De eerste band van de avond The Next Vendetta slaagt er niet in de 4-1 overwinning van Oranje op de Fransen te vergeten. De zaal bestaat nog voornamelijk uit lege ruimte en het publiek is angstvallig stil aan het einde van het optreden. De band weet af en toe wel een lekker ritme neer te zetten, maar slaagt er niet in om een coherent geheel op het podium te brengen. Het is wellicht een idee om eens te kijken naar de rolverdeling tussen muzikanten en daar het geluid op af te stemmen. Heaven Denies, de power/trash metalband uit Malden trekt een stuk meer publiek. De verwachtingen lijken dan ook wat hoog gespannen, wat te maken kan hebben met hun succesvolle optreden op de Malden Metal Meeting. De drie mannen lijken dit te weten en staan stevig op het podium. Misschien komt dit doordat hun altijd strakke drummer nooit de mist in gaat, Heaven Denies maakt namelijk gebruik van een drumcomputer. Helaas blijkt dit tevens een zwaktebod. De computerdrummer ratelt aan een stuk door en legt nergens een interessant accent, waardoor het voor de muzikanten ook lastiger is om echt uit hun dak te gaan. Het publiek merkt dit en laat weinig van zich horen. Het einde van de show wordt afgesloten met een oproep aan alle drummers om zich te melden bij Heaven Denies voor een auditie. De derde band van de avond maakt wat goed door de Maddogs te vullen met een warme bas groove. Anavarin doet het al een tijd goed, maar is wel een beetje een vreemde eend in de bijt op dit festival. De zaal is inmiddels weer wat leeg gestroomd en de meeste mensen staan aan de bar. Groesrock is en blijft toch echt een metalfestival. Toch weet de band mij zeker te overtuigen met hun relaxte podiumpresentatie en trage groove, die soms lekker afgewisseld wordt met een up-tempo stukje en een simpel melodielijntje. Bij de aftrap van Myrkvar wordt het voor het eerst gezellig druk in Maddogs. Myrkvar maakt folk-metal met een klein vleugje black-metal. Een combinatie die de laatste tijd aan lijkt te slaan. Binnenkort staat bijvoorbeeld Finntroll op de Affaire en kort geleden stond Turisas samen met Heidevolk in Doornroosje. Kort geleden is de zanger bij Myrkvar vertrokken. Dit gat wordt nu voor het grootste gedeelte opgevangen door de toetsenist, die overigens slecht te horen is tijdens het optreden, maar dit mag de pret niet drukken. Myrkvar weet van de Maddogs een fijne danszaal te maken door met de gehele band eenzelfde pakkende folk melodie uit te werken, afgewisseld met felle blastbeats. Een lekkere combinatie tussen schelle gitaren, harde bekkens, warme bas en speelse vioolmelodieën. Na het nodige opbouwen en soundchecken treedt de zanger van Shadowlord naar voren met een luid ‘hallo Groesbeek’. De band produceert een muur van scherp geluid waar de zanger met zijn nihilistische uitstraling en ranzige grunt bovenuit torent. Helaas houdt dit scherpe element slechts een minuutje stand, waarna de band steeds meer in lijkt te zakken. Bij het volgende nummer probeert de band meer de black ’n roll kant in te slaan. Dit is uiteraard geen verkeerd idee, maar dit moet wel echt met volle overtuiging en doorleving gedaan worden, zoals een band als Carpathian Forest dan zo goed kan. Shadowlord tikt hier en daar wel een lekker ritme weg, maar blijft toch vooral in een wat saaie zoemige groove hangen. Ze lijken niet echt te weten welke kant ze nu werkelijk op willen en daardoor wordt het een slappe combinatie. Misschien weten we in Nederland hoe we moeten voetballen, maar in België weet men hoe metalcore gemaakt moet worden. Een van die bands die dit spelletje goed speelt is Rafflesia. Zodra deze band aftrapt beginnen de eerste moshers direct op ongecontroleerde wijze om zich heen te schoppen. Dit is ook niet onterecht want dit zijn echte ambachtslieden. Rafflesia vertelt een oud verhaal, maar doet dit op zeer lompe en overtuigende wijze. De band knalt op een hoog tempo door hun repertoire heen en maakt tot genoegen van het publiek gebruik van een hoop breakdowns. Wanneer de zanger een oranje shirt aanheeft onder zijn kleding kan de avond niet meer stuk. Zo wordt er een cirkel pit gemaakt, een wall of death en zijn er zelfs gekken die proberen te crowdsurfen in het kleine zaaltje. De afsluiter van de avond is de band waar veel mensen voor zijn gekomen, de Nederlandse death/trash formatie Detonation. Na een paar seconden wordt duidelijk waarom. Deze mannen knallen als een stoomwals. De melodische stukken zorgen voor een lekkere progressie in de muziek, waar de trage breakdowns voor wat vertraging zorgen. Detonation heeft zo nu en dan wat weg van The Haunted, met melodieën die wat meer lijken op Death, door hun semi-melancholieke karakter. De band krijgt, net als hun voorgangers, het publiek flink aan het dansen en hier en daar proberen mensen nog steeds wat te crowdsurfen. De avond in Groesrock begon duidelijk wat zwakjes, maar heeft het uiteindelijk toch tot een goed einde weten te brengen. We kunnen wel stellen dat Groesrock weer een overwinning heeft behaald in Groesbeek.