Bij binnenkomst zit Johannes de Boom (onder andere zanger van The Shavers, kunstenaar en stadsdichter van Heerhugowaard) enthousiast klaar om zijn praatje te starten. In een rolstoel welteverstaan, waar de volgetattoeëerde knuffelbeer wegens jarenlang lijden aan reumatoïde artritis in zit.

De sympathieke man vertelt over zijn hervormde opvoeding in een dorpje in Friesland, over de diepe wens om kunstenaar te worden en over zijn ontdekking tijdens een concert van The Oblivions. Hij geeft toe dat hij nog wel eens ‘brokken zou willen maken’ met Geesje van de lokale friettent en wijdt uit over de ontelbare ongelukken met zijn supersnelle scootmobiel (drank was vaak de oorzaak).

Daarnaast draagt hij voor uit eigen werk. Dit bestaat voornamelijk uit ruige nummers met humoristische teksten, met namen als Halvarine, gadverdamme! en Ranzig. Tussen de bedrijven door geeft hij ook de nodige tips aan zijn luisteraars: ‘Scheer eens een vriend of vriendin van top tot teen kaal’, en ‘Ga eens naar de hoeren!’
    

Na een korte rookpauze mag Willem Venema de zojuist geplaatste relaxfauteuil verwarmen. Deze man mag er dan uitzien als een vaderlijke hippie, maar in werkelijkheid is hij een keiharde zakenman. De oprichter van onder andere Lowlands en The Alternative begon zijn dagen als barman / garderobejuffrouw / schoonmaker bij N.S.V. Diogenes. Dit was in dezelfde tijd dat hij verscheidene pogingen deed tot het volgen van een studie. Zijn studiefinanciering ging – hoe voorspelbaar eigenlijk – veelal op aan het aanschaffen van grammofoonplaten, en van studeren kwam niet veel. Venema is naar eigen zeggen door schier toeval in de muziekbusiness terechtgekomen: via Diogenes en De Vereeniging werd hij al snel gevraagd om ook de concerten van grotere namen als bijvoorbeeld Dire Straits en Ray Charles te regelen.

Naast de ietwat suffe businesspraat over advocaten (heeft hij een hekel aan!), opgerichte en ten onder gegane bedrijven en de wereld van het grote geld, vertelt Venema de nodige interessante anekdotes. Zo leende hij Herman Brood ooit ‘een geeltje’ in ruil voor een tekening en een concert, en beschrijft hij de periode waarin je in Doornroosje nog kon blowen voor Vietnam. In die tijd waren zijn ouders er overigens nog van overtuigd dat hij zijn geld verdiende in de drugshandel, want je brood verdienen met het organiseren van concerten dat kon toch zeker niet? Dat je je geld kunt verdienen met het organiseren van concerten, dat heeft hij zeker bewezen.