Indium verkeerde in 2006 nog in een zekere staat van ontbinding, maar met een nieuwe gitarist is er ook nieuwe inspiratie gevonden. Indium is weer springlevend en zangeres Maria straalt van enthousiasme. Met haar glasheldere zang over het stevige rockfundament weet Maria een groot gedeelte van het publiek voor zich te winnen. Toch krijg ik gedurende het optreden het gevoel dat er meer in zit. Waarschijnlijk is het een kwestie van tijd en vooral veel optreden in de nieuwe bezetting, voordat de eigenzinnige muzikale mix van Indium tot volwassenheid zal komen.
Vervolgens betreedt BreakTrack het podium. Ondanks een aarzelende start ontpopt BreakTrack zich snel tot een goed geoliede machine. Hoewel de muziek de nodige popelementen bevat is stevige alternatieve rock toch duidelijk het hoofdingrediënt. Noem het maar een beetje Garbage meets Queens of the Stoneage. Mij smaakt het goed en uiteindelijk is de uitvoering van BreakTrack erg authentiek en meestal vrij van clichés. De smaakmakers van de band zijn leadgitarist Bas en zangeres/gitariste Sanne. De twee zoeken elkaar regelmatig op en staan zelfs een paar keer hoofd aan hoofd te spelen. Nadat Bas gekscherend belooft een paar consumptiebonnen uit te delen aan mensen die willen dansen, ontwikkelt zich tot verrassing van de band hun allereerste (mini) moshpit.
Sanne blijkt een echt podiumdier en slaat haar laatste akkoorden half liggend, geknield op het podium aan. Jammer genoeg is de hoge kwaliteit van de set niet voldoende om het publiek dolenthousiast te krijgen, maar als het niveau van BreakTrack enige indicatie is voor de andere bands die ook deelnemen aan de finale van Kaf & Koren (a.s. donderdag in Doornroosje), dan wordt dat een knaller! Enne... er mag gedanst worden!
Headliner van de avond zijn The Riplets. Deze Rotterdamse all girl power-pop-punk band heeft er ook een veelbewogen periode op zitten. Er werden Riplets gebaard en vervangen, en met ex-Bad Candy gitariste Ryan Riot maakten ze deze maand een nieuwe start. Na via MySpace kennis gemaakt te hebben met hun cover van Hey Mickey, dacht ik vanavond geconfronteerd te worden met drie dames in gecoördineerde outfits (rijp voor de Mode Biënnale, à la The Pipettes), die bubbelgum pop-punk ten gehore zouden brengen. Ik kon er niet meer naast zitten dan dat! Feitelijk hebben we hier te maken met een vrouwelijke versie van de Ramones.
Deze drie meiden weten wat rock is en de energie van de band slaat duidelijk over op het publiek. Halverwege de set bestormen zelfs een paar rock chicks uit het publiek het podium en geeft Janneke Riplet hen de ruimte om lekker mee te schreeuwen in de microfoon. Helaas blijkt Janneke zelf niet helemaal goed bij stem, maar daar is het feest na het optreden in de Amsterdamse Melkweg debet aan, zo wist ze te verklaren. De nieuwe gitariste Ryan Riot doet haar naam eer aan door regelmatig een potje te grunten, te vragen of ze misschien een stukje Slayer of Pantera moet spelen en de naar haar zeggen 'lekkere wijven' aan te moedigen om te strippen. Al eerder zet Ryan, die erg virtuoos op de gitaar blijkt te zijn, de intro van Thunderstruck in, maar als laatste toegift eindigen The Riplets met een overtuigende versie van Whole Lotta Rosie. De mannen uit Australië hadden het zeker niet beter gedaan: girls rock!