Op zich is de Dying Giraffe Label Night een prima initatief: drie bands die zich voor een vriendenprijsje aan het publiek voorstellen. Helaas is de uitvoering wat minder, zeker op het gebied van promotie. Zowel Elstar als Monokraft hebben onlangs een prima plaat uitgebracht, en je verwacht dat het label dan toch minimaal met een stand aanwezig is waar je de schijfjes van de optredende bands kunt verkrijgen. Alleen NiCad blijkt echter een kleine stand te hebben, een gemiste kans dus.
Dan de muzikale verrichtingen. Ook op dat terrein is het deze avond niet echt spectaculair. Alle drie de bands werken zich routinematig door hun repertoire heen. Bij NiCad valt wel op dat de jongens hun roots op het plaatselijke conservatorium hebben. Met name de bassist en gitarist wisselen net zo makkelijk van instrument als een playboy van zijn vriendin. Monokraft laat horen dat ze de Korg niet voor niets meegebracht hebben. Het gitaargeweld van de drie gitaren wordt er namelijk regelmatig mee onderbroken en het orgeltje maakt meer indruk dan de opgetrokken muur van gitaren. De kracht van Monokraft ligt toch vooral in de prachtige liedjes en het subtiele gitaarwerk. Less is more gaat voor hen wel op.
Elstar is de meest rockende band van de avond. Wat dat betreft is de volgorde waarin de bands optreden prima gekozen. Ondanks het late tijdstip en het feit dat Bosch langzamerhand in een sauna is veranderd, houdt het publiek dat in redelijke getale is opgekomen het dapper vol tot het eind. Geen onvergetelijke avond, maar wel een met genoeg muzikaal vermaak. Na afloop trokken we aan de bel bij platenbaas Ingmar Jahn en vroegen hem waarom het nauwelijks merkbaar was dat het vanavond een Dying Giraffe label night was: geen back drop, geen stand en geen aankondigingen. Was dat een bewuste keuze?
“De eerste serie label nights zijn georganiseerd door de bands zelf”, reageert Ingmar. “Zij bepaalden het programma en benaderden de verschillende podia. Zij hebben ons gevraagd of wij onze naam eraan wilden verbinden. Hier hebben wij positief op gereageerd. Bij de feitelijke organisatie waren wij in dit geval dus niet betrokken, te meer ook omdat bij de eerste reeks de nadruk lag op de bandpresentaties zelf en niet zozeer op Dying Giraffe. Het idee van de bands is goed en zij hebben echt hun best gedaan. Ons petje af en wij willen dit zeker continueren! Het is voor ons echter duidelijk geworden dat als je dergelijke avonden vernoemt naar het label, dat het dan toch een ander plan van aanpak en aankleding behoeft, waarbij wij vanuit het label actiever betrokken moeten zijn in de zin van aanwezigheid met stand, meer doelgerichte publiciteit, flyers, etc…”
Afgelopen zaterdag vierde het label hun driejarig bestaan in Worm te Rotterdam, waarbij ook een compilatie cd met Dying Giraffe bands werd gepresenteerd. “Een mooie mijlpaal natuurlijk, maar in feite is elke release voor ons belangrijk. De ene release spreekt bij het publiek weliswaar meer aan de andere, maar wij staan achter elke release en over het algemeen zijn ze allemaal goed ontvangen en verkopen ze ook."
"Dankzij internet is de markt enorm vergroot, dus is er eigenlijk altijd wel publiek voor de releases. Is het niet in Nederland, dan wel vanuit het buitenland, met name uit Amerika, Engeland, Duitsland, Frankrijk en Japan. Zo gaan we in september een nieuwe cd uitbrengen van The May Bees in samenwerking met Wampus Records uit Amerika. Ook in september staat de release gepland van Mucho Maestro. En verder zullen wij nog met Monokraft om de tafel gaan zitten voor een release deal.”
Dying Giraffe is een Do It Yourself platenlabel, dat klinkt als veel werk voor de band. Ingmar legt uit: “Het principe waar Dying Giraffe voor staat is dat bands vrijheid moeten genieten en zelf kunnen bepalen wat zij met hun werk willen doen of wat ermee gedaan gaat worden. Ze moeten niet afhankelijk zijn, maar deel uitmaken van het proces en naar evenredigheid worden beloond. Voor bands is Dying Giraffe juist interessant omdat het Do It Yourself georiënteerd is. Bands zorgen voor de muziek, wij zorgen voor het persen, de promotie en distributie. Bands zijn dus volkomen vrij om hun artistieke ding te doen."
"De bands zijn bovendien nauw betrokken bij het gehele proces; elke release wordt projectmatig aangepakt en wordt in nauw overleg tussen band en label uitgewerkt en uitgevoerd. Dying Giraffe geeft bands de kans in een vriendschappelijk en redelijk klimaat muziek uit te brengen.” Do It Yourself: ook voor de luisteraar? Ingmar lacht. “Het downloaden van de gratis promotracks moet je wel zelf doen, ja. Veel van de door Dying Giraffe uitgebrachte muziek is namelijk kosteloos (en legaal) te downloaden en te beluisteren. Deze promotiemethode is niet alleen goed voor de bands, maar beslist ook voor het publiek. Op deze manier komen ze immers in aanraking met nieuwe, frisse en avontuurlijke muziek en zijn zij niet afhankelijk van wat de Grote Jongens voorschotelen via de (massa)media. Iedere Dying Giraffe act is dus de moeite waard om minstens even te beluisteren of te downloaden. Vindt men een bepaalde act niks, no worries, je hebt er niet voor hoeven te betalen.”
Voor wie ook een Dying Giraffe wil worden is er nog ruimte in de stal. “In principe zijn wij altijd op zoek naar nieuwe acts. Er zijn voldoende bands die interessant kunnen zijn om mee samen te werken. De muziek zelf moet aanspreken, spitsige vondsten bevatten en diepgang hebben. Ook moet de act spelplezier en oprechtheid uitstralen en de kwaliteit hebben om het publiek te bereiken.” 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen is overtuigd. Muziekliefhebber of eigenzinnige band? Neem eens een kijkje bij Dying Giraffe. Een label dat zijn naam eer aan doet door zijn nek uit te steken.