Het publiek bestaat nog vooral uit de andere bands en medewerkers van de Onderbroek als Note to Amy hun set begint. Dit doet niets af aan het enthousiasme waarmee deze band uit Den Bosch hun nummers ten gehore brengt. Note to Amy heeft net een cd opgenomen in Nijmegen, welke is te beluisteren op hun MySpace. De nummers zitten goed in elkaar en verrassen regelmatig. De uitstekende vocalen doen denken aan Keith Caputo, wat onderstreept wordt in de Life of Agony-toegift 'River Runs Red' . Het is wel zo dat je na een x-aantal nummers zit te wachten op wat afwisseling in deze zang. Backing vocals, een schreeuw tussendoor of iets in die trant zou de nummers wat meer openbreken en nog spannender maken. Desalniettemin geven ze een prima show. Een van de hoogtepunten is een gedreven uitvoering van 'Tomorrow Starts Where Sorrow Ends'. Het publiek staat er wat tam bij, maar aan het applaus is te horen dat men het zeker waardeert. Volgende week zal Note to Amy openen voor niemand minder dan Coheed and Cambria in de Melkweg. In de Onderbroek blijkt al dat ze dat zeker aankunnen. Van deze band zullen we nog meer gaan horen! Bij de local punk heroes van Smash the Statues is de Onderbroek inmiddels goed gevuld. Al bij het soundchecken weet je dat het goed zit. Een opstandig 'Spelen!' uit de zaal, wordt beantwoord met 'Hoezo?!'. Het is duidelijk dat Smash the Statues ervaring heeft op het podium. Ontspannen plezier makend, maar doeltreffend werken ze de nummers af, welke ook voor hen telkens een verassing zijn aangezien ze geen setlist hadden voorbereid. Aan vocale afwisseling geen gebrek bij Smash the Statues. De energieke nummers worden afwisselend ingekleurd door zang van de twee gitaristen en de bassist. De stemmen van deze drie zijn zeer verschillend, wat lekker spannend klinkt. Ook gaan ze veelvuldig samen tekeer in talloze koortjes, wat het geheel nog net wat pompender maakt. Speciale complimenten gaan uit naar de bassist, die niet alleen een perfect geluid weet weer te geven, maar ook nog eens heerlijk strak de nummers bijeenhoudt. Over twee weken gaan de mannen naar Engeland, België en Oostenrijk. Een lokale band om trots op te zijn! Na het gitaargeweld van Nederlandse makelij is het de beurt aan de eerste internationale band van de avond, het Finse Flippin'Beans. Het tempo wordt opgevoerd, het gaat flink los op het podium en de band speelt lekker strak. De vraag bij dergelijke Scandinavische punkbands is echter altijd: 'komt deze boven het maaiveld uit of is het weer een dertien-in-dozijn bandje à la Venerea en gerelateerde bands.' Helaas is het laatste het geval. Bij ieder nummer bekruipt het gevoel dat je het al honderd keer eerder gehoord hebt, soms zelfs dat je het eerder in de set al gehoord hebt! Het lijken zeer aardige mannen en de artwork en website zijn goed verzorgd, maar echt iets toevoegen in de wondere wereld die muziek heet? Dat niet. Het is aan In-sane om de avond af te sluiten. Deze formatie is helemaal vanuit Gornja Radgona in Slovenië naar Nijmegen afgereisd. In-sane weet met slechts drie bandleden toch een vol geluid te creëren. De vele tempowisselingen zorgen ervoor dat de aandacht constant vastgehouden wordt. De zang is uitstekend en de band interacteert op een leuke wijze met het publiek. Ze zijn dan ook al niet voor niets tien jaar samen. Het is smullen geblazen met nummers uit de oude doos en het uitstekende 'Found my Place'. Jammer voor de band is dat pas de toegift, een cover van NoFX, de eerste echte deining in het publiek teweeg brengt. Deze band verdient zeker uitbundigere respons. En hoewel het echte feestgedruis dus uitblijft, beleeft iedereen een zeer vermakelijke avond punkrock/hardcore in de Onderbroek.