Een matig gevulde kleine zaal in Luxor Live is het toneel waarop Silence Is Sexy de avond opent. Ze beginnen hun optreden met het eerste nummer van hun nieuwe album This Ain’t Hollywood, getiteld Come Back To You. Fikse dreigende gitaarpartijen begeleiden de ijle stem van leadzanger. Het klinkt strak, en dat geldt voor het hele optreden: technisch is het gewoon goed.

Inventief is het optreden soms ook, bijvoorbeeld als de gitarist een staalborstel pakt om zijn gitaar te bewerken. Of wanneer hij zijn gitaar aan een van de dames in het publiek geeft, terwijl hij zelf totaal los gaat op de knoppen om het ensemble met allerhande geluiden te ondersteunen. Of de muziek ook inventief is, dat is een ander verhaal. Ze geven hun eigen draai aan dingen die we al vaker hebben gehoord (denk Joy Divison, Sonic Youth en Interpol) maar héél vernieuwend is het niet.

Na een korte break neemt Woost dan de avond over. Letterlijk en figuurlijk, want uit de reacties in het publiek wordt duidelijk dat dit toch de band is waar de meesten voor zijn gekomen. Woost is een stukje rauwer dan Silence Is Sexy: nog ruwere gitaren, een ietwat lagere, minder gepolijste stem: het is wat minder gecontroleerd en dat slaat aan. Woost presteert het om tegelijk nerveus en dreigend, alsook slepend, explosief en overtuigd te klinken, en dat is knap.

Hun repertoire is aardig gevarieerd – soms moet ik denken aan Muse (vooral de zang), dan weer aan Damien Rice, terwijl het geheel elementen van onder meer Radiohead en misschien ook Foo Fighters combineert. Bovendien is Woost zich ervan bewust dat ze een publiek hebben – iets wat sommige bands wel eens vergeten. In alle volgende nummers weet Woost neer te zetten wat ze zijn: een zeer goede band die nog een mooie toekomst tegemoet ziet. Een minpuntje: soms dwaalt mijn aandacht toch af. Daar schijnen de fans geen last van te hebben, dus wellicht is het een kwestie van smaak. En dat ik afdwaal ligt in elk geval zeker niet aan de live-kwaliteiten van Woost: ze zetten gewoon een sterk optreden neer.

Domper op de avond is het abrupte einde van het optreden: na slechts 45 minuten, moet Woost er een einde aan breien. Dat komt doordat Luxor Live strak na het optreden om 22:30 uur een comedy-night heeft gepland. Kromme timing als je het mij vraagt, en zowel het publiek als de band zijn het er duidelijk niet mee eens. Woost zet daarom tegensdraads alsnog een finalenummer in, dat helaas abrupt tot een einde komt. Jammer, maar desondanks heb ik kunnen genieten van twee optredens die gewoon van goede kwaliteit waren. En daar gaat het om.