt niet nadrukkelijk naar een hoogtepunt. Dat is dan ook het enige minpuntje aan dit concert.  Want hoeveel bands met een gemiddelde leeftijd van 19 staan al op de Zwarte Cross en zetten een te gekke show weg. Volgend jaar maar op een groter podium?

Als afsluiter van het fijnproeverspodium op de vrijdag, is er gekozen voor de Achterhoekse band Shakin Godspeed. Met afstand de spannendste band op dit podium vandaag. Erg jammer dat de jongens voor een half gevulde tent staan, maar ervaren als ze zijn, laten ze dit niet merken tijdens de show. Shakin Godspeed laat een uur lang horen aan de top te staan van de Nederlandse psychedelische rock. De zanger en de tweede stem lijken de weg nogal eens kwijt te zijn qua tekst en zuiverheid, maar wat een verschrikkelijk goede song is bijvoorbeeld het laatste nummer. Absoluut het hoogtepunt van de set. De psychedelische effecten en dat ontzettend vette orgeltje maken het een waardige afsluiter van de dag.

De Belgen van Triggerfinger geven vanavond onder de donkere wolken een show op het 3FM hoofdpodium. Als een van de weinige ‘alternatieve’ bands weten ze het veld al voor het optreden vol te laten stromen. Zodra het optreden begint barsten de weergoden los. Schuilend onder de meegebrachte matjes en vuilniszakken danst de menigte onverstoord door. Het perfect afgemixte geluid is tot ver over het terrein te horen en lokt steeds meer mensen in de richting van de makers ervan. Als zanger Ruben Block het publiek de kans geeft mee te ‘aah’-en op First Taste, slaat niemand dit aanbod af. Onder het valse gezang van het publiek sluiten de strak geklede mannen het optreden af met een grote knaller om vervolgens terug te komen voor een nog harder knallende toegift.