Zoals gewoonlijk is het in het begin van de avond het best toeven in de kleine zaal. Als Dr. Parax uit Nijmegen klaar is met zijn set, is de zaal al lekker vol gedraaid en in beweging gezet. Eye-D & Hidden, beter bekend onder hun hardcore alias Outside Agency, nemen het over. Zij verzorgen vanavond een drum&bass optreden dat het zaaltje tot aan de nok toe vult en opwarmt tot een graadje of 30. Waar ik dacht dat hun hardcoreproducties en -optredens al geniaal waren, is dit zelfs nog vele malen briljanter. Uptempo bassen, duistere melodieën en ideale visuele effecten op de achtergrond zorgen ervoor dat iedereen losgaat. De grote zaal wordt dan nog warmgedraaid door lokale beloftes. Als Nekompromat het overneemt van zijn introverte collega resident Inducer laat hij zien er erg veel zin in te hebben. Een brede glimlach op zijn gezicht, een hoog tempo en een snel voller rakende zaal zorgen er uiteindelijk voor dat ook het publiek zich goed vermaakt op zijn strakke mix van tekno en UK-hardcore. Na deze vlotte set mag Somatic Responses aantreden op het grote podium. Omdat zij op een beduidend langzamer tempo inzetten is het even omschakelen, maar dat lijkt bij niemand veel moeite te kosten. Doornroosje is inmiddels aardig vol gelopen en het valt op hoe uiteenlopend het publiek is. Desalniettemin hangt er een enorm relaxte sfeer en wordt er lekker bewogen op hun intelligente industriële live-set. The Teknoist mag om 2 uur de zomertijd inluiden, waardoor het veel te snel alweer 3 uur is. Wat een ongelooflijk energieke artiest blijkt dit te zijn. Een knallende performance met alles erop en eraan brengt de zaal tot groot enthousiasme. Bruut geweld in de vorm van tekno, UK-hardcore en geweldig getimede breaks maken de verwachtingen ten opzichte van The Teknoist helemaal waar. Hijzelf geniet volop mee en gaat regelmatig uit zijn dak voor op het podium, waar hij contact zoekt met het publiek en zijn energie overbrengt op de mensen. Zonder twijfel de topact van vanavond. Panacea mag in de andere area een poging doen de set van Eye-D & Hidden te evenaren. En dat lukt hem nog aardig ook. Door het gebruik van veel breaks is het verfrissend en gevarieerd. Een kwalitatief sterke mix met zelfs een aantal beukende hardcoretracks maakt ook de variatie van het publiek duidelijk. Er wordt op zoveel verschillende manieren gedanst dat het een lust is om rond te kijken. Baseck is vooral zelf interessant om naar te kijken. Hij blijkt niet alleen een scratchvirtuoos te zijn; hij kan ook nog eens zonder distortionmateriaal diepe grunts en hoge screams produceren waar zelfs een metallegende als Glenn Benton jaloers op mag zijn. Na deze vocale explosies staart hij steevast stoïcijns naar zijn minidisc en gameboy, waar hij de beats mee laat voortdenderen. Geweldig om te zien, maar het publiek wat niet lang genoeg is om het spektakel te volgen vertrekt en masse naar de grote zaal. Locals Bart Hard en Holmen mogen de kleine zaal dan écht leegdraaien met experimentele noise in vele gedaantes. Het is niet allemaal geschikt voor de dansvloer, maar het is wel lekker om even de oren in plaats van de benen het voornaamste werk te laten doen. De afsluiter in de grote zaal is ANNWN. De muzikale inbreng van de voorgaande artiesten op het grote podium bestond voornamelijk uit UK-hardcore, terror, breaks en daarbij af en toe wat teknoplaten. ANNWN blijkt echter tekno pur sang. Met samples zoals alleen tekno die kent en droge beukende beats weet hij een deel van het publiek goed te vermaken. Maar voor sommigen is het blijkbaar wel genoeg geweest voor vanavond. Het was dan ook een vermoeiend gebeuren. Hoe graag je ook zou willen, er was geen ontsnappen aan en even zitten was geen optie. Smackdown blijkt een exclusief concept dat raakt aan verschillende subculturen; van kraker tot gabber. Als je die weet te verenigen onder één dak met een uitstekende sfeer, dan heb je als organisatie iets unieks neergezet. Deze aanwinst voor Nijmegen en Nederland laat zien dat initiatief door enthousiaste mensen kan worden beloond met succes.