Vanavond is het tijd voor alweer het derde Straalschijf Ontketen Feest van Heidevolk. Dat de populairiteit van de band nog steeds groeit, blijkt wel uit het feit dat het bij elk feest verhuist naar een grotere zaal en keer op keer weer uitverkoopt. Zo ook vanavond in Luxor Live.
Aan Grimm om het publiek op te warmen. De folkloristische liederen tappen uit het heavy metal-vaatje. In combinatie met de soms wat klassiek klinkende toetsen en cleane vocalen vormt het een uniek geheel. De film die op de achtergrond draait zorgt er helemaal voor dat Grimm een aparte sfeer neer weet te zetten. Over het algemeen is het tempo in de nummers vrij traag, maar de muziek is fijn om naar te luisteren en voert je mee in een soort trance. Toch is het muziek waar je van moet houden. Velen lijken het kunstje na een tijdje wel gezien te hebben.
Tijd voor de volgende band, de Duitse heren van XIV Dark Centuries mogen de inmiddels volle zaal op hun hand zien te krijgen. Bij het eerste nummer is het nog beduidend mild, maar dit duurt niet lang. Vanaf het tweede nummer is het publiek overtuigd en smult van de muziek die ergens zweeft tussen Ensiferum en het oudere werk van Equilibrium. XIV Dark Centuries vertelt een oud verhaal, maar doet dit wel op sterke en aanstekelijke wijze. De band is enthousiast en speelt vol overgave. Een goede opwarmer voor Heidevolk.
Een horde krijgers betreedt het podium en luidt het begin van Heidevolk in. Het feest wordt geopend met het nieuwe nummer Nehalennia. Het nieuwe album is pas kort uit, maar toch zingen velen al luidkeels mee. Er wordt tot genoegen van iedereen ook een greep gedaan uit het oude repertoire in de vorm van onder andere Het Gelders Volkslied, Saksenland, Het Wilde Heer, en de onvermijdelijke liederen over bier en de kastelein.
In de pauze worden we vermaakt met spellen als armpje drukken en een zwaard zo lang mogelijk recht houden. Net als dit allemaal wat te lang begint te duren gaat de band gelukkig verder met het tweede deel van de set.
Heidevolk is in bloedvorm en de reactie uit het publiek is zo enthousiast dat het gebouw haast lijkt in te storten. De ritmesectie van de band blijft foutloos, ook als er tijdelijk wordt gewisseld van bassist. Er komen diverse gastmuzikanten voorbij die voorheen actief waren bij Heidevolk. Ondanks dat de viool die daarbij hoort soms wat wegvalt, vormt het een mooie toevoeging. Nummers als Dondergod, Ostara en Karel van Egmond (Hertog van Gelre) staan als een huis. Heidevolk heeft zichzelf met dit derde album wederom weten te overtreffen. Een absolute aanrader!