De festivals groeien als onkruid in de maand september. Afgelopen week vond zo ook de eerste editie van de Oversteek plaats, een festival in Lent en omgeving waar je daadwerkelijk meerdere malen een oversteek voor moet maken. Op vijftien verschillende locaties verdeeld over Slijk-Ewijk, Lent en Bemmel zijn pakweg 35 acts te zien, met naast muziek onder andere ook beeldende kunst. Wij deden enkele locaties aan.
Dankzij de uitgekiende navigatiekennis van Google en ondanks de slechte aanwijzingen vanuit de festivalorganisatie belanden wij op de eerste locatie, een boerderij midden in een bos. De rust van het landgoed werkt op het gemoed. Tijdens een drankje komen wij tot rust in een stal met klassieke muziek van Händel, gespeeld door het Jephta Kwintet. Deze amateur-musici vragen aandacht voor het Händeljaar (ik wist het ook niet) en doen dit met luistermuziek. Deze klassieke muziek ligt niet zwaar op de maag en is makkelijk te verteren. De omgeving levert een belangrijke bijdrage. Dit is niet de plek voor heftig klassiek. En het is ten slotte zondag. De voorgelezen informatieve stukjes over Händel zijn minder interessant en dus gaan we een beetje rondkijken bij de informatiestanden over de lokale natuur. Van de mogelijkheid om verse jam en honing te kopen maken wij echter geen gebruik. Een levend standbeeld van Yggdrasil, de Boom der Wijsheid, deelt briefjes uit.
Voordat we naar onze volgende locatie vertrekken, kijken wij nog even binnen bij een akoestische sessie van The Sheer. Het kwartet speelt naast de bekende hits ook nieuw materiaal van het aankomende album. De vraag rest of het nieuwe materiaal daadwerkelijk zoveel naar country neigt als het vanmiddag doet. Het zal wel aan de steelgitaar liggen. Verder valt er niets op af te dingen. De set van The Sheer is net als de locatie zeer gemoedelijk. De combinatie van The Sheer en oude stal lijkt goed uit te pakken. Dankzij de rustgevende sfeer en de niet al te vrolijke liedjes levert The Sheer een aangenaam zitconcert af. Er wordt nog geëxcuseerd voor een hese stem maar uit het publiek komt het terechte commentaar dat het niet te horen is.
Fietsend door het niemandsland dat Lent heet (er is hier echt niets te beleven!) komen wij vrij makkelijk bij het woonwijkinformatiecentrum van Lent aan. Wat een domper is het centrum vergeleken met het landschap. Qua sfeer is het niveau gelijk gezakt tot de onderste regionen. Het gebouw wekt de indruk dat hier helemaal niets te doen is. Alleen een kleine roze poster van de organisatie toont aan dat hier wel iets plaatsvindt. Gelukkig staan er binnen gratis versnaperingen die door een paar vrouwen van bovengemiddelde leeftijd uitgedeeld worden. Wel heel fraai.
We vallen binnen bij Dick Altena die net bezig is met zijn eerste sessie van de dag. Deze oude hippie met grijze paardenstaart maakt degelijke maar ietwat saaie country. We beslissen dat we de tweede sessie aan het eind van de dag dan maar overslaan. Wel moet gezegd worden dat het gitaarspel voortreffelijk is. Dat Altena’s stem sterk lijkt op die van Johnny Cash is meer dan alleen maar een toetje.
De gitaar maakt dan plaats voor een harp en de country voor pop. De zangeres Habiba genoot een klassieke opleiding maar richt zich met haar persoonlijke liedjes op het popcircuit. Vergelijkingen met die andere harpiste, Joanne Newson, doemen op, ware het niet dat Habiba’s stem niet klinkt als een gewurgde kat maar meer als het gefluit van een vogel in de vroege ochtend. Ten slotte bewijst Habiba dat je ook op de harp uptempo nummers kan spelen.
Dan is het de beurt aan de waarschijnlijk beroemdste zangeres die Nijmegen heeft voortgebracht, Anneke van Giersbergen. Ze treedt weliswaar op onder haar artiestennaam Agua de Annique, maar het materiaal vanmiddag is vooral dat van anderen. Naast onder andere de nieuwe single Hey, okay brengt Anneke verschillende covers ten gehore zoals eentje van Fleetwood Mac, The Power of Love van Frankie Goes to Hollywood en Joleen van Dolly Parton. Anneke heeft de lachers op haar hand als ze het geschreeuw van een baby becommentarieert: “Wat een mooie tweede stem.” Als de baby een tweede keer iets van zich laat horen, verklapt Anneke dat haar eigen zoon van vier haar muziek “maar niks vindt” en vaak “een wild liedje” wil horen.
De opzet van de Oversteek is moedig. Je moet het als organisatie maar durven om het publiek heen en weer te sturen. Wel zijn de meeste locaties zeer pittoresk, tenminste diegene die wij gezien hebben tijdens het fietsen. Je zou bijna kunnen stellen dat de locaties op zich al een attractie waard zijn. Maar het zou beter zijn de locaties te centraliseren om het festival beter bereikbaar te maken. En terzijde wat betreft de bereikbaarheid: waarom wordt een festival gepland op dezelfde dag als waarop de koningin naar Nijmegen komt? Nu is de Waalbrug gesloten, en is Lent slecht te bereiken. Tenzij je een fiets hebt. Gelukkig nemen heel wat mensen op deze vrije dag de tijd voor een familieuitje.