Aan Kyu de eer om de aftrap te verrichten. Exact 20 minuten hebben ze de tijd om de stemming erin te krijgen. Deze Arnhemse band speelt een mix van deathmetal met hardcore invloeden. Soms lekker traag maar vooral voorzien van de nodige snelle passages en heerlijke Metallica-achtige riffs. Ook de drummer heeft er zin in vanavond. Alsof zijn leven er vanaf hangt, zo rap bedient hij het basdrumpedaal. De opening is geslaagd. Nog elf bands te gaan. Green Street uit de regio Den Bosch staat garant voor een lekker potje overschreeuwde vocalen, scheurend gitaargeweld en een pompende bas. Hardcore dus! De woede om de sluiting brengt de zanger goed over. Af en toe bijgestaan door de lieflijke zang van de bassiste.
Als het Gelderse Wake Up Dying aan haar set begint, is de Goudvishal al aardig volgestroomd. De zeer brute metal inclusief diepe grunts gaat erin als zoete koek vanavond. De band roept Wagneriaanse beelden van nimfen stoeiend in de Rijn op. Als Am Tuat de bühne betreedt, zit de stemming er goed in. Am Tuat dompelt de hal in een verkwikkend bad van progressieve metal met de nodige black metal invloeden. Melodieuze gitaarlijnen worden voorzien van verwoestende grunts. Zeer geslaagd en het is jammer dat na 20 minuten de pret voorbij is. Dit smaakt naar meer.
Het Zwolse Departure voorziet ons voor de laatste keer op heilige grond van lekkere beukmuziek. De twee gitaristen zetten een prima muur neer die af en toe neergehaald wordt door de uit zijn dak gaande zanger. De nummers zijn zeer apart en ontstijgen het standaard beukwerk. Het Zevenaarse Lords Of The Junkyard speelde in Hotel Bosch tijdens Arnhemse meisjes al een zeer enthousiaste vorm van metal. Hard en opzwepend. Precies zoals het hoort. Maar vanavond slagen ze erin om zichzelf te overtreffen. Nooit eerder heb ik deze jongens zo gedreven hun metal uit de speakers horen knallen. Mijn petje af!
Na al dat metaalgeweld is het nu weer tijd voor old school hardcore. En State Of Mind weet daar wel raad mee. Wat een brok energie. De drummer gaat zo tekeer dat zijn drumstel aan het eind van de set enkele tientallen centimeters naar voren is verschoven. De zanger schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Het dak van de Goudvishal begint de eerste scheurtjes te vertonen. De set is helaas voorbij voordat je het in de gaten hebt. Mensen check hun laatste cd 'Music for the Statefully insane" en onderga deze energieboost. Na al dat geweld zorgen de Arnhemse The Bodybags voor een rustpuntje met hun pyschobilly rock-'n-roll. Indrukwekkend blijft toch iedere keer weer de grote staande bas. Maar de hoofdrol is vanavond toch weggelegd voor de als nar uitgedoste zanger. Tijd om het vuurtje weer lekker op te stoken. En Smash The Statues doet dat met verve. Een prima optreden. Zoals we dat van deze Nijmegenaren gewend zijn. Je kunt ze de 16e januari nogmaals bewonderen in Merleyn (Nijmegen).
De groeibriljantjes zijn voor het laatst bewaard. En The Real Danger is daar een van. Ze kwamen, speelden en wonnen de zaal voor zich. Wat een power stralen deze boys uit. Helaas wordt hun set verziekt door enkele klojo's die menen dat vuurwerk in het publiek gooien de stemming verhoogt. Gelukkig grijpt de crew van de Goudvishal snel en adequaat in. De hardcore van het Arnhemse Eyepatch daalt als mokerslagen uit de hemel op het publiek neer. Ondanks dat de marathon al bijna 6 uur duurt, vertoont het publiek nog geen sporen van vermoeidheid. Dit is een band die hun roots in de Goudvishal hebben. En de zanger is er trots op. Strike First werd "Strike Last".
Deze Arnhemse hardcore band zal de boeken in gaan als de laatste band ooit die in de Goudvishal speelde. En de boys zijn er trots op. Na een heftige set van twintig minuten heeft het publiek er nog steeds geen genoeg van. Met een toegift van vijf ongerepeteerde nummers komt er dan toch een einde aan deze uitputtingsslag. Daarna volgt nog een afterpartij met dj's die nog tot in de vroege uurtjes door zal gaan. En zo was het voor het laatst onrustig in de Vijfzinnenstraat. De muziekscène in Arnhem zal na deze avond nooit meer dezelfde zijn. Na ruim 23 jaar komt er een einde aan wat wel als de muzikale kweekkas van Arnhem beschouwd kan worden. Aan zalen als de Stage, Kultuurhuis Bosch en Willemeen de zware taak om het stokje in het nieuwe jaar over te nemen.