In het door Music Meeting en Doornroosje georganiseerde Club ¡mm…! staat vanavond Vieux Farka Touré – inderdaad zoon van de wereldberoemde Malinese bluesgitarist Ali Farka Touré – voor één van zijn spaarzame optredens in Europa. Vieux, ooit begonnen met het foutloos naspelen van zijn vaders materiaal, maakt inmiddels furore met een meer eigen interpretatie van de Afrikaanse blues.

Een avond wereldmuziek staat doorgaans garant voor een publiek van antropologie studenten en collectanten voor het Wereld Natuurfonds. Ook vanavond in de theaterzaal van Lux lijkt de hele natuurwinkel te zijn uitgelopen. Mannen met woest grijzig pluishaar in aartslelijke fluorescerende blousen werpen steelse blikken op de traditionele gewaden van Vieux en zijn gevolg.

Bij aanvang lijkt er even letterlijk een kink in de kabel te zijn als zijn gitaar geen sjoege geeft, maar als er na wat draaien aan knoppen plots een waterval van rijk geschakeerde prachtklanken uit de speakers vloeit staat alles op scherp. Normaal gesproken valt er ingesloten tussen twee hupsende oudere dames in drollenvanger en een in een wufte regendans verzonken kantoorklerk weinig te genieten, maar de vijfkoppige band musiceert strak, mateloos opzwepend en de uithalen en krachtexplosies van Vieux zijn boven iedere sterveling verheven. Clean golven prachtige allegro’s de zaal in en met de overdrive op 10 spat de blues ervan af.

Zijn weergaloze begeleidingsband hanteert met gitaar, bas, drum en djembé een instrumentarium dat het beste van traditionele en westerse klanken combineert. Het is duidelijk dat deze mannen de muzikaliteit zelfs door hun kleinste haarvaten hebben gieren. Vieux’s solo’s zijn watervlug en de trukendoos van zijn virtuositeit gaat volledig open. Dit is de wereldmuziek ver voorbij.

Farka Touré heeft naast het aura en de nonchalance van een vedette ook duidelijk de broek aan op het podium en permitteert het zich zelfs een loopje te nemen met befaamd sessiedrummer drummer Tim Keiper, die vanavond zijn gelederen versterkt. Het snarenwonder krijgt er naarmate de show vordert ook duidelijk meer schik in. Na een wat koele opening werpt hij steeds meer speelse blikken de zaal in en halverwege – niet in het minst opgezweept door de olijk rondspringende slaggitarist Aly Magassa – gooien Vieux en zijn band de heupen los om aan het slot de zaal synchroon dansend tot een hoogtepunt te bewegen. Zulke rijk gekruide muzikale gerechten serveert men in de blanke keuken eenvoudigweg niet.

Dat de goede man naast topgitarist ook nog vooraan stond toen de zangstemmen werden uitgedeeld is alleen maar een bonus. Loepzuivere mantra’s dwarrelen door de zaal en aan het slot wordt er nog een ware sing-a-long ingezet. Een zaal blanke harken op de maat laten meezingen blijkt nog een hele opgave – veelal brullen de aanwezigen er tot vermaak van de band glashard naast – maar een hymne van victorie is het hoe dan ook.

En hoewel de productie in Lux vanavond prachtig verzorgd is, zou ik een ‘wereld’act van dit kaliber graag eens op een echt poppodium zien, of anders in een groot stadion in Zuid-Afrika, waar het Vieux de eer toe komt het WK voetbal te openen.

Vieux Farka Touré is tevens tijdens de komende editie van de Music Meeting in park Brakkestein te zien, met een speciale ode aan James Brown.