Hoewel Zieuwent met zijn tweeduizend inwoners met recht een boerengat te noemen is, is er in het paasweekend genoeg te doen. PaasPop Zieuwent is na het gelijknamige festival in Schijndel het grootste paasfestival in Nederland. Het festival is door de jaren heen uitgegroeid tot een driedaags muziekevenement van formaat. Op het podium waar vroeger bands als The Nits, Anouk, Junkie XL en Herman Brood stonden, staan nu de helden van dit moment. Naast grote namen als Kraak en Smaak, Jan Smit, Waylon en Di-rect is het ook zeker de moeite waard om dit festival te bezoeken voor de kleinere bands.  

Voor het stevigere dans- en moshwerk bevind ik me zondagavond bij het podium dat simpelweg wordt aangeduid met de naam ‘podium 2’. PaasPop Zieuwent heeft al jaren het talent om dit podium te vullen met opkomende alternatieve bands die veelal later uitgroeien tot bands met een serieuze undergroundreputatie. Denk hierbij aan The Bloody Honkies, Stuurbaard Bakkebaard, zZz en Green Hornet. Elk jaar kun je weer een goede programmering verwachten.

De avond begint met Automatic Sam. Hoewel deze band geen verdere introductie meer nodig heeft, valt er vandaag toch iets nieuws te vertellen. Naast het bekende werk, als Who Is The Man en een vijftien minuten durende versie van Demons And Sinners, speelt Automatic Sam vandaag nieuw materiaal. Het is inmiddels bekend dat ze in Nijmegen en omstreken niet vies zijn van wat koebel, dus waagt de band zich daar ook maar aan. De melodische hoogstandjes van nummers als Give Me Something komen niet terug in de nieuwe nummers. Desondanks verliest de band zijn typische sixties-charme niet. Maar met meer funk, een pompende bas en meer speelplezier ratelen ze aan één stuk door.  

The Cubical begint waar Automatic Sam is opgehouden. De band uit Liverpool heeft de afgelopen dagen een mini-tour door Nederland gedaan, met deze show als afsluiter. Met Automatic Sam in het voorprogramma een perfecte match. Wie denkt dat Groot Brittannië alleen aanstekelijke top 40 britpop bandjes kent, heeft het helemaal fout. De band speelt heerlijk rauwe, dansbare rock-‘n-roll met een klein Brits tintje. De strakke, melodische muziek in combinatie met een rauwe stem smelten perfect samen. Aan de charme van zanger Dan Wilson valt bijna geen naam te geven. Een lange, magere man in een veel te wijd kantoorkloffie met een stem alsof hij in het dagelijkse leven werkt als voice-over voor horrorfilms. Ook zijn typische dansje, dat al eerder werd gelauwerd als “elastieken knieën”, valt niet anders te omschrijven. De band trapt af met het nummer Edward The Confessor. Je denkt dat het publiek zich makkelijk mee laat slepen bij een surfnummer als dit, helaas zit er nog geen beweging in. Pas bij hun derde nummer krijgt The Cubical de gewenste aandacht en houdt deze ook de rest van het optreden vast.  

DeWolff is dit jaar gevraagd voor het tweede achtereenvolgende jaar op PaasPop te komen optreden. Dat deze jonge mannen ‘oude’ muziek spelen, blijft me keer op keer verbazen. Met Gold And Seaweed grijpen ze het publiek vanaf de eerste minuut. Sinds de discussie over luidruchtige gesprekken tijdens concerten wordt er meer gelet op kletsers. Tijdens één van de rustige nummers wordt pijnlijk duidelijk op hoe grote schaal er gekakeld wordt. Het nummer wordt volledig overstemd door het gebabbel in het publiek. Hierna zet de band alleen nog maar dansbare knallers in. Met succes. Na de afsluiter Yellow Rat Magic Blues zie ik het publiek diep zuchtend bijkomen. En terecht: een uur dansen op DeWolff kost aardig wat energie.  

De avond wordt afgesloten door Rene SG. Zieuwent blijft een dorp met een Achterhoekse mentaliteit. De benevelde en van energie barstende boeren zijn daarom ook niet uit het landschap weg te denken. De rengedengedeng-punk van Rene SG is de perfecte manier om dat laatste beetje energie van de avond kwijt te raken. Vanaf het eerste nummer ontstaat er al een moshpit waar menig persoon met broze botten beter uit de buurt kan blijven. De punknummers zijn erg makkelijk mee te ‘zingen’. Het is dan ook niet gek dat het publiek binnen de kortste keren uitbarst in een gezamenlijk koor van “Fuck people, fuck people, fuck people!” Weinig tactvol, wel leuk.