Net als de band komt het publiek in de NDRGRND traag op gang. Tijdens de eerste helft van het optreden, waarin ze eigen werk spelen, kan het trio maar aan enkele mensen tonen wat ze tegenwoordig in hun mars hebben. Tijdens de tweede helft, de kopieersessie, loopt de danskelder vol.
Dat -BLEND- later op de avond Muse zal overdoen, is niet zo verwonderlijk. De muziek van -BLEND- is duidelijk geinspireerd door de orkestrale rock van het Britse trio. De geboden kunst is zeer krachtig en prettig recht voor zijn raap. Maar dat neemt niet weg dat -BLEND- het moelijke werk niet schuwt. Het eerste nummer al is doorspekt van spanningsbogen en rustmomenten die ontploffen. Het zouden makkelijk drie liedjes kunnen zijn. -BLEND- weet goed hoe je moelijke structuur en kracht moet combineren en het wordt bovendien nooit overdreven gecompliceerd. De set is zeer strak. Het concert is licht te verteren maar blijft interessant vanwege de onorthodoxe doch rechtlijnige muziek.
Naarmate het optreden vordert, wordt wel duidelijk dat de originele rock van -BLEND- creativiteit ontbeert. Na vier, vijf liederen zijn de trucjes op en gaan de nummers te sterk op elkaar lijken. Daarbij is de statische, en op momenten ongelukkige, podiumpresentatie geen grote hulp. Gitarist en bassist staan vastgeplakt op hun plekje en verlaten deze bij vlagen. Het is zo stoïcijns, er zijn nauwelijks zweetdruppels op de lichamen van de artiesten te bekennen. De opmerking dat men mag gaan als men het niet leuk vindt is zeer ongelukkig. Dat zeg je als band toch niet! Ik kan mij voorstellen dat de NDRGRND hiermee ook niet gelukkig kan zijn. Tegen het einde van de gehele avond lijkt -BLEND- los te komen. Men zoekt elkaar meer op. De gitarist verdraait zijn ogen en krijgt fanatische, maniacale trekjes. Het optreden krijgt zo zijn bevlogen details.
De bevlogenheid zit er ook in het publiek als -BLEND- aan het tweede deel van het optreden begint. De covers van Muse lijken sterk op het origineel. Zelfs de zang lijkt enigzins op die van Matthew Bellamy. Het orkestrale karakter van Muse ontbreekt, maar de muziek gaat op die manier meer terug naar de basis. Jammer genoeg speelt -BLEND- bijna alleen recent materiaal wat betreurenswaardig is voor deze fan van de eerste twee cd's. Ik was toch wel benieuwd naar hun versie van het epische New Born. Maar het is wel een plezant uurtje. Iedereen kan de hits meezingen en zelfs ik verbaas mij over de hoeveelheid liedjes die ik ken. De goede covers doen mij verlangen naar een concert van het origineel.