De avond wordt ingeleid door de programmeur van het Lindenberg Theater die het publiek – een twintigtal mensen– een aantal vragen stelt ter opwarming. Is improvisatie gekoppeld aan jazzmuziek of kan het ook voor andere muziekstromen? Zo ja, hoe kan dit gecombineerd worden met popmuziek? Interessante stelling die Yordan Orchestra hopelijk gaat beantwoorden.

De bandleider en gitarist van de groep, Jack Aleister – of heet hij nu Jacek Koba, Poolse singer-songwriter uit Arnhem? – komt op en ziet eruit als een rockster. Mager, lang haar, artistiek hoedje en hippe bewegingen. Hij beschikt over een prima zangstem, rauw en ingetogen. De rest van de groep valt in met een drietal blazers, basgitaar, piano, drums: het podium staat lekker vol.

De eerste compositie is veelbelovend, bouwt lekker op en eindigt fijn. Hierna is het over met de pret, want dit niveau wordt niet meer gehaald. Chaotische stukken volgen elkaar op en de set doet rommelig aan. Pijnlijk voorbeeld: het missen van een zangpartij doordat Aleister met een ander instrument bezig was en niet bijtijds naar zijn microfoon kon.

Jazz en andere improvisatie, gecombineerd met popmuziek lijkt een gouden combinatie, maar dat is het vanavond niet, omdat de improvisatie te geforceerd is. Na de logica van de popmuziekstukken vliegt het alle kanten op en er zit geen enkele coherente lijn meer in. Naar mijn mening is improvisatie mooi als het een natuurlijke voortgang van vorige noten is, dat je voelt waar het naartoe gaat of kan gaan. Maar iedere keer als een popliedje ontspint in improvisatie begrijp ik er niets van en het is bij vlagen vermoeiend om Yordan Orchestra te volgen. Ook de ‘psychedelische beelden’ op het scherm achter de band van een steeds terugkerend paars hert komen totaal niet uit de verf. Illustrerend voor de avond: na een uurtje is het abrupt afgelopen en lopen de bandleden weg waarna ze in allerijl worden teruggeroepen om bloemen in ontvangst te nemen en het publiek wederom moet klappen. Beetje jammerlijk.

Het idee om verschillende facetten van muziek improviserend te verbinden is interessant, maar de uitvoering laat te wensen over. Misschien was Yordan Orchestra niet in vorm, maar na dit optreden mag je mijn portie psychedelische rock jazzy impropop aan Fikkie geven.