Moss is een vierkoppige formatie uit Amsterdam die aardig aan de weg timmert. Ze stonden al in het voorprogramma van Razorlight en met hun nieuwe album The Long Way Back maakten ze een goede indruk bij de landelijke pers. Vanavond openen ze rustig met een melodieus nummer, waarbij het publiek lekker in de stemming kan komen. Een akoestische gitaar en een Fender Rhodes maken je het gemakkelijk op de muziek mee te deinen. De invloeden van The Beatles en Elliott Smith komen daarin snel naar voren. Up-tempo nummers zoals The Light of My Life en Lemon worden gekenmerkt door strakke baslijnen en goed gitaarspel.
Deze afwisseling tussen up-tempo en rustig doet je al snel denken aan Radiohead, zeker in combinatie met het engelachtige stemgeluid van ex-Caesar zanger Marien Dorleijn. Moss levert hiermee een prima voorprogramma af. En dat kwaliteit beloond wordt, hoor je al snel aan het enthousiast applaudisserende publiek. Van een ander kaliber zijn het Britse Bromheads Jacket, die nu door Nederland touren met hun typische vrolijke punksound. Ze worden vaak vergeleken met Arctic Monkeys en ook zij hebben Nederland al redelijk veroverd. Zo gooiden ze al hoge ogen voor een uitverkochte zaal in Paradiso tijdens het London Calling festival. Met een scheurende gitaarsolo maken ze het publiek wakker. Het resultaat is vooral verbazing: dit hadden ze niet verwacht na het zoeter gevooisde Moss.
Na de korte solo pakt Bromheads Jacket de draad goed op met vrolijke, brutale en springerige rocknummers. Het trio zelf beschrijft hun muziek als punkrock met invloeden van Nirvana en Rage Against The Machine. Tijdens dit concert komen deze invloeden ook snel naar voren. De vergelijking met stadsgenoten Arctic Monkeys is dus niet zo op zijn plaats. Zanger Tim is door zijn vet Brits accent bijna niet te verstaan, maar zijn ruige stemgeluid is wel erg zuiver. De humoristische en herkenbare teksten (o.a. over meisjes en mobiele telefoons), het rauwe geluid van de instrumenten en de aanstekelijke zang vormen samen een vrolijk, aanstekelijk en pakkend geheel.
Nummers als What If's and Maybes zijn zelfs zo aanstekelijk dat er hier en daar stiekem een beetje wordt gepogood. En hoewel dit geen legendarisch concert is zoals in Paradiso, eet het publiek al snel uit hun hand. Gedecideerd zegt de zanger dat ze de wereld gaan veroveren en zo veel albums zullen maken dat ze er dood bij neervallen. In Engeland ontstond er in ieder geval al razendsnel een enorme buzz rondom de band, of dat ook in de Lage Landen zal gebeuren zullen we nog even moeten afwachten.