Rockende Nijmeegse Judas' Wolf vertelt

'Elke keer dat we samen spelen voelt het beter.'

Tekst & foto's: Bernard Bodt ,

De eerste twee optredens van beginnende band Judas' Wolf zijn een feit. Ze maken interessante rock met diverse invloeden, van Oosters tot metalsounds. Tijd om eens nader kennis te maken met dit Nijmeegse viertal.

'Elke keer dat we samen spelen voelt het beter.'

De eerste twee optredens van beginnende band Judas' Wolf zijn een feit. Ze maken interessante rock met diverse invloeden, van Oosters tot metalsounds. Tijd om eens nader kennis te maken met dit Nijmeegse viertal. 

Waar komt jullie bandnaam vandaan?
 
Joop: “Toen ik de luisterde naar Collins nummers, kwamen twee gedachtes in mij op: enerzijds zwaar/vet, soort van vals/gemeen (onberekenbaar), anderzijds Oosters. Ik wilde dat terug laten komen in de bandnaam. Ik ben niet christelijk, maar ik associeer verhalen uit de Bijbel met het oosten. Omdat de muziek ‘onberekenbaar’ was wilde ik iets doen met Judas, aangezien hij Jezus verried. Het zware karakter van de muziek associeerde ik met een wolf. Zo ontstond ‘de wolf van Judas’, vrij vertaald naar Judas’ Wolf.”
 
Hoe kijk je terug op jullie eerste twee optredens, beide in Staddijk?
 
Dion: “Het eerste optreden (18 september) vonden we wel redelijk verlopen. In grote lijnen speelden we goed. De eerste twee nummers verliepen soepel, daarna ging het minder. Het was voor iedereen nog een beetje zoeken naar het juiste gevoel binnen de muziek. Door de opnames te beluisteren en de set nog een aantal keer te spelen ging het tweede optreden met Bandito en Tap stukken beter. Wij waren allemaal zeer tevreden.”
 
Jullie speelden een set van een halfuur. Genoeg nummers voor een langer optreden?
Collin: “De set van 3 oktober bestond uit die nummers die we op dat moment het speelbaarst achtten. Maar zijn er nog een heleboel nummers waar we aan werken, we hebben genoeg om uren te kunnen spelen. We speelden vijf nummers, en wel:
Gained All; daar begon Judas’ Wolf (JW) eigenlijk mee. Joop was toentertijd op zoek naar een rockband naast zijn symfo/power-metalband Seiphian, ik had een hoop nummers op de computer uitgewerkt. Hij wou wat horen, en dat heeft hij geweten. Maar met Gained All had hij meteen een klik mee en dat bracht het balletje aan het rollen. 
These Walls; veel nummers bestonden al voor JW, maar dit is echt geschreven voor JW. Het ontstons heel snel toen ik een keer vlak voor ik naar mijn werk ging en nog even de gitaar pakte. Voor ik het wist had ik een heel nummer. Inspiratie werkt soms heel gek.
Lime; ons instrumentale nummer. Lime was nooit bedoeld als instrumentaal nummer, maar de jongens vonden het wel prima zo.
The Desert; het oudste nummer in de set. Ontstaan in een andere band maar nu volledig geJWtiseert.
En ten slotte Conquer a New World; ontstaan door snuffelen tussen oude ideeën waarin ik een paar gave riffs ontdekte. Ben daarmee gaan spelen en verdomd, daar was een nummer. Plus, ik ben dol op Arabische toonladders. Het is weer eens iets anders dan mineur en majeur.”
Fon: “De eerste keer dat ik Conquer a New World hoorde, was ik meteen verkocht. Door de Arabische toonladders totaal anders dan de gemiddelde pop/rockmuziek maar bij tijd en wijlen toch moddervet. De zanglijn voor dit nummer kwam er ook direct overheen, ’t voelde gewoon goed.”
Ik omschreef jullie eerder als band gepositioneerd ergens tussen ‘typisch jaren ‘70 hardrock en psychedelische rock’.  Hoe kijk jullie zelf tegen je muziek aan?
 
Collin: “Ik schrijf zelf de nummers en ik kon het nooit anders omschrijven als stevige rock. Onze zanger, Fon, omschreef het als progressief psychedelische stoner, met Arabische invloeden. En dat vind ik nog steeds de beste omschrijving.
Ik haal inspiratie uit veel bands. Inderdaad uit de seventies hardrock van Black Sabbath (C#-stemming) en Rainbow (Arabische toonladders), de experimenteerdrift van bands als Radiohead en Rage Against the Machine, een snufje ska van Madness, wat toefjes absurde metal van System of a Down, gitaarharmoniën van Iron Maiden. Maar bovenal U2. Ik ben een giga-fan van The Edge. Oorspronkelijk wilde ik altijd U2 combineren met hardrock. Daar is in de loop der jaren veel bijgekomen.
 
Maar de grootste invloed blijft mijn drummer. In de loop der jaren heb ik ontdekt dat als je maar eenmaal een klik met je drummer hebt, de muziek vanzelf volgt. Je speelt samen, dan ontstaat er een idee en ga je vanzelf op zoek naar aanvullende ideeën voor een heel nummer.”
 
Sinds kort presenteert Nijmegen zich als Nijmegen Rock City. Wat vind je van de Nijmeegse scene?
 
Joop: “Ik vind het een goed initiatief. Het is een platform waar je snel al het nieuws van alle bands vind. Het is promotie wat je wellicht verder brengt. Wel vind ik dat de metal wat achterblijft op de site, maar ik weet niet wat hun doel is. Dion is overigens bezig met een metal-platform.”
Fon: “En behalve promotie en overzicht brengt het op een of andere manier ook een gevoel met zich mee van verbondenheid, zowel tussen bands als bij het publiek. Want uiteraard is de Keizerstad dé Rockcity!”
 
Ervaar je beginnen als band als lastig?
 
Fon: “Alle leden van Judas’ Wolf hebben al eerdere bandervaring en daardoor liepen we tegen veel beginnersproblemen niet aan. Toch was het weer even opnieuw beginnen. Collin had al veel muziek geschreven, die we nu gebruiken in Judas’ Wolf, maar toch was het af en toe lastig een goede vorm te vinden. Gelukkig werd het elke keer dat we bij elkaar kwamen duidelijker en voelden we ons er steeds beter bij. Daarnaast is het natuurlijk ook altijd spannend hoe het publiek gaat reageren op nieuwe muziek. En dat is nog steeds spannend.”
 
En nu het cruciale punt: de collectie effecten. Vertel eens wat over je verzameldrift en hoe je ze verzamelt.
 
Collin: “Ik ben een verzamelaar. Als ik eenmaal bezig ben met iets wil ik er alles van hebben. Daarnaast speelde ik jaren in een Radiohead tributeband waar ik zowel gitarist Greenwood als o'Brien speelde. Zij hebben echter radicaal verschillende pedal boards. Die heb ik die min of meer in elkaar geschoven en zo ontstond eigenlijk de set up eigenlijk. Voeg daar nog wat delay- en shimmer-pedalen aan toe vanwege The Edge en voilà. Overigens heb ik thuis nog véél meer staan. Vroeger werden de pedalboards alleen maar groter, maar tegenwoordig gaat er iets ouds uit als er iets niews in moet. Het moet wel tilbaar en opbouwbaar blijven.
 
Ik schat dat ik op zijn minst de helft van mijn pedalen zelf gebouwd heb. Kopieën van beroemde pedalen die origineel voor goud op e-Bay voorbijgaan kun je voor een appel en een ei zelf maken. En er is veel oplichterij; pedalen die worden geadverteerd als de nieuwste sonische ontdekking sinds de uitvinding van het wiel, blijken vaak aangepaste kopieën van goedkope Boss- of Ibanez-pedaaltjes te zijn. Maar gaan wel voor het twee-, drievoudige over de toonbank.
 
Gebruik je ze allemaal tijdens een set?
Zelfs in een set van een halfuur gebruik ik eigenlijk wel de meeste. In een langere set zal alles wel eens een keer voorbijkomen denk ik.”
 
Judas’ Wolf is een bijzonder interessante band, dus houd de agenda goed in de gaten en zorg dat je ze gaat zien!