Noizz Massiv is een soundsystem dat apparatuur en optredens verzorgt voor een aantal dj’s en liveacts. Eerdere edities waren vooral tekno en noise georiënteerd, vanavond is het tijd voor meer verkwikkende klanken. Om de loomheid van een hete zomeravond van je af te schudden is immers niets zo geschikt als de friszure klanken van een snerpende 808 en een kraaiende 303.
Bij aanvang om 22:00 uur blijken er nog niet veel mensen op het evenement te zijn afgekomen. Mark Generator, de eerste dj van de avond, laat zich niet afschrikken door een lege zaal en legt een prettig setje neer. Acidklassiekers worden afgewisseld met techno en volgens een opzwepende opbouw kunstig aan elkaar geplakt. Het is jammer dat de weinige mensen die er zijn nog bij de eclectische dj in het café vertoeven, want de set is dansbaar genoeg om een volle zaal in extase te kunnen brengen. Pas tegen het eind van zijn optreden wordt het in de grote zaal wat drukker en begint men een beetje los te komen.
303% Zuur voert vervolgens het tempo wat meer op, maar zijn set is ook wat saaier. Hij gebruikt meer pure acidplaten en zoekt iets minder de grensgebieden op. Totdat hij ineens, als aangename stijlbreuk, een remix van ‘Everything in its Right Place’ van Radiohead (of iets wat daar op lijkt) door de stampers heen mixt. Vanaf dat moment komt het publiek echt goed los. Daarna is het opnieuw de beurt aan Generator, die er weer een afwisselende en opzwepende set in gooit, waarbij het tempo nu een stuk hoger ligt. De liveset van Sick of Silence blijkt niet echt van de andere sets te onderscheiden. De inmiddels goed gevulde zaal reageert echter uitbundig.
Na wat gerommel met een uitvallende box valt de rookmachine uit. De lichteffecten slaan dood en de illusie van een echte underground club wordt danig verstoord. Je blijft je toch in danscafé Merleyn bevinden, kraaiende 303 of niet. De aankleding van het Noizz Massiv soundsystem maakt echter heel wat goed: in plaats van een vj-projectie op de muur zijn er aan weerszijden van de installatie televisieschermen bevestigd, waarop in retro fluoriserende kleuren beelden en filmfragmenten worden vertoond. De griezelig verminkte poppencollectie van Gaskroket boven de draaitafels draagt bij aan de rauwe sfeer van de acidhouse tegencultuur. 303% Zuur en Bart Acid buigen de acidhouse steeds meer om in onvervalste tekno: een muziekstroming waartegen de zieltjes van sommige toeschouwers niet bestand lijken.
RJ Beukingen geeft het stampwerk zijn eigen vervolg. De acidtekno wordt zo af en toe ingekleurd door ontroerende old school synth strings. Overigens niet de enige retro-elementen van deze avond: er staan mensen met glowsticks heen en weer te zwaaien en er is zelfs een heuse T-shirtloze knaap! Net alsof het weer 1992 is! Vanaf 3:00 loopt de zaal langzaam leeg, wat toch vreemd is bij een dance-event. Misschien zijn er te weinig chemicaliën in omloop, of misschien is de grote dosis harde tekno de meeste mensen toch een brug te ver. De minder gevoeligen van ziel laten zich de muziek echter goed smaken en blijven er tot het eind lustig op los dansen.
Het is mooi om te zien dat acid house - zo ongeveer de eerste stroming in de housemuziek na de opkomst rond 1987 - nu nog steeds niet dood is. Want wat deze avond vooral bewijst is dat acid nog altijd te zuur is gebleken om zich de mindere te tonen van de tand des tijds. De critici van toen hadden waarschijnlijk niet verwacht dat dat kille gepiep en geknor tot een klassieke muziekstroming zou uitgroeien! En dat ook Nijmegen van acid houdt blijkt wel uit de behoorlijke opkomst in een tent die normaal toch niet echt om de dance bekend staat. En dat op zo’n slome vrijdagavond!